Με όσους μιλάω μου λένε ότι μάλλον δεν είμαι και πολύ καλά το τελευταίο διάστημα... Βγάζω μια αισιοδοξία που και εγώ εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου. Νιώθω απίστευτα τυχερός που ζω στην εποχή μιας τέτοιας επιδημίας, γιατί μου δίδεται η ευκαιρία να βγάλω πολύτιμα συμπεράσματα για τη φύση ή την "παραφύσει" του ανθρώπινου είδους. Είναι σπάνια ευκαιρία για εμένα και νιώθω, όπως ανάλογα οι αστρονόμοι νιώθουν όταν πλησιάζει ένας τεράστιος κομήτης και απειλεί τη Γη, καθώς βλέπω αντιδράσεις που παράγονται μόνο από ακραίες καταστάσεις.
Αν σας πω ότι όλο αυτό με τον κορονο-ιό με αφήνει παγερά αδιάφορο, τι θα σκεφτόσασταν...; Ή ότι το παιδί δεν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο (άγνοια κινδύνου) ή ότι το παιδί έχει πέσει σε βαθιά κατάθλιψη (επιπέδωση συναισθήματος). Εγώ, δίνω και μια άλλη εξήγηση: "απλή λογική" είναι όλο αυτό που μου συμβαίνει, μέσα σε μια πλημμύρα παραλογισμού και σπασμωδικών κινήσεων που μας πνίγει καθημερινά. Πώς θα μπορούσε όμως να είναι διαφορετικά όταν μέχρι τώρα ήμασταν μια παράλογη κοινωνία που δεν βάδιζε καλά; Γιατί η αντίδρασή μας και μάλιστα σε κάτι τόσο αναπάντεχο να είναι ορθή και λογική; Δεν μου κάνει εντύπωση λοιπόν...
Όπως και να έχει, ελπίζω όλο αυτό να επιφέρει μια επόμενη ημέρα με πιο μεστά νοήματα, πιο καθαρή σκέψη, πιο ώριμη συμπεριφορά, πιο ενεργή συμμετοχή, πιο δημιουργική καθημερινότητα.
Παραθέτω απλά και ασύντακτα φαινομενικά μεταξύ τους, κάποιες σκέψεις προσώπων με απίστευτη πνευματικότητα και δημιουργικότητα. Όλα τα πρόσωπα έχουν ως κοινό παρανομαστή, δυο πράγματα: την απλή λογική και την πατερική ηρεμία, λουσμένα και τα δυο με αστείρευτη φωτεινότητα και γαλήνη.
Ευτυχία όποιος τους γνωρίζει αυτούς τους ανθρώπους.
Καλή συνέχεια σε όλους...
COVID-19: Δεν θα γλιτώσεις από την ανθρώπινη εντροπία...
Ο Καθηγητής Ιωάννης Ιωαννίδης, για την πανδημία του... infodemics !
και για τη διαφορά... μετριοκρατίας και αξιοκρατίας, case study: Ελλάδα!
Ο απύθμενος μητροπολίτης Μεσογαίας-Λαυρεωτικής Νικόλαος, απέναντι στους... ρηχούς "ταγούς" και ταγματαρχαίους!
Ο ανθοφόρος αχθοφόρος της δημιουργικότηταςς Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος, μιλά και λέει...
"Σε μια καθημερινότητα που η υποκρισία έχει γίνει τρόπος ζωής, η αυθεντικότητα θα είναι ζητούμενο! Αυτό θα ήθελα όσο μπορώ να διασφαλίσω!"
(πηγή των λόγων του εδώ)
Ο μεγάλος Γκάντι, στοχεύει στην καρδιά της ανα-θεώρησης...
Ο Νίκος Σκαλκώτας (ο οποίος πέθανε σπίτι του γιατί έφυγε από ένα μεγάλο δημόσιο νοσοκομείο της εποχής του όταν είδε την ουρά αναμονής...) το έθεσε σε απλούς, μελωδικούς κώδικες...
"...κάθε νέο έργο δεν φέρει την αταξία, αλλά τη χρησιμότητα της ύπαρξής του, τη δικαιολογία της μουσικής του τάσης. Έτσι και η μοντέρνα μουσική γίνεται με μεγάλη ευκολία νοητή, αν υπάρχει καλλιτεχνική αιτία, στις μεγάλες μουσικές μάζες του λαού."
(πηγή εδώ)
Για να έρθει τέλος, ο Max Richter, να αγγίξει την Εντροπία με το φτερούγισμα ενός... (λες, σκαλκωτιανού) μέλους!!
