Σκηνή 1η
Το βατραχάκι που αφήσαμε κατά την προηγούμενη ανάρτηση, πήγε σπίτι του χαρούμενο το ίδιο βράδυ, κουρασμένο, μα κοάζοντας ευτυχισμένο! Έπεσε κατευθείαν για ύπνο και βυθίστηκε στο βαθύ σκοτάδι!
Ξαφνικά όμως, εκεί μέσα στο βαθύ σκοτάδι, το βατραχάκι άρχισε να συρρικνώνεται, να γίνεται πολύ μικρό, να βγάζει φτερά, να γίνεται έντομο και να φωτίζει ο κώλος του! Είχε μεταμορφωθεί σε μια πυγολαμπίδα! Και άρχισε αμέσως χαρούμενη, να πετά ψηλά στο σκοτεινό ουρανό και να τον φωτίζει, φωτίζοντας ταυτόχρονα και αναζητώντας με το λίχνο της αλήθειας και της δικαιοσύνης, τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής της ζωής...
Φως στο σκοτάδι. Φως από το σκοτάδι. Φως ως προς το σκοτάδι. Φως συγκριτικά με το σκοτάδι...
Πρόκειται πάλι για μια ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ. Μια αντίδραση απέναντι στο προαιώνιο σκότος που προσπαθεί να μας τυφλώσει. Πρόκειται για μια αντίδραση απέναντι σε κάθε τι που προσπαθεί να καλύψει τα μεγαλύτερα ανομήματα του κόσμου με το πέπλο του ζόφου. Πρόκειται για μια αντίδραση απέναντι στο σκοτεινό κατεστημένο...
Η αντίδραση είναι πολύ απλή:
"Τα κύρια συστατικά για τη παραγωγή του φωτός είναι ένα οργανικό μόριο, η λουσιφερίνη που οξειδώνεται και ένα ένζυμο η λουσιφεράση που καταλύει την αντίδραση, σχηματίζοντας με ιόντα μαγνησίου ένα σύμπλοκο και πυροσφωσφορικό άλας. Στη συνέχεια το σύμπλοκο αντιδρά με μοριακό οξυγόνο και εκπέμπεται φως. Στο τελευταίο στάδιο της αντίδρασης, απελευθερώνεται τόση ενέργεια ώστε η διάταξη των ηλεκτρονίων μεταπηδά από το κατώτερο ενεργειακό επίπεδο σε κατάσταση διέργεσης υψηλής ενέργειας. Στη συνέχεια το σύμπλοκο χάνει ενέργεια εκπέμποντας ένα φωτόνιο ορατού φωτός και επιστρέφει στο κατώτερο ενεργειακό επίπεδο. Ανάλογα με την επίδραση του ενζύμου εκπέμπεται φως διαφορετικού χρώματος, από βαθυπράσινο μέχρι ζωηρό κίτρινο. Ο έλεγχος των λάμψεων γίνεται από το νευρικό σύστημα και με ένα περιφερειακό νεύρο που καταλήγει στα ακραία κύτταρα και στο όργανο φωτεινής εκπομπής."
(πηγή από εδώ)
Η μικρή πυγολαμπίδα, όσο μικρή και αν ένοιωθε, όσο ασήμαντη και αν ήταν, απέναντι στο άπειρο σκότος, συνέχισε να φωτίζει και να παράγει ενέργεια... Ήταν, αυτό που μπορούσε να κάνει καλύτερα και μάλλον αυτό για το οποίο ήταν ταγμένη!
