Όσο μακρύς ο δρόμος σου και αν φαίνεται, να προσπαθείς... Νο3

 

Όσο μακρύς ο δρόμος σου και αν φαίνεται,

Όσα καρφιά και αν φανερωθούν εμπρός σου,

χάϊδεψε τον σίδηρο, μαλάκωσε το ατσάλι με ένα δάκρυ,

και κάνε το καρφί δαδί, να φέξει σε μια μικρούλαν άκρη.

Βγάλε τα καρφιά από μέσα σου, κάμε τα να λυγίσουν

μπροστά στο βάρος της ζωής σου

και όχι να λυγίσει εκείνη απ' το βάρος των καρφιών.

Αυτό θα πει Δημιουργία.

Αυτό, Πολιτισμός.

Συνώνυμα με την Αγαθοεργία

και τον Αυτοσεβασμό.

Όσο μακρύς ο δρόμος σου και αν φαίνεται,

να προσπαθείς να τον κάνεις πιο μακρύ ακόμα.

(αφιερωμένο σε έναν ιερωμένο, 

τον εκλεκτό φίλο, 

τον σμιλευμένο από ευφλεκτό υλικό, 

Φίλιππο Σαμανόπουλο)

Προοπτική μελέτη 3: το εφικτό του αδύνατου

Είναι ο άνθρωπος που με έπεισε ότι οι θεωρίες της Φυσικής περί ανυπαρξίας του αεικίνητου, είναι απλά ΜΑΛΑΚΙΕΣ... Αν ένας φυσικός τον γνωρίσει θα καταλάβει τι εννοώ.

Από τους σπάνιους ανθρώπους. Βλέπει μόνο μπροστά. Και στο διάβα του, δεν τον σταματά ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε άλλοι άνθρωποι, ούτε χρήματα, ούτε βουνά ολόκληρα. Για την ακρίβεια, τα βουνά είναι το σπίτι του. Εκεί ανήκει. Ο άνθρωπος αυτός είναι πέτρινος στην αντοχή, δωρικός στην όψη, δοτικός στην ψυχή. Είναι ατόφιο ανθρώπινο χρυσάφι. Είναι η ακατέργαστη πρώτη ύλη. Κομήτης του διαστήματος. Πλάνητας του σύμπαντος. Εκτός ορίων. Εκτός της έννοιας των ορίων για την ακρίβεια. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να το κάνει. 

Η έννοια του Σαμάνου-Μάγου, είναι στο επίθετό του (Σαμανόπουλος). 
Η αγάπη του για τη φύση και τα ζώα, στο μικρό του όνομα (Φίλιππος). 
Η νοστιμιά του γούστου του, στην καταγωγή του (από το Νόστιμο Καστοριάς).
Η ομορφιά της προ-οπτικής του, στα έργα του, (όπως φαίνονται σε αυτό το link).

Θησαυρός η φιλία μας ρε φίλε...

Μας ένωσαν τα άστρα.

Κάτι ξέρουν.

Σε θαυμάζω.