Η λογική που μας επιβάλλουν τη σήμερον ημέρα, είναι αυτή του "μαστιγίου και του καρότου", κοινώς, από τη μια μας πλασάρουν φούμαρα για να τους λυπηθούμε σαν να είναι αυτοί τα μεγαλύτερα θύματα της Ιστορίας... και από την άλλη μας διαλύουν την ψυχολογία, μας γκρεμίζουν τα όνειρα, μας συν-θλίβουν την ύπαρξη στα μούτρα μας. Και εμείς, αδιαμαρτύρητα, υπο-μένουμε σ' αυτή την παρανοϊκή χώρα...
Ο ένας, δηλώνει ταπεινά μα με θάρρος, λάθος! σαν αν ήταν μικρό παιδί, και έβγαλε το αμάξι του βόλτα, να κατουρήσει... λες και ήταν το αμάξι, σκύλος! Μόνο, που αυτός ο ένας, ήταν κάποτε υπουργός.
Ο άλλος, κόβει από τη μάνα του τη σύνταξή της, και δηλώνει ετήσιο εισόδημα 272.000 ευρώ, δηλαδή μηνιαίο εισόδημα περίπου 22.500 ευρώ. Σκέφτομαι, εγώ έχω γαμηθεί στα θρανία και στα βιβλία, έχει βγάλει ο κώλος μου αιμορροΐδες και έχει στραβώσει η πλάτη μου και ο αυχένας μου από το διάβασμα, δεν κοιμάμαι ποτέ ήσυχα τα βράδια, και κατορθώνω το έτος να βγάζω λιγότερα από 20.000 ευρώ, και να έχω τελικά και επιστροφή φόρου... Κοινώς, όσα βγάζει ο υπουργός το μήνα, δεν τα βγάζω εγώ το έτος όλο... Και αν αφαιρέσω τη ζωή κάποιου λόγω λάθους, θα με πάνε ισόβια μέσα, ενώ αυτός ο άλλος που καθημερινά σκοτώνει είτε από την πείνα είτε από τις αναθυμιάσεις του μαγγαλιού τόσους συνανθρώπους μας, λέγεται νυν υπουργός Οικονομικών... και εμφανίζεται ως ο σωτήρας του έθνους μας.
Ο τρίτος ο καλύτερος, είναι ένας ξεμωραμένος διευθυντής Καρδιολογικής κλινικής σε ένα νοσοκομείο της ελληνικής επαρχίας, που ζει μια ζωή μέσα σε έναν επίπλαστο μύθο της δικής του εγωπάθειας, του δικού του αυτοβαυκαλισμού, της δικής του παράνοιας, και ζητά από τους ειδικευόμενούς του, να σεβαστούν την υστεροφημία του και το όνομά του και τους παρακαλεί να τον καλύψουν για περίπου 15 εφημερίες το μήνα, μέσα γιορτές, διήμερα, τριήμερα απανωτά και στ' αρχίδια του κοινώς για τους ειδικευόμενους. Κατά τα άλλα, κόβεται για αυτούς, για τις άδειες τους, για τα ρεπό τους, για τα νόμιμα δικαιώματά τους, για την προσωπικότητά τους... Τι πράγμα αυτή η μαλάκυνση του εγκεφάλου ρε παιδιά...;
Εγώ πάντως, μέσα σε αυτή τη ναυαγισμένη χώρα, κοιτώ γύρω μου και βλέπω και κάποια άλλα ναυάγια, φωτεινά παραδείγματα όμως της τιμής και της πραγματικής μαγκιάς. Βλέπω ανθρώπους που πέρασαν και δεν τους ξέρει κανείς από τούτη την πλάση, αλλά τα τραγούδια, η λαϊκή παράδοση και σοφία των γερόντων τους κράτησαν την πιο ψηλή και άξια θέση στην ιστορική συνείδηση, αυτή των ηρώων...
Ένας τέτοιος είναι και ο κρητικός Τζέγκας, του προηγούμενου αιώνα μας...
"Στης Γραμβούσας τ' ακρωτήρι"
Παραδοσιακό Κρήτης
Ερμηνεία: Νίκος Ανδρουλάκης
Θάλασσα λεβεντοπνίχτρα...
"Ο Τζέγκας που αναφέρεται στους στίχους, ήταν υπαρκτό πρόσωπο που γεννήθηκε το 1900. Ήταν ψαράς και με τη βάρκα του "Κυριάκος" ζούσε από όσα του πρόσφερε η θάλασσα γύρω από την Γραμβούσα, όπου και χάθηκε