Όταν η φυσική λαθεύει...

Η Φυσική ισχυρίζεται ότι η έννοια του "Αεικίνητου" δεν υπάρχει και δεν μπορεί να επιτευχθεί, τουλάχιστον σε αυτό το σύμπαν, με τους ισχύοντες φυσικούς νόμους και αξιώματα, με την ισχύουσα αντίληψη της δομής, της κίνησης, της ενέργειας και της ανταλλαγής πληροφοριών.

Και αυτό το αμφισβητώ! Πιστεύω πως έχω βιώσει από κοντά, συγκεκριμένα από δίπλα, την αύρα του αεικίνητου. Πιστεύω με λίγα λόγια πως υπάρχει αεικίνητο. Και έχει και παρατσούκλι: λέγεται Ντεληθέος Αντρέας, Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εν αποστρατεία βέβαια σήμερον, αλλά όχι εν ακινησία. Τουναντίον, συνεχώς μου υπενθυμίζει ότι κάποιοι είναι η ίδια η ενσάρκωση του αεικινήτου, κάποιοι δεν κουράζονται ποτέ, δεν σταματούν ποτέ, δεν παύουν ποτέ. Έτσι απλά, σαν "φυσική κατάσταση" συνεχίζουν και συνεχίζουν και ξαναμανασυνεχίζουν... Και αναρωτιέσαι: καλά τα αποθέματά τους δεν εξαντλούνται; Τι στην ευχή συμβαίνει εδώ;!! Ε, λοιπόν η απάντηση είναι απλή: το αεικίνητο σημαίνει ότι απαιτείται απλώς αρχική ώθηση, μετά προχωράει εις τους αιώνας των αιώνων, έτσι απλά και ταπεινά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες.

Χάρηκα το νέο βιβλίο του κύριου Ντεληθέου. Να είναι καλά όπου και αν είναι, με ό,τι και αν καταπιάνεται... ο ζιζάνιος!