Απαγωγές ψυχών

Το Ηλεκτροκαρδιογράφημα εμφανίστηκε στη ζωή της ιατρικής κοινότητας κάπου στα 1893. Θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις όλων των εποχών. Θα συμφωνήσω ως καρδιολόγος. Μόνο, που δεν νομίζω ότι είναι εφεύρεση, αλλά μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις... Και ο λόγος είναι ότι μας υπενθυμίζει (εξ'ου και ανακάλυψη και όχι εφεύρεση) τη σπουδαιότητα των πολλαπλών οπτικών γωνιών και προσεγγίσεων απέναντι στη μια και μοναδική αλήθεια.

Το Ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών, όπως πλέον λέγεται και χρησιμοποιείται σήμερα, είναι μια προσπάθεια να αντιληφθούμε τα σκιρτήματα της καρδιάς από 12 διαφορετικές απόψεις της (για αυτό και τόσα καλώδια, για όποιον έχει υποβληθεί σε ηλεκτροκαρδιογράφημα). Και η σύνθεση των πληροφοριών από κάθε οπτική γωνία, είναι που μας οδηγεί στην ορθή διάγνωση.

Ανακάλυψη λοιπόν, διότι η σπουδαιότητα κρύβεται στην ποικίλλη θέαση, του ίδιου όμως φαινομένου. Και αν η θέαση πάντα θα είναι "μερική" ως προς την προσέγγισή της και ποτέ "ολική", η καταρτισμένη νοηματοδότηση της θα αρκεί για να της προσδώσει ερμηνεία "ολοκληρωμένη".

Αυτά, ήταν εισαγωγικά, για να σας μιλήσω σήμερα για ένα φαινόμενο μέσα από 12 απαγωγές:


1. Απαγωγές = το να κλέβουν κάποιοι τις ζωές μας


2. Το χρήμα είναι το μέσον που χρησιμοποιεί η εξουσία για να καθορίζει τις ζωές μας. Άλλοτε ήταν ράβδοι χρυσού ή διαμάντια, μετά ήρθε το χάρτινο χρήμα, σήμερα κυριαρχεί το πλαστικό και πλέον περνάμε στα "yellows", στα "bitcoins " και εν γένει στο ηλεκτρονικό χρήμα...

3. Κάποιοι αντιλαμβάνονται τι τους συμβαίνει και απλά ακολουθούν τη μάζα σαν πρόβατα στη σφαγή.

4. Κάποιοι αντιλαμβάνονται τι τους συμβαίνει και εις γνώση τους αφήνουν τη ζωή τους να καεί και να σαρωθεί από όλα εκείνα τα πολυμηχανήματα - printers - σαρωτές, ως ένδειξη σταθερότητας των επιλογών τους.

5. Κάποιοι που γίνονται μπροστάρηδες και ινδάλματα, με διαχυτικό ενθουσιασμό και περισσή βαθυστόχαστη ερμηνεία των φαινομένων, στην πράξη, όταν παίρνουν την εξουσία στα χέρια τους, κρίνονται για το αν εφάρμοσαν τα λεγόμενα και γραφόμενά τους.

6. Μου λέει μια χτες στη δουλειά:
     - Εσύ είσαι ευρωπαίος πολίτης, τι κάθεσαι και δεν φεύγεις έξω;
    Και της απαντώ:
     - Ευρωπαίος πολίτης ναι, μόνο που μας πήραν τα "ευρώ-" και μας άφησαν το "-πέος"...


7. "Όταν άρχισε να διεγείρεται η επιστημονική περιέργεια στην Αρχαία Ελλάδα, δεν συνδέθηκε με κανενός είδους θρησκεία. Δεν ήταν υποχρεωμένη να συμμορφωθεί με τις επιταγές κάποιας εδραιωμένης και περιχαρακωμένης θεολογίας, ούτε και είχε κανένα κίνητρο για υψιπετείς περιπλανήσεις σε κάποιες μεταφυσικές νεφελοκοκκυγίες. Ήταν εντελώς ελεύθερυ, περιοριζόμενη μόνον από τη λογική και από τη ρεαλιστική πραγματικότητα του κόσμου, με τον οποίο όφειλε να αναμετρηθεί" (απόσπασμα από το βιβλίο "Το όνειρο του Μεντελέγιεφ", εκδ. ΤΡΑΥΛΟΣ, σελ. 21, χωρίς άδεια αναδημοσίευσης)


8. Πλέον τα πάντα εκτυπώνονται τρισδιάστατα. Σε λίγο, σίγουρα και οι άνθρωποι. Δεν ξέρω αν καταφέρουν τελικά, να εκτυπώσουν και τις ψυχές μας σε πολλά αντίτυπα. Κοινώς, η ζωή μας σε αναρίθμητες κόπιες, οπότε πάει περίπατο η ποικιλότητα που ανάδειξε η φύση επί δισεκατομύρια έτη...

