Αποκοπή χωρίς Επικόλληση

Μετά από ένα mail που έλαβα σήμερον, ξαναήρθαν κάποια παραμερισμένα συναισθήματα, που τα είχα μαλώσει, τα είχα βάλει για λίγο στη γωνία και τους είχα πει να μην βγάλουν τσιμουδιά! Όμως, όπως ένα μικρό παιδί δεν μπορεί να ησυχάσει, (έχει τριζόνια ο πωπός του), έτσι και αυτά τα συναισθήματα, που εκπορεύονται από την παιδική μου ηλικία, δεν μπορούν να ησυχάσουν για πολύ.

Μου έκαναν λοιπόν πάλι, την καρδιά περιβόλι...

Δεν πειράζει όμως, γιατί με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι όλο αυτό το ανακάτεμα, το πισωγύρισμα της σκέψης και ο συνοδός ίλιγγος, η αναβίωση συναισθημάτων, η ναυτία και παραζάλη, είναι η κλινική εικόνα της ανα-φυλακτικής αντίδρασης, που σκοπεύει να προστατέψει. Τίνα τρόπο; Με το να δείξει ότι ο κόσμος που είχα στο νου μου σαν παιδί, έχει γκρεμιστεί. Δεν χρήζει λοιπόν περεταίρω προσπάθεια παραμονής σε έναν ψεύτικο κόσμο, μιας και η ζωή είναι αλλού. Όσο λοιπόν παλεύω να είμαι σε έναν κόσμο εκτός πραγματικότητος, ο οργανισμός μου θα αντιδρά, θα ανακατεύεται, θα διχάζεται. Είναι καιρός να αντικρύσω την πραγματικότητα, τις πραγματικές μου διαστάσεις μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, τι πραγματικά μπορώ να πραγματώσω στον πραγματικά μικρό μου κόσμο. Είναι καιρός να μεγαλώσω. Μόνο έτσι θα πάψει το παιδί μέσα μου. Μόνο σαν του κοπεί η λαλιά και μείνει άφωνο, από αυτά που αντικρύζει και συνειδητοποιεί, θα πάψει να γκρινιάζει.

Τότε θα ξεκινήσει το κλάμα. Αυτό όμως είναι καλύτερο από τη γκρίνια.


Επίσης, το σημερινό mail με έκανε να θυμηθώ ένα υπέροχο τραγουδάκι, που αρμόζει στην περίσταση.

"Χαραυγή"
Μουσική: Αντώνης & Μιχάλης Φραγκιαδάκης
Στίχοι: Αντώνης & Μιχάλης Φραγκιαδάκης, Γιώργος Σταυρακάκης, Θανάσης Σκορδαλός
Ερμηνεία: Γιώργος Παπαδάκης, Θανάσης Σκορδαλός