Στο ένα λουστρίνι, στο άλλο τσαρούχι...

 

Πνεύματα που περνούν, αφήνουν το στίγμα τους και χάνονται...

Ο χρόνος...

Ο χρόνος, τα παρασέρνει;

Ή δεν είναι ικανός να τα αγγίξει;

Η σκόνη...

Η σκόνη, τα καθηλώνει;

Ή δεν μπορεί να τα αφήσει απουδράριστα;

Η ευφυία...

Η ευφυία, παρασέρνεται άραγε και αυτή, πουδράρεται και αυτή;

Ή μπαίνει από το ένα και βγαίνει από το άλλο το αυτί...

Δυο ενδιαφέροντα αφιερώματα για έναν σπουδαίο σατυρικό:

Γεώργιος στο όνομα,

Σουρής στο επίθετο.

Αναπόλησα με το άρωμα, τους ήχους και τις εικόνες μιας άλλης εποχής.

"Δυστυχία σου Ελλάς" 

Στίχοι: Γεώργιος Σουρής 

Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης 

Ερμηνεία: Πασχαλίδης, Κούτρας, Ζουγανέλης, Μαχαιρίτσας

Του κύκλου τα γυρίσματα, που ανεβοκατεβαίνουν...

Οποιαδήποτε ομοιότητα ή σχέση με το σήμερα, μην σας προβληματίσει. Δεν είναι καλός ο προβληματισμός. Σας κάνει να μην κοιμάστε και να χάνετε την όρεξή σας. Για αυτό σας λέω, μην σας προβληματίσει...

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;


Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Υ.Γ.: Ευχαριστώ το ξαδερφάκι μου το συνονόματο,
για το πνευματικό φως που στέλνει σε μένα τον αόμματο...