9. "Η έννοια του πολλαπλού, απελευθέρωσε μονομιάς την επιστημονική σκέψη από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ενιαίου" (απόσπασμα χωρίς άδεια αναδημοσίευσης από το υπέροχο βιβλίο "Το όνειρο του Μεντελέγιεφ", εκδ. ΤΡΑΥΛΟΣ, σελ. 29)


10. Τα ακριβώς προηγούμενα, κάποιοι που μπορούσαν να προβλέψουν τα επόμενα, τα έχουν περιγράψει με νομοθετική ακρίβεια, συνταγματική βεβαιότητα και καλλιτεχνική ευφυία, εδώ και αρκετά χρόνια, αφήνοντας τους υπόλοιπους να κοιμούνται τον άδικο ύπνο του δικαίου...

11. "Για το Δυτικό κόσμο, το πιο σημαντικό ήταν, αναμφισβήτητα, η εξέλιξη που αποδίδεται στον Θαλή τον Μιλήσιο, τον πρώτο φιλόσοφο-επιστήμονα. Η θεωρία του ότι ο κόσμος εξελίχθηκε από ένα στοιχείο (το νερό) ήταν μόνο η αρχή. Αυτή η ιδέα, αμέσως μόλις τη συνέλαβε, άρχισε να αναπτύσσεται γοργά από τους μαθητές του Θαλή στη Μίλητο, τους φιλοσόφους που έγιναν γνωστοί ως οι Ίωνες Φιλόσοφοι και θέσπισαν ολόκληρη φιλοσοφική σχολή. Έας από αυτούς, ο Αναξιμένης, παρατήρηση ένα ασθενές σημείο στα επιχειρήματα του Θαλή. Αν όλα ήταν αρχικά νερό, πώς εξηγείται η ποικιλομορφία του σύγχρονου κόσμου; Πώς από το νερό προέκυψαν όλα; Ο Αναξιμένης προέβαλε το επιχείρημα πως το θεμελιώδες στοιχείο δεν ήταν το νερό αλλά ο αέρας. Ο κόσμος περιβαλλόταν από αέρα, ο οποίος συμπιέσθηκε προς το κέντρο του. Με τη συμπίεση, μετατράπηκε σε νερό, και όταν το νερό συμπιέσθηκε, έγινε χώμα. Ακόμη περισσότερη συμπίεση δημιούργησε την πέτρα. Όλα ήταν αέρας, σε μεγαλύτερη ή μικρότερη συμπύκνωση. Επρόκειτο για μια ουσιαστική ανάπτυξη της ιδέας του Θαλή. Ήταν η πρώτη προσπάθεια να δοθεί εξήγηση στην ποικιλομορφία του κόσμου, η πρώτη απόπειρα να εξηγηθεί μια ποιοτική διαφορά βάσει μιας ποσοτικής." (απόσπασμα χωρίς άδεια αναδημοσίευσης από το υπέροχο βιβλίο "Το όνειρο του Μεντελέγιεφ", εκδ. ΤΡΑΥΛΟΣ, σελ. 25)


12. Προς τους αυστηρά χορτοφάγους: πόσο εύκολα παγιδεύονται στη βλακεία του μυαλού τους, όταν διαχωρίζουν τις ζωικές από τις φυσικές τροφές: τα ζώα σαν να μας λένε δηλαδή είναι "ζωή", ενώ τα φυτά όχι... πόσο άσχετοι με την βιολογική πραγματικότητα είναι... 



Μετά από αυτήν την 12-κάναλη καταγραφή όλων εκείνων που απαγάγουν τις ζωές μας, θέτω λοιπόν, την εξής διάγνωση σχετικά με τη νοσηρή καθημερινότητά μας: επειδή ακριβώς όλα γύρω μας είναι "αέρας" που μας πουλάνε καθημερινά, με αντίκρυσμα τον δικό μας ζωτικό αέρα ο οποίος συμπυκνώνεται και συμπιέζεται όλο και περισσότερο, χρειαζόμαστε έναν άλλον "αέρα" ύπαρξης, μια άλλη "πνοή" λειτουργίας. 

Χρειαζόμαστε εκείνη ητ βασική παγκόσμια ουσία, που υπάρχει σε όλα τα όντα γύρω μας, (από ένα μυρμύγκι του δάσους ως την μεγαλύτερη φάλαινα που κουτσομπολεύει στη γειτονιά μας) και τα βοηθά να ανασαίνουν τον αέρα της ζωής. Είναι εκείνη η ουσία που όσο και συμπυκνώνεται από τους κρατούντες και συμπιέζεται με σκοπό να σκληρύνει και να πετρώσει αποφλοιώνοντας από πάνω της κάθε μορφή ζώσας αίσθησης, που όσο και αν πλέει σε πελάγη ψεύτικης ευτυχίας και νοσηρής εξουσιαστικής αυτοπραγμάτωσης της κορυφής, που όσο και αν αντιγράφεται σε αναρίθμητες πανομοιότυπες κόπιες ή όσο και αν εκτυπώνεται σε δυο, τρεις ή περισσότερες διαστάσεις, δεν παύει τελικά να θυμίζει τη μοναδική διάσταση της μοναδικότητας της ζωής η οποία εγκιβωτίζεται στην ποικιλότροπη έκφρασή της ανά την πλάση: 

καλύτερα λίγος αέρας καθαρός και λεύτερος, 

παρά απαγωγές ψυχών και σκοτωμός 

για το ποιος θα εκτυπωθεί δεύτερος...

