Ο Χριστός, ο πρώτος Κομμουνιστής;!

Διαβάζοντας κανείς τα αποσπάσματα της ανάρτησης "Εσείς, τι καπνό φουμάρετε; (1)", θα μπορούσε -και εύλογα- να αναρωτηθεί, πώς γίνεται μια κυβέρνηση φιλελεύθερη με σοσιαλιστική προοπτική, όπως εξάλλου διατεινόταν είτε μέσω κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών του...

("Η συμβολική ταύτιση του βενιζελισμού με το σοσιαλισμό δηλώνεται την εποχή αυτή ρητά από υπεύθυνα κυβερνητικά στελέχη: «το ελληνικόν Κράτος ακολουθεί πολιτικήν ήτις έχει τέρμα τον σοσιαλισμόν, τον αληθινόν σοσιαλισμόν», δηλώνει ο Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, Θεμιστοκλής Σοφούλης", 

και εν συνεχεία

"Η κυβερνητική άποψη διατυπώνεται ρητά, δια στόματος Γενικού Διοικητού Μακεδονίας, όταν διαβεβαιώνει τον Αρχιραβίνο Θεσσαλονίκης ότι «ουδείς ποτέ εξ ημών των Ελλήνων είνε δυνατόν να συσχετίση τον σημιτισμόν μετά του σοσιαλισμού. Άλλως τε ο σοσιαλισμός είνε κάτι που τον σέβεται ο ελληνικός πολιτισμός»")


είτε δια στόματος του ιδίου του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου...

("Η διάσταση ανάμεσα στην επίσημη κυβερνητική πολιτική και στις τοπικές κρυσταλλώσεις θα οδηγήσει μάλιστα, μερικούς μήνες [μετά την απεργία] τον ίδιο το Βενιζέλο να στηλιτεύσει στη Βουλή την αντισημιτική στάση του θεσσαλονικιώτικου ελληνικού τύπου")

να ψηφίζει ύστερα από καμιά 15αριά χρόνια έναν νόμο έκτρωμα, το περίφημο "Ιδιώνυμο", ως ιδιότυπο μιας εποχής τόσο μπερδεμένης...

("Το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν, αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά")

αλλά και πώς γίνεται πάλι, κορυφαία στελέχη της βενιζελικής παράταξης, αργότερα, λίγο πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, να έχουν αλλάξει τόσο πολύ απόψεις και προσεγγίσεις πάνω στο ίδιο θέμα...

("Οι Αλ. Παπαναστασίου και Γ. Καφαντάρης είχαν αντιδράσει έντονα κατά την ψήφιση του ιδιωνύμου. Αξιοσημείωτη ήταν η απόρριψη από το Βενιζέλο της πρότασης του Παπαναστασίου να διώκονται με το «ιδιώνυμο» όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά και οι φασίστες. Πάντως, στις 7 Αυγούστου 1936, και αφού είχε γίνει το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου από τον Μεταξά, ο Γ. Καφαντάρης (ηγέτης των Προοδευτικών) κι ο Αλ. Παπαναστασίου (ηγέτης του Αγροτικού-Εργατικού κόμματος) από κοινού με τους αρχηγούς των κομμάτων των Φιλελευθέρων (Θεμ. Σοφούλης) και του Λαϊκού (Χαρ. Βοζίκης) ζητούν από τον βασιλιά Γεώργιο να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να «παταχθή αποτελεσματικώς κάθε προπαγάνδα εγκαταστάσεως οιουδήποτε καθεστώτος στηριζομένου εις την βίαν ειδικώτερον δε όπως εξουδετερωθή και διά συνταγματικών εν ανάγκη νομοθετικών μέτρων η κομμουνιστική δράσις»")



(Πηγές των αποσπασμάτων από το Αβδελά Έφη, «Ο σοσιαλισμός των «άλλων»: ταξικοί αγώνες, εθνοτικές συγκρούσεις και ταυτότητες φύλου στη μετα-οθωμανική Θεσσαλονίκη», Τα Ιστορικά 18-19 (1993), σ. 171- 204 και από τη Βικιπαίδεια)



Τα αποσπάσματα τα παραθέτω, ως μια προσπάθεια να σας πείσω ότι σε τούτη τη χώρα οι έννοιες Χριστιανισμός, Σοσιαλισμός και Κομμουνισμός, είναι τόσο μπερδεμένες και κατά το δοκούν ερμηνευμένες ανά τας εποχάς, που δεν νομίζω ποτέ να τα βάλουμε σε μια σειρά αν δεν προσπαθήσουμε ειλικρινά και αμόλυντα... Είναι ίσως κατάρα μας, να καταπιανόμαστε με τις τόσο μεγάλες ιδέες και τελικά, λόγω των παρελθοντικών μας επιρροών, να αδυνατούμε να δούμε ακόμα και τη μύτη μας... Θα συμφωνήσω ότι ο Χριστός ήταν ο μεγαλύτερος Κομμουνιστής του κόσμου... Άντε να το πεις όμως αυτό σε έναν παπά... θα σε διαολοστείλει σίγουρα!


Τα αποσπάσματα τα παραθέτω επίσης, και για έναν άλλο λόγο: για να σας πείσω ότι αλλαγές γίνονται, ακόμα και 180 μοίρες, στην Ιστορία μας... 


Ας είναι λοιπόν, αυτό, μια αφορμή να ευχηθώ σε όλους μας να παλέψουμε το νέο χρόνο για αυτές τις αλλαγές... 

Δεν έχει σημασία αν θα βλέπουμε έναν ή δυο ή περισσότερους Ήλιους... 

Σημασία έχει αν θα ψάχνουμε όλοι την Ανατολή (μας)... 

Εξάλλου, όπως έχουμε πει πολλάκις, η διαφορετικότητα φυγείν αδύνατον, οπότε είναι ανα-μενόμενο να υπάρχουν πολλοί Ήλιοι, πολλά άστρα πιο συγκεκριμένα, και ο καθένας μας να έχει τον δικό του συντροφιά... 

Είναι ανα-μενόμενο λοιπόν, έκαστος εξ ημών, να αναζητά το δικό του λαμπερό σύμβολο εκεί ψηλά στο απέραντο και ζοφερό σύμπαν που μας περιβάλλει...

Από την άλλη όμως, είναι κάτι που με κάνει ταύρο-μαινόμενο όταν το συλλογάμαι: το να μην σηκώνουμε κεφάλι να αντικρίσουμε εκεί ψηλά τον ουρανό... Αυτό που μας κάνει άνω θρώσκοντα όντα, αυτό μας κάνει Ανθρώπους, αυτό μας δίνει ταυτότητα και ύπαρξη: το κεφάλι ψηλά!, αυτό πρέπει να περισώσουμε. 

Αυτό κάνει την καταχνιά και τη μαυρίλα γύρω μας, να φαίνεται μια πανδαισία φωτός... 

Αυτό, μας κάνει να βλέπουμε στο σκοτάδι...

"Two sunsets"

by Ludovico Einaudi

Χρόνια δυναμικά 
μα και υπομονετικά
σε όλους...