Φτου ξελευθερία!

Πρώτη φορά ανασαίνω καυσαέριο και μου αρέσει... Πώς νοιώθουν άραγε οι φυλακισμένοι; Πώς οι ισοβίτες; Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από την ελευθερία. Όμως... πού είναι η ελευθερία κρυμμένη;
Απολύθηκα από τις στρατιές της μητέρας πατρίδας και εκεί που λέω ότι αφήνω πίσω μου την απαράδεκτη αυτή "μαμά", βρίσκομαι αντιμέτωπος με τους πατέρες αυτής της πατρίδας! Όχι έναν, όχι δυο, αλλά... 300 και μάλιστα "εθνοπατέρες"! Ειλικρινά αρχίζω να απορώ πού είναι πιο παράλογα τα πράγματα: εντός ή εκτός στρατού;
Ρε μπας και φταίει η απότομη δόση ελευθερίας που πήρα και όλα μου φταίνε; (Μήπως είχε δίκιο ο Παράκελσος που είπε ότι αυτό που διακρίνει το φάρμακο από το φαρμάκι είναι η δοσολογία;) Μήπως ρούφηξα αρκετές τζούρες καυσαερίου και με πείραξε το τόσο CO2 στον εγκέφαλο!? Τι να πώ; Βγήκα με όρεξη να αρχίσω να γίνω παραγωγικός και όχι μπουχέσας που σε θέλει ο στρατός... αλλά μου φαίνεται ότι η κοινωνία όχι μόνο μπουχέσα αλλά και λοβοτομημένο σε επιθυμεί!
Αρκετη γκρίνια όμως... έχω να δω και φίλους (που ελπίζω να μην μου πουν πεθαμένες καλησπέρες...).
Οι εντυπώσεις και οι κριτικές για την στρατιωτική θητεία στην επόμενη συνάντησή μας!
Ως τότε φτου και βγαίνω...