Υ.Γ.1: Με το καλό να σας μπει η νέα χρονιά!

Υ.Γ.2: Πριν βγάλετε διάγνωση για τον πλησίον σας από αύριο, προσπαθήστε σαν να είχατε μπροστά σας ένα ΗΚΓ 12 απαγωγών, να προσεγγίσετε την αλήθειά του από πολλές οπτικές... ίσως το συμπέρασμα σας βοηθήσει να επικοινωνήσετε καλύτερα μαζί του.

Εξουσία με δανεικά

Πώς τυχαίνει πάντα την ανακάλυψη ενός δικού μου, βαθειά χωμένου, χαρακτηριστικού, να το φέρνει κρεμάσμένο σε ένα πεντάγραμμο, η μουσική; Όταν μάλιστα, αυτό γίνεται καθαρά τελετουργικά, πάνω στην κορυφή ενός βουνού, υπό το άγρυπνο βλέμμα της μαμάς-Σελήνης που έχει ανοίξει σχεδόν ολοκληρωτικά το μάτι της για να δει τα καλοκαιρινά καμώματα των παιδιών της, γνωρίζεις ότι το ανατρίχιασμα δεν είναι από το κρύο της ορεινής περιοχής, αλλά από την συνειδητοποίηση...

Κάποια άτομα, έχουν δοκιμάσει πολλά πράγματα στη ζωή τους. Έχουν κρατήσει από τα κέρατα τον ταύρο του πάθους και έχουν χορέψει για λίγο μαζί του, χορό θρυλικό, όπως σχεδόν οι περιπέτειες κάποιων καουμπόυδων που έφταναν στα παιδικά μας αυτιά...


Αυτά τα άτομα, ξεκίνησαν από την αρχαία εποχή, να τους λένε πλάνητες. Είναι εκείνοι οι αλήτες του διαστήματος, που δεν έχουν δικό τους φως, μα αντανακλούν το φως των άστρων. Έτσι κυλά η ασήμαντη ζωούλα τους, αντανακλώντας φως. Παίρνουν φως, για να το ξαναδώσουν πίσω. Γεμίζουν ενέργεια, για να την χαρίσουν στον πρώτο τυχόντα. Απορροφούν δύναμη, για να την διοχετεύσουν στο περιβάλλον τους. Είναι απλά, ανακλαστήρες, χωρίς δικό τους καθαρό περιεχόμενο. Ζουν στο περιθώριο της ουσίας, φθάνοντας καμιά φορά, λόγω εγγύτητος και ψευδαίσθητα εντονότερου φωτός, σε κατάσταση συνουσίας. Υπάρχουν μόνο τη νύχτα, όταν λίγοι τους βλέπουν. Δραστηριοποιούνται στο σκοτάδι, όπου μπορούν να αποκτήσουν νόημα και ύπαρξη, καθώς φορούν δανεικό απαστράπτον ένδυμα και κάνουν το κομμάτι τους... Δεν τους ανήκει τίποτα, και συμπεριφέρονται τόσο εξουσιαστικά, σαν να τους ανήκει όλος ο νυχτερινός ουρανός...

Αυτούς τους πλάνητες, μετά από πιο ενδελεχή παρατήρηση, επειδή περιπλανιώνταν με σταθερό μάλλον τρόπο, τους ονόμασαν περι-ηγητές γιατί αντιλήφθηκαν ότι κάνουν βόλτα γύρω από (=περί) το ίδιο μάλλον και σταθερό σημείο (αυτό του εαυτού τους) και σήμερα απλά τους λέν ταξιδευτές, που καβαλούν μια μηχανή και γυρίζουν... Γυρίζουν σε παρελθόν, γυρίζουν σε βουνά και λαγκάδια, γυρίζουν στα ίδια και στα ίδια... Γυρίζουν τις πλάτες τους στο μέλλον, από καθαρό φόβο, γυρίζουν σαν την άδικη κατάρα, γυρίζουν τα μέσα τους έξω μα πάλι δεν βρίσκουν διαφορά, γυρίζουν το κεφάλι τους ανάποδα μπας και κατεβάσει καμιά καλύτερη ιδέα, γυρίζουν γυρίζουν γυρίζουν... Πουλάνε δανεικό φως, πληρώνονται για λίγες νύχτες ακόμα και μετά συνεχίζουν να σκορπίσουν το σκοτάδι (τους) και σε άλλα βουνά.

Το ερώτημα, αν γνώριζα από κοντά κανέναν από δαύτους, θα ήταν αν μπορούν άραγε ποτέ να γυρίσουν σελίδα στη ζωή τους...

"Εξουσία"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Διονύσης Τσακνής





Είμαι μια πόρνη που σέρνει το βήμα εδώ κι από 'κει,
είμαι αράχνη που δένει το θύμα της στην σκηνή.
με θέλουν πρόσωπα χίλια, με παίρνει ο πιο δυνατός,
κι απ' την μισάνοιχτη γρίλια, κρυφοκοιτάζει ο στρατός.

