Σήμερα, έχεις τα πάντα στο πιάτο σου με ένα κλικ! Ό,τι θες, ταχύτατα, είναι μπροστά σου, χωρίς καν να κουνηθείς από τη θέση σου. Δεν χρειάζεται να πας εσύ εκεί, όλος ο κόσμος έρχεται εκεί που βρίσκεσαι μέσα από το διαδίκτυο. Νιώθω ότι περισσότερο ανθρωποκεντρικό δίκτυο δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία, ούτε καν τότε που πιστεύαμε ότι η γη είναι επίπεδη και το κέντρο του σύμπαντος...
Ταχύτατα αλλάζει ο κόσμος γύρω σου, ταχύτατα αναγκάζεσαι να αλλάξεις και εσύ. Αν μείνεις πίσω είσαι ο συντηρητικός, ο ξενέρωτος, ή ο παλαιομοδίτης ή ακόμα ο ρομαντικός... Ξύπνα! Πού ζεις; Σου φωνάζουν τα πάντα γύρω σου.
Όμως, παρά το ότι έχεις τα πάντα στο πιάτο σου ανά πάσα ώρα και στιγμή, δεν συνεπάγεται ότι αυτό που σου πλασάρουν για να φας, είναι ποιοτικό και διατηρεί την επιτυχημένη συνταγή. Πόσοι αναρωτιούνται: αυτό που θα πάρω από το διαδίκτυο θα είναι καλό; Και πόσοι από μας πήραμε από το διαδίκτυο και... δεν ήταν καλό τελικά! Πόσοι από μας αυτό που έχουμε γρήγορα και άμεσα, είναι κάτι που κρατά λίγο και μετά το πετάμε; Εξυπηρετεί την ανάγκη της στιγμής, υποκύπτουμε για να καλύψουμε γρήγορα ένα πρόβλημα, καταναλώνουμε ταχύτατα και μετά φτου και από την αρχή. Και έτσι του καταναλωτικού κύκλου τα γυρίσματα καλά κρατούν...
Το πρόβλημα είναι ακριβώς ότι στο βωμό της ταχύτητας (ταχυφαγία, ταχυμεταφορές, ταχυπληροφορία 4G κλπ) χάνεται η ποιότητα του προϊόντος τις περισσότερες φορές. Αν κάτι το έχεις γρήγορα και άμεσα, όπου και όπως και αν είσαι, δεν σε νοιάζει αν είναι το τέλειο, αρκεί προσωρινά να σου καλύψει μια ανάγκη. Το περίεργο είναι ότι η ανάγκη μένει (έτσι έχει φτιαχτεί εξάλλου) και εσύ προχωράς το επόμενο λεπτό σε νέα αναζήτηση ταχύτατου τρόπου κάλυψης της ανάγκης αυτής. Με λίγα λόγια, η ποσότητα και η ταχύτητα προσφοράς της, έχουν αντικαταστήσει την ποιότητα. Έτσι, δεν υπάρχει κίνητρο να κουνηθεί κανείς από τη θέση του, αφού όλα σε σημαδεύουν και έρχονται και σε βρίσκουν κατακούτελα εκεί που είσαι για να σου δοθούν απλόχερα αρχικά, με προοπτική όμως να σου αποδοθούν ευθύνες συμμετοχής αργότερα σε αυτό το παιχνίδι του καταναλωτικού παραλόγου. Άνθρωπος χωρίς κίνητρο όμως, είναι άνθρωπος ακίνητος και άνθρωπος ακίνητος τελικά ατροφεί και γίνεται και άνθρωπος αναίσθητος. Αν δεν κινείσαι (ο άνθρωπος όπως και η ζωή, υπάρχουν αυστηρά μέσα από την κίνηση και την αναζήτηση), χάνεις τις αισθήσεις σου, κλείνεις τις προσλαμβάνουσές σου και αρχίζεις την ύπνωση και την αποσύνθεση.
Δεν είναι λοιπόν, η ταχύτητα αυτού που μεταφέρεται όσο η ποιότητά του, που έχει μεγαλύτερη αξία. Αυτό, εξάλλου το έχει αντιληφθεί τόσο η λαϊκή σοφία χιλιάδες χρόνια πίσω, με τρανταχτό παράδειγμα τον Αίσωπο και το μύθο του για το Λαγό και τη Χελώνα (τον κύριο Λαγό, κάπου στα μισά της διαδρομής, η πολύ σιγουριά και ασφάλεια τον οδήγησε στην ύπνωση... μα την κυρά Χελώνα, η πεισμονή και το κίνητρο την οδήγησε στη λύτρωση...)
όσο και η επιστημονική σοφία, με ανυπέρβλητο παράδειγμα τον μεγάλο Φυσικό Heisenberg με την αρχή της απροσδιοριστίας του, κατά την οποία όσο καλύτερα μετράς την ταχύτητα ενός σώματος τόσο απομακρύνεσαι από την ακρίβεια της θέσης του, της στροφορμής του, της σύνθεσής του και τελικά της ποιότητάς του... Κοινώς, όσα κερδίζεις με το να ξέρεις την ταχύτητα τα χάνεις από το να αντιλαμβάνεσαι την ουσία του...
Βέβαια, θα μου πείτε ότι όλα είναι ένα matrix και ζούμε σε ένα απροσδιόριστο και αβέβαιο περιβάλλον. Όλοι επιλέγουμε τελικά ποιους μύθους θα ακολουθούμε και με ποια ψέμματα θα αυτοβαυκαλιζόμαστε. Και εκεί ακριβώς είναι το ερώτημα αυτής της ανάρτησης:
Ποιους μύθους προτιμάτε εσείς; Τους μύθς του Αισώπ' ή τους μύθους του e-shop?
