Σε μια αναλογία του αριστουργήματος "το 10" του Μ. Καραγάτση, (το οποίο θεωρώ το υπέρτατό του δημιούργημα που εγκολπώνει όλες τις ανθρωπολογικές μου αναζητήσεις και προσεγγίσεις), αν κάνει κανείς μια βόλτα στη γειτονιά του, τώρα που τα παράθυρα και οι μπαλκονόπορτες είναι ορθάνοιχτα και ό,τι γίνεται μέσα ακούγεται και έξω και το ανάποδο, θα μπορούσε να καταγράψει σήμερα το απόγευμα τα κάτωθι:
- στον πρώτο όροφο, ποδοσφαιρικός αγώνας: όλος ο πλανήτης παρακολουθεί ρούσσικη μπάλα...
- στον δεύτερο όρορφο, με παρόμοια ένταση, κάποιοι παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων και τις ποδηγετούν, όπως κάνουν όσοι κυνηγούν μια μπάλα να κλωτσήσουν: δείτε εδώ μέσα από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου, τις ζωές να ποδοπατιούνται... όπως οι μπάλες των γηπέδων!
- στον τρίτο όροφο, επικρατεί σιωπή, καθώς περιμένουν όλοι να ακούσουν κάτι σημαντικό... και ξαφνικά ακούν το "Happy Birthday". Πρέπει να είναι δια στόματος του "Happy Feet - Nikos Teddy Bear Kotzias".
- στον τέταρτο όροφο, δεν περιμένεις συνήθως κάτι σημαντικό να ακούσεις, αλλά να! για πρώτη φορά μίλησε ο ένοικός του! Και μάλιστα σε γλώσσα άπταιστη! Λες και δεν το ξέραμε...
- στον πέμπτο όροφο γάμος γίνεται, φιλιά, αγκαλιές, χαρά και ικανοποίηση: η νύφη και ο γαμπρός, τύφλα να έχει και ο Κα-η-μμένος ο πεθερός, δίνουν όρκο κανένα σύνορο να μην τους χωρίζει από τούδε και στο εξής... Απλά, το μόνο που δεν μπορούσα να καταλάβω από εδώ κάτω κοιτώντας προς τον 5ο όροφο, ήταν αν ο χορός ήταν καλαματιανό ή πουστσένο...
- τέλος στον έκτο όροφο (έβδομο όροφο δεν επιτρέπει η Πολεοδομία, ακόμα και αν πέσει κανένα γρηγορόσημο... δεν ξέρω βέβαια τι θα γίνει αν πέσει κανένα γρηγορόπουλο ακόμα...), το σπίτι είναι κλειστό εδώ και αιώνες. Μια μόνο επιγραφή στέκει στο προσκέφαλο του ορόφου και αυτή μάλιστα σκονισμένη και φθαρμένη με κάτι σοφάδες να έχουν ξεκολλήσει αφήνοντας έκθετες τις τρύπες του (κοινωνικού) οικοδομήματος:
"Δυστυχισμένε μου λαέ, καλὲ κι ἠγαπημένε,
πάντοτ᾿ εὐκολοπίστευτε καὶ πάντα προδομένε."
Ο τελευταίος ένοικος που έζησε στον όροφο αυτό, πληρώνοντας αδρά για να βρίσκεται εκεί ψηλά, ήταν κάποιος...... Σολωμός ή Σιναγρίδας ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων. Τι σημασία έχει εξάλλου, αφού πλέον δεν υπάρχει ο ίδιος ούτε κάποιος απόγονός του...
"3ος όροφος"
Στίχοι: Τάσος Βουγιατζής
Μουσική: Κώστας Σέγγης
Ερμηνεία: Γλυκερία
Υ.Γ.: Ειλικρινά ένα έχω μονάχα να πω: σε τι κόσμους φέρνουμε τα παιδιά μας να ζήσουν...;