Σε μια στροφή έχω βάλει δολώματα,
είμαι σκιά και καπνός,
έχω αλλάξει πολλά γυναικεία ονόματα,
και δεν με νικάει εμένα ποτέ ο καιρός.

Σπέρνω ελπίδες στον δρόμο, είμαι σειρήνα γυμνή,
θερίζω πτώματα μόνο, είμαι φριχτή μηχανή.
είμαι ο λόγος που σβήνει, του έρωτα η ορμή,
είμαι η σκέψη που δίνει αιτία σ' ένα κορμί.

Σε μια στροφή έχω βάλει δολώματα,
είμαι σκιά και καπνός,
έχω αλλάξει πολλά γυναικεία ονόματα,
και δε με νικάει εμένα ποτέ ο καιρός.

Πριν πέσει χαλάζι

Πόσο μικροί και ανίκανοι να δούμε την ομοιότητά μας; Πόσο ίδιοι και απαράλλαχτοι; Πόσες κοινές ανάγκες και παρόμοιες προσδοκίες; Πόσα ίδια ερωτηματικά; Πόση ίδια αβεβαιότητα για την απάντηση; Πόσος φόβος και ανασφάλεια για τα κάθε λογής τα ρίσκα;

Και το δάκρυ που κυλά στου καθενός τη ζήση,
ίδιο και απαράλλαχτο βιοχημικώς και φύσει...
Ίδιο σε πύρα, μοίρα, σε βάθος και αρμύρα…
Ίδιο σε χαράκωμα και αίματος πορφύρα...

by astromonos

Το μεγαλύτερο σφάλμα του ανθρώπου, είναι αυτό που θέλει να ορίζεται η ατομικότητα μέσα από την διαφορετικότητα. Όσο το ίδιον για να προσδιοριστεί, περνά μέσα από το φίλτρο του διαφορετικού, τότε το πράγμα θα παραμένει σε απόσταση από την πραγματικότητα. Τότε οι άνθρωποι θα παραμένουν σε απόσταση από τους εαυτούς τους και από τον συνάνθρωπο.

Τότε ο καθείς θα νομίζει εαυτόν μόνον, μέσα σε ένα σύμπαν αστρομόνων…

"Παλεύω"
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος

"Παλεύω με στρατούς από Στράτους, που μ’ έχουν σκοτώσει…"

Τα μεταξωτά βρακιά

Το κράτος είναι (;) στα πρόθυρα πτώχευσης. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Μονόδρομος οι περικοπές μισθών. Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Πώς έγινε ξαφνικά μια ωραία πρωία το ΠΑΣΟΚ να μας πει ότι το κράτος κινδυνεύει να διαλυθεί, όταν προεκλογικά το ίδιο κόμμα διασφάλιζε ότι θα βρεθεί το χρήμα που χρειάζεται για την εύρυθμη λειτουργία του (παρα)κράτους;

Χτες μεταξύ καρασοκατάνυξης και ποικίλων θαλάσσιων οψωνινών, συζητούσα με άτομο ηλικίας γύρω στα 45έτη, για την κατάσταση της κοινωνίας μας. Ο εν λόγω συνδαιτημών υποστήριζε και συμφωνώ απόλυτα, ότι δεν ξημέρωσε ξαφνικά μια άλλη μέρα για όλους μας, αλλά όλα αυτά που τώρα καλούμαστε να αντικρύσουμε είναι το αποτέλεσμα μιας στραβής κατάστασης αρκετών ετών.

Σήμερα το πρωί εντελώς τυχαία, σαν φυσική συνέχιση της χτεσινοβραδινής συζήτησς, ακούω το κάτωθι άσμα, το οποίο κυκλοφόρησε εν έτει 1995, δηλαδή πριν 15 χρονάκια. Αν αυτά διέβλεπαν οι συνθέτες του τραγουδιού για 5 χρόνια μετά, σκεφτείτε για 15 χρόνια μετά, δηλαδή για την Ελλάδα του 2010.

"Στην Ελλάς του 2000"
Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Ερμηνεία: Αντώνης Βαρδής, Στέλιος Καζαντζίδης, Κατσιμίχα

Κύριοι! Γιατί μας κακοφαίνονται όλα αυτά; Μήπως γιατί από τα 5 ζευγάρια παπούτσια τώρα πρέπει να έχουμε μόνο 2; Μήπως γιατί ο καθημερινός (και για πολλούς ολοήμερος) καφές πρέπει να περιοριστεί και να γίνει 2-3 φορές την εβδομάδα; Καλομαθημένοι μου συνάνθρωποι, μήπως σας κακοφαίνεται που θα πρέπει να δηλώνεται όλα σας τα έσοδα στη φορολογική σας δήλωση ή μήπως σας τρομάζει η πιθανότητα ότι δεν θα μπορείτε να χτίσετε το εξοχικό σας στο βουνό που ονειρευτήκατε;

