Αστροβραδιές: Όνειρο και Πραγματικότητα σε χορό φλαμένκο...

Τηλέφωνο με κωδικό ξενικό, μακρινό... Φωνή ασθμαίνουσα... Δάκρυα υγραίνουν τα καλώδια της γραμμής... Φαίνεται ότι και κάποιος άλλος περνά δύσκολες στιγμές τούτες τις μέρες... (είναι μήπως τα μεγάλα πνεύματα που συναντιούνται ή οι μεγάλες ανάγκες που δεν ηρεμούν όταν δεν ικανοποιούνται...;). Οι σκέψεις, τα συναισθήματα, η στενο-χωρία..., όλα είναι ενωμένα και εναντίον... Τελικά είναι δύσκολο να ακολουθείς ένα όνειρό σου... Τελικά ακόμα και οι γίγαντες κλαίνε... Και όταν κλαίνε, τα δάκρυά τους είναι πιο βαρειά, πιο μεγάλα, πιο καυτά... Όμως πόσα όνειρά μας βγαίνουν αληθινά...; Είναι σαν τα σπερματοζωάρια, εκατομμύρια θα ξεχυθούν προς αναζήτηση του πολυπόθητου θησαυρού, μα ένα, μονάχα ένα, το πιο δυνατό, το πιο γρήγορο, το πιο μάγκικο, το πιο τρελό και παλαβιάρικο, αλλά και το πιο τυχερό, θα βρει το δρόμο της αγαλλίασης... Έτσι και με τα όνειρά μας... Όσα πιο πολλά κάνουμε τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε κάποιο να πιάσει, να ριζώσει, να ποτιστεί με τα δάκρυα του πένθους για τα υπόλοιπα όνειρα που χάθηκαν, να ανθίσει, να καρποφορήσει, να δώσει απογόνους...

Όταν όλα μοιάζουν χωρίς νόημα, όταν δεν έχεις από πού να πιαστείς, όταν δεν σε γεμίζει καμία δραστηριότητα και καμία ύπαρξη, όταν είσαι εσύ και ο εαυτός σου αντιμέτωποι, όταν το μόνο χρώμα που βλέπεις είναι το μαύρο, όταν ακούς από όλους "κάνε υπομονή", αλλά δεν ακούς από πού στο διάλο θα την αντλήσεις... τότε πήγαινε κάπου απόμερα, κατά προτίμηση δίπλα σε θάλασσα, κλείσε τα μάτια και βάλε όσο πιο δυνατά μπορείς την αγαπημένη σου μουσική... Αν θες να κλάψεις, μην εμποδίσεις τα δάκρυά σου να κυλήσουν μέχρι τη θάλασσα και να σμίξουν με τα τόσες χιλιάδες δάκρυα που απλώνονται μπροστά σου... Και αν τύχει να περάσει κάποιος διαβάτης, να τον καθίσεις δίπλα σου και να του πεις κάθε σκέψη που περνά από το μυαλό σου εκείνη τη στιγμή... Και αν τύχει ο περαστικός να είναι γυναίκα, τότε κοίτα την στα μάτια, βαθιά μες στα μάτια, και ευχαρίστησέ την για όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί από τα αντρικά μάτια για χάρη του γυναικείου φύλου... Ίσως να μην καταλάβει, αλλά εσύ ευχαρίστησέ την. Σημασία δεν έχει να καταλάβει... Σημασία έχει να ακούσει το ευχαριστώ... Το χρωστάμε στις γυναίκες γαμώτο.

Τελικά, όνειρο και πραγματικότητα είναι ένα ζευγάρι αδιάσπαστο, ντουέτο χορευτικό, που με πάθος λικνίζεται, τινάζεται, χαϊδεύεται μα και αγριοκοιτάζεται... Είναι ένα ντουέτο σε χορό φλαμένκο...

"Χωρισμός" - Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: Ορφέας Περίδης

"Λες και τα ονειρεύτηκα"
Στίχοι: Άρης Αποστολόπουλος
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Ερμηνεία: Λιζέτα Καλημέρη

(από http://www.youtube.com/watch?v=r0DLv_Ajm-8)