"Fields of God"
Μουσική, Στίχοι: Sting
Ερμηνεία: Eva Cassidy
(από http://www.youtube.com/watch?v=ZGwDYBWEDSc&feature=PlayList&p=D1B50C8D645FD686&index=38)
Τρεις η ώρα το πρωί
Περπατάω στο δρόμο μοναχός
τρεις η ώρα το πρωί
το χιόνι λαμπερό κάτω από το φως,
να πέφτει να στρώνει σαν χαλί.
Άλλη μια μέρα πέρασε, άλλη μια νύχτα μένει
μια ψυχή γεννήθηκε, μια άλλη αργοπεθαίνει…
Πού τραβώ καλά καλά δεν γνωρίζω
στο τέλος του δρόμου την αρχή αντικρίζω!
Αέναος ο κύκλος των πραγμάτων
αθέατος ο κόσμος των θαυμάτων.
Τρεις η ώρα το πρωί, βαριά κρυωμένος,
ψάχνω κάτι να βρω…
στα μονοπάτια του νου βαθιά μπερδεμένος,
δεν ξέρω αν έζησα, δεν ξέρω αν ζω.
Έμπνευση είναι αυτό που ψάχνω να βρω
και νόημα, στο ατελείωτο κυνηγητό,
που την ψυχή θα σκεπάσουν σαν πέπλο ζεστό
για ταξίδι ονειρεμένο, ταξίδι αλαργινό…
2002, περίπου 03:00, κάποιας Τρίτης,
ανεβαίνοντας την οδό Κεφαλληνίας
by astromonos
Τρεις η ώρα το πρωί
(6 χρόνια μετά)
Ωραία η παρέα των παιδιών,
ζωντανή, απλή, διασκεδαστική, ζεστή, ονειροπόλα.
Μου δείχνει ξεκάθαρα όλα αυτά που φοβάμαι να αγγίξω.
Μα και η παρέα των γάτων,
πολύχρωμη, κοινωνική, αδιάφορη, άφοβη, πεινασμένη.
Μου δείχνει ξεκάθαρα πως μόνο ο εαυτός μου με ακολουθεί,
μόνο αυτόν έχω να με υπομένει.
Οι δρόμοι νεκροί, ησυχάζουν
το μυαλό νεκρό, ανησυχεί…
άραγε πόσο απέχει από τις νυχτερινές βόλτες
της παιδικής ηλικίας;
Σπίτι ξέρω δεν με περιμένει άλλος,
εκτός ίσως από την Μαντάμ Μποβαρύ
και στα αυτιά μου μια φυσαρμόνικα
γλυκά θρηνεί για την χαμένη ηδονή της ψυχής
που εγκλωβίζεται στα μεγάλα φιλοσοφήματα
και δεν απαντά στα μικρά καθημερινά ερωτήματα.
Και εγώ; Ακόμα προσπαθώ να βρω…
το δρόμο με τις νεράιδες,
την ισορροπία του θέλω και του μπορώ,
την ανισορροπία του θέλω και του θέλουν,
το νόημα του δικού μου παραμυθιού…
Ερωτόκριτε πόσο με πλάνεψες;
Αθήνα, 1/10/2007