Ξέρω τι σκέφτεστε: γιατί να πληρώσουν τα πολλά οι λίγοι, αφού είναι άδικο! Ναι, αλλά αυτό δεν γίνεται σε όλη την ανθρώπινη ιστορία; Πάντα οι πολλοί δεν την πληρώνουν; Ή αν θέλετε: μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά (μόνο που πλέον τα ξερά έχουν μεταλλαχτεί σε πυροανθεκτικά φυτά... και έτσι καίγονται μόνο τα χλωρά). Κύριοι! Μην μας φταίνε πάντα οι άλλοι, οι μεγάλοι, οι έχοντες και οι κατέχοντες. Ας πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε. ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ. Είτε δια της παρουσίας μας, είτε -κυρίως- δια της απουσίας μας. Θέλετε αποδείξεις; Πάρτε να έχετε:

-Γιατί από τη χούντα και μετά ψηφίζουμε μόνο 2 κόμματα;
-Πώς γίνεται μια ολόκληρη χώρα (συμπεριλαμβανομένης και της κουτσής Μαρίας) να πλουτίζει ξαφνικά ένα καλοκαίρι στο χρηματιστήριο και μετά από λίγο, πάλι έτσι ξαφνικά, να χάνει και να αναρωτιέται πού πήγαν τα λεφτά; Και σαν απάντηση να ακούει: "δανείσου από τις τράπεζες, θα σε ξελασπώσουν αυτές";
-Πώς γίνεται να μην υπάρχει έρευνα επιστημονική και εκπαίδευση σε τούτη τη χώρα που καταρακώνει τα παιδιά της σε ψεύτικα όνειρα, σε ανύπαρκτους επαγγελματικούς προσανατολισμούς, σε ατελείωτες ώρες φροντιστηρίων, σε επίπλαστες παρελθοντολογίες, σε μελλοντικές παπαρολογίες;
-Πώς γίνεται να θεωρείται ο μη κατέχων πανεπιστημιακό τίτλο ως "άχρηστος", και ακόμη χειρότερα, ο κατέχων πανεπιστημιακό τίτλο ως "ανεπαρκής" στην κοινωνία μας;
-Πόσα στρέμματα γης και δάσους έχουν καεί για πάντα;
-Πόσα θέματα ηθικής και σεβασμού έχουν χαθεί για πάντα;


Έχω να πώ μόνο ένα πράγμα αγαπητοί μου, και ας φανεί ανόητο:

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ
ή αλλιώς
ΤΑ ΜΕΤΑΞΩΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΥΣ ΚΩΛΟΥΣ

Αν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα ας δούμε τη συνολική εικόνα και όχι μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Η κοινωνία μας τόσα χρόνια έτρεφε ένα απόστημα που δεν ήθελε καν να συζητά για αυτό. Μας αρκούσε η μαγκιά, η κλανιά και το κωλοφιλιστρίνι, η αμαξάρα η κωλοφτιαγμένη με τη διπλή εξάτμιση, τα σφηνάκια που αβέρτα κουβέρτα κερνούσαμε δώθε και κείθε, τα ξύδια και τα τζόνια που λουζόμασταν στις Μυκόνους και στις νάουσες της Πάρου, τα αρώματα τα γαλλικά, τα βύσματα (στρατιωτικά, πολιτικά, θρησκευτικά ή πάσης άλλης φίς-εως), τα μπιτάκια με τα οποία ξεβιδωνόμασταν, τα λούσα και τα ξενύχτια, τα δυο αμάξια γιατί ο ΗΣΑΠ βρωμάει (βλέπεις ήταν πιο εύκολο να αγοράσεις αμάξι παρά να βρωντοφωνάξεις να καθαρίσουν και να βελτιώσουν τα δημόσια μεταφορικά μεσα...), η αναρχία, η παρανομία, η ασέβεια, η έλλειψη δημοκρατίας, ο φανατισμός, η ξενοφοβία, ο ωχαδελφισμος, ο αδελφισμός σκέτο, τα σκάνδαλα. Αυτά θέλαμε; Αυτά τρώμε τώρα στη μάπα. Γιαυτό θερμή παράκληση σε όλους: ΣΚΑΣΤΕ ΚΑΙ ΣΚΑΨΤΕ.


Νεοέλληνες, με γειά σας το νέο κουστούμι! (αξίζει να δείτε ολόκληρη την εκπομπή).

Και εγώ απαντώ σε όλα αυτά:

"Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον"
Στίχοι, Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Αφοί Κατσιμίχα

Όπως και να' χει όμως υπάρχουν και θετικά στοιχεία από αυτήν την κρίση που διανύουμε. Παραθέτω 12 από αυτά όπως μου ήρθαν με ένα mail:

1. Θα αναβιώσει το συσσίτιο της γειτονιάς και έτσι θα αναθερμανθούν και πάλι οι σχέσεις στις γειτονιές, όπου κανείς πλέον δε λέει καλημέρα στον άλλον.

2. Τα παιδιά δε θα φεύγουν ούτε στα 40 από το πατρικό τους και θα μπορούν έτσι να φροντίζουν τους γονείς τους, χωρίς να ξοδεύουν σε γηροκομεία και αποκλειστικές.

3. Θα ξαναζωντανέψει το ταβερνάκι της γειτονιάς, που με ελάχιστα ή και βερεσέ θα καλύπτει τη βραδινή έξοδο.

4. Θα λανσαριστεί νέα μόδα διατροφής, όπως ρεβίθια αλάδωτα με ρίγανη, ρύζι με μαραθόσπορο και ραδίκια ποσέ.

