Μια βραδιά ακόμα Mas!

Εκεί που λες ότι όλα τελείωσαν (δηλαδή έφτασαν στο τέλειο σημείο τους;!), κάτι αλλά-ζει και σε παίρνει αγκαλιά, κάτι σου απλώνει το χέρι και σου λέει "ακολούθα με αν θες".

Μετά από εφημερία γεμάτη ήττες, μετά από συγκινητική συζήτηση με αιμοκαθαιρόμενο (που κοντεύει 18 χρόνια σύνδεσης με ένα κούφιο και ψυχρό μηχάνημα), μετά από φανταστικό μάθημα στη σχολή και γνωριμία με μια σημαντική προσωπικότητα του Αμερικανικού Ανθρωπολογικού στερεώματος, βρήκα το δρόμο προς το σπίτι μπας και ξαποστάσω...

Το σώμα ίσως ξαποστάσει, η ψυχή της σκέψης (νέος όρος αυτός!) όμως θα τα καταφέρει...;

Ήθελα λίγο πάθος απόψε. Έψαξα στου νου τα καταγώγια, θυμήθηκα και κατέβασα το κεφάλι βαρύ από τις μνήμες που ήπια μονορούφι και με μέθυσαν, όπως τότε που τις ζούσα...

Σαν αντήχισμα ας μείνουν αυτά τα δυο τραγούδια της Yasmin Levy που θαύμασα από κοντά στο Βέλγιο και ένα ποιηματάκι τόσο δα, σαν δάκρυ μικρού παιδιού που αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει.

"Una noche mas" - Yasmin Levy



(http://www.youtube.com/watch?v=-ySaJroZO0w)




"Me Voy" - Yasmin Levy



(από http://www.youtube.com/watch?v=cshqbi871Gc&feature=related)




Ούτε που ρώτησες

Φως της χαραυγής,
αγκαλιάζεις βουνά, κάστρα ψηλά,
καθρεφτίζεις λίμνες και ανθρώπινες ψυχές,
χαράζεις μου το δρόμο του αύριο
μα μου θυμίζεις και το ψες.

Παίρνεις γυναίκεια μορφή
και λες: "ακολούθα με αν θες..."!

Πώς να βαστάξω όμως τόσο φως
ούτε που ρώτησες.


by astromonos
15-09-06