5. Θα γνωρίσει νέες δόξες ο Καραγκιόζης με παραστάσεις όπως Ο Καραγκιόζης στο Βατοπέδι, Ο Καραγκιόζης Υπουργός, Ο Καραγκιόζης τραπεζίτης, Ο Καραγκιόζης χρηματιστής...

6. Δεν θα χρειασθεί να ολοκληρωθεί το πείραμα CERN, μιας και οι επιστήμονες θα έχουν μπροστά τους ολοζώντανο το μεγάλο «ΜΠΑΜ».

7. Ο ρατσισμός θα δεχθεί ένα ισχυρό χτύπημα, γιατί οι αλλοδαποί ξέρουν περισσότερα από φτώχεια και πείνα, και μπορούν να μας διδάξουν τα «μυστικά» της επιβίωσης.

8. Θα εκτιναχθεί στα ύψη ο δημογραφικός δείκτης - κάτι πρέπει να κάνεις για να σκοτώσεις την ώρα σου όταν δεν έχεις δουλειά.

9. Θα ανέβει το μορφωτικό επίπεδο, αφού οι μαθητές θα το ρίξουν στο διάβασμα λόγω αφραγκιάς.

10. Θα αναβιώσει η φιλική εταιρία, η γιάφκα, το κρυφό σχολείο, οι αντιστασιακές ομάδες ενάντια στο ανάλγητο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις παραφυάδες αυτού.

11.Θα αυξηθούν οι συνδέσεις adsl γιατί το internet είναι φτηνό μέσο "διασκέδασης". Που λεφτά για έξω ...

12. Τέλος στην παχυσαρκία, η οποία κάνει θραύση στην Ελλάδα! Θα τρώμε λιγότερο (οι τιμές έχουν κορυφωθεί ενώ οι μισθοί έχουν πατώσει), θα κάνουμε περισσότερη γυμναστική (για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας εκεί που πήγε το πετρέλαιο), θα περπατάμε περισσότερο (εκεί που πήγε η βενζίνη). Θα γίνουμε ένας λαός κομψός και «φιτ».

Υ.Γ.1: Εγώ πάντως τη μηχανή που ονειρευόμουν θα την αγοράσω και φούρνος να μην καπνίσει που λέγαν και οι παλαιοί... Ας την έχω να κάθεται έξω από την πόρτα μου και ας μην έχω να της βάλω βενζίνα! Αϊ σιχτίρ πια! Μας μαύρισαν πρώτα ψυχολογικά ετούτοι εδώ πριν μας πεθάνουν οικονομικά...
Y.Γ.2: Αν δεν επαναστατήσουμε πρώτα μέσα μας, αν δεν σεβαστούμε πρώτα τον εαυτό μας, αν δεν θελήσουμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπό μας, τότε ας μην ψάχνουμε λύσεις αλλού. Δεν θα τις βρούμε. Και έτσι η κοινωνία μας το δρόμο της αλληλεγγύης δεν θα τον βρει.

"Νεοέλληνας"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: Τζίμης Πανούσης

BALKAN EXPRESS back to reality!

Έφτασε η ώρα της επιστροφής. Μαγευτικό το ταξίδι μέχρι εδώ. Πρόσωπα, ονόματα, ιστορίες, απόψεις, όλα σε ένα δίκτυο που προσπαθεί να περάσει τα σύνορά του (bordercrossing), τα όποια σύνορα και τα όποια όρια χωρίζουν τους ανθρώπους. Μια παρέα που τολμά και εκφράζεται, που τολμά και παρατηρεί, που τολμά και μπαίνει ενεργητικά στην κονίστρα. Χωρίς να ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα. Ας μην υπάρχει αποτέλεσμα. Γιατί πάντα πρέπει να υπάρχει αποτέλεσμα;

Φυσική ομορφιά. Είναι εκεί. Τόσα χρόνια. Αμίλητη, ακλώνητη ωσαν βράχος, υπομονετική. Πώς μπορεί να δεθεί σε σύνορα; Πώς μπορεί να ανήκει σε λίγους μόνο ανθρώπους και όχι σε όλους; Ποιά σύνορα; Αφού προϋπήρχε των συνόρων. Αν δεν είναι αυτό bordercrossing τότε τι είναι;

Πνευματική ομορφιά. Είναι εκεί. Υπενθυμίζει μια προσπάθεια ανθρώπινη. Σιωπηρή, εργατική, σκυφτή στο έργο της αναζήτησης, ίσως και μοναχική. Που ζητάει όμως απεγνωσμένα μια αγκαλιά. Μια αγκαλιά για να ενώσει, για να ξεπεράσε τα σύνορά που μας χωρίζουν. Αν δεν είναι η αγκαλιά των πνευμάτων bordercrossing τότε τι είναι;

Καλλιτεχνική ομορφιά. Δεν παύει να εκφράζεται. Αεικίνητα, δημιουργικά, δίνοντας άλλο χρώμα στους τοίχους που μας χωρίζουν. Σπάζοντας και ελευθερώνοντας το πνεύμα, εκεί που μπαίνουν κάγκελα και φυλακίζουν το νου. Αν δεν είναι αυτό bordercrossing τότε τι είναι;

Σήμερα όλοι προσπαθούν να βάλουν σύνορα ανάμεσά τους. Προσπαθούν να προστατευτούν, ίσως από φόβο, ίσως από ανασφάλεια. Προσπαθούν να οριοθετήσουν την ζωτική τους περιοχή, ίσως επειδή απλοποιείται έτσι η καθημερινότητά τους. Ίσως γιατί η αβεβαιότητα τρομάζει. Ίσως πάλι γιατί όταν δεν έχεις όρια, να μην σου κάνει κέφι να προσπαθήσεις να τα ξεπεράσεις... Ποιός ξέρει;

Οι άνθρωποι προσπαθούν να διαφοροποιηθούν. Μπορούν; Γιατί να θεωρούμε ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ανάγκες από τις δικές μας; Ίσως είναι διαφορετικά εκφρασμένες, μιας και διυλίζονται μέσα από κοινωνικοπολιτισμικά πρότυπα και μοντέλα με τα οποία γαλουχήθηκαν, αλλά είναι πραγματικά διαφορετικές; Βέβαια εδώ υπάρχει ο αντίλογος: δεν υπάρχει μόνο το what σε μια πληροφορία αλλά και το how που από μόνο του είναι μια νέα ολόκληρη πληροφορία.

Όταν όλοι εμείς σήμερα δημιουργούμε όλο και περισσότερα σύνορα ανάμεσά μας, κάποτε κάποιοι προσπαθούσαν να ενώσουν τους ανθρώπους σε μια ενιαία αυτοκρατορία. Ίσως με τη βία, ναι. Σταθείτε όμως στο όραμα, σαν μια προοπτική δυνητικά εφικτή από το πνεύμα του ανθρώπου. Το ταξίδι μου τελείωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όταν στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης αντίκρυσα αυτό:

Αν λοιπόν ζούσε ο Μέγας Αλέξανδρος και έβλεπε ότι οι απόγονοί του, λαοί των Βαλκανίων, τρώγονται για το τι ορίζουν Μακεδονία ίσως ένοιωθε βαθειά θλίψη, καθώς το νόημά των πράξεών του δεν ήταν να χωρίσει και να δημιουργήσει σύνορα, αλλά να ενώσει και να σπάσει σύνορα. Αυτός ο άνθρωπος θέλησε να δείξει στην ανθρωπότητα ότι όλοι μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά. Η ανθρωπότητα όμως είχε άλλες ανησυχίες...

Η ανθρωπότητα ρωτά τον εγωτικό της εαυτό: - Θες-άλλο-νίκη;
και αυτή η αιμοδιψής απαντά: - Ναι, ναι, κι άλλο, κι άλλο...

"Η μοναξιά του συγγραφέα"
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Φωτό: Γέφυρα που ενώνει παλιά και νέα πόλη στο Zadar

Μέχρι το επόμενο ταξίδι λοιπόν, ώρα να προλάβω κάτι αιμοδιψείς εφημερίες που με περιμένουν...

Πώς βγαίνουν από την πόλη οι οχτροί;

(Ποίος είναι αυτός ρε παιδιά;!)



(από http://www.youtube.com/watch?v=cHPcu-VeQmQ)





"Νοέμβρης του '90"
Στίχοι, Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνεία: Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας



(από http://www.youtube.com/watch?v=AUP1VoJ9y4A)






"Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί"
(Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος )

και "Αυτά τα κόκκινα σημάδια"
(Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος, Μουσική: Χρήστος Λεοντής)

Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης



(από http://www.youtube.com/watch?v=cHPcu-VeQmQ)

Μαύρα σύννεφα μέσα από μαύρα γυαλιά

Σήμερα η μέρα ήταν συννεφιασμένη, με διαστήματα ψιχαλίσματος. Σήμερα η μέρα ήταν ένα συνεχές τρέξιμο, χωρίς διαστήματα ξεκούρασης. Το μόνο που πρόλαβα, ήταν να σηκώσω κάποια στιγμή το βλέμμα μου προς τον ουρανό και να αντικρίσω τις τιτάνιες μάχες των ηλιαχτίδων με τα μαύρα σύννεφα. Τότε κατάλαβα ότι οι δικές μας μάχες δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που γίνονται εκεί έξω... Εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι να τυραννιόμαστε στην αναζήτηση μιας ιδέας που δεν ξέρουμε καλά καλά τι θα αφορά, ενώ κάποιες άλλες δυνάμεις εκεί ψηλά παίζουν το δικό τους παιχνίδι χωρίς να ενοχλούνται από την παρουσία μας!

"Συννεφιασμένε μου Ουρανέ" (Canzone Del Sole)
Μουσική, στίχοι: Lucio Battisti-Mogol
(ελληνικοί στίχοι: Γιάννης Μαύρος)
Ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Φίλιππος Πλιάτσικας,
Διονύσης Τσακνής και Domenica




(από http://www.youtube.com/watch?v=nmPk3ZQs1xM)


"...μέσα απ'τα μαύρα γυαλιά..."

(που κάποιοι εξακολουθούσαν να φορούν σήμερα, παρόλη την καταχνιά)

Υ.Γ.: Ρε μπας και μέσα από τα μαύρα γυαλιά η μαυρίλα της καθημερινότητας φαντάζει με διαφορετικό χρώμα...; Ομοιοπαθητικώς ομιλώντας, αυτό έχει κάποια εξήγηση...

Τι φταίει;

"Ώρες σιωπής"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: Διονύσης Τσακνής



(από http://www.youtube.com/watch?v=_oofUyqumpY&feature=related)

Βρήκα τι φταίει τελικά ρε παιδιά: "...τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι..." και με ταξίδεψαν, με σαγήνεψαν, με συνε-πήραν και ξέχασαν να με φέρουν πίσω. Ας όψεται. Ίσως από εκεί μπορώ να δω τα πράγματα στην πιο σωστή τους διάσταση!

"Mandolin Concerto" by Antonio Vivaldi



(από http://www.youtube.com/watch?v=StNAG4gCIxY&feature=related)

Αντιπαλευόν

Άλλη μια μέρα μάχης σκληρής, άνισης

με ποιόν παλεύω; με τον εαυτό μου.

Και μόνο στην ιδέα ότι είσαι μόνος

απαιτείται εσπευσμένα αντιπαλευόν!

Πόσο δύσκολες μπορεί να είναι οι μάχες του μυαλού;

Αγγίζουν τα όρια της τρέλας αν προσπαθήσεις

να εντοπίσεις τους «δράστες» του Minsky.

Γιατί με απασχολεί διαρκώς το πώς και δεν αρκούμαι στο γιατί;

Ειδικά όταν η απάντηση στο ‘γιατί’ είναι το ‘γιατί έτσι’

ε, τότε τα έχεις λυμένα όλα, έτσι δεν είναι Άννα;

Λείπουν οι φίλοι, οι γνωστοί και οι συγγενείς

ή λείπει το θάρρος γυμνός να πλανηθείς;

Το αβέβαιο ή το ακλόνητο τρομάζει πιότερο;

Και συ μαντολίνο μου, σαν δακρυσμένη δροσοσταλίδα

στέκεις απόμερα και πέφτεις, πέφτεις, πέφτεις…

Γιατί αυτός που σ’ ερωτεύθηκε στάθηκε μικρός να σε φροντίσει

Γιατί αυτός που ερωτεύθηκε τον έρωτα του πρέπει τη μοναξιά του ν’ αγαπήσει

και την αρρώστια του ν’ αντικρύσει.

Ρόδος, 23-04-08

by astromonos

Μετανάστευση... προς τα πίσω! (Bonus track!)

"Το τραγούδι των γύφτων"
Στίχοι, Μουσική: Τσακνής Διονύσης
Ερμηνεία: Κατσαρής Γιώργος
Δίσκος: Φώτα παρακαλώ (1990)





Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό

Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.

Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ'αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό


(το τραγούδι γράφτηκε το 1986 για μια τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1 "ΤΟ ΜΠΟΥΡΙΝΙ" σε σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου, η οποία είχε σαν θεματική ενότητα τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και στηρίζεται σε παραδοσιακό τσιγγάνικο τραγούδι)

Υ.Γ.: Κοίτα να δεις φίλε μου, από πού ξεκινήσαμε αυτήν την επεισοδια-κή αναφορά και πού φτάσαμε: Πρόσφυγες της Μικράς Ασίας... Έχει ο καιρός γυρίσματα, γιαυτό καλό είναι να μελετάμε λίγο Ιστορία...

Μεγαλώνω και το ξέρεις

Όταν όλα γύρω μας φαίνονται μαύρα, είτε από τους καπνούς των καιόμενων δασών, είτε από το σκότος που αναβλύζει από μέσα μας, είτε από τα νανουρίσματα-υπνωτίσματα που μας κερνούν οι ταγοί αυτού του κόσμου, τότε αρκεί να ανοίξετε τις γρίλιες της ψυχής σας και να κοιτάξετε έξω. Να αντικρύσετε το φως, αυτό το καθαρτήριο και ζωογόνο φως που θα αποστειρώσει τα εσώψυχά μας και θα μας ξαναδώσει νόημα να συνεχίσουμε να νοιώθουμε άξια όντα αυτού του σύμπαντος. Όταν όλα γύρω μας, μας θέλουν να πάμε για ύπνο ήσυχοι και αδιάφοροι, τότε οφείλουμε να ξυπνήσουμε. Να ξυπνήσουμε για να ζήσουμε.


"Ζωή δεν είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι πάλι,
Ζωή είναι να είσαι ξυπνητός όταν κοιμούνται οι άλλοι..."

(Κρητική μαντινάδα)

"Ένα αλλιώτικο νανούρισμα" - Στίχοι, μουσική: Τσακνής Διονύσης

(ακούγονται με σειρά Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας, Τσακνής, Περίδης, Μάλαμας, Πάνος Κατσιμίχας)





(από http://www.youtube.com/watch?v=FPX-tL5pDhY . Δώστε προσοχή στο τμήμα από 3:53 ως 4:20, πόσο προφητικά τα λόγια και οι εικόνες με αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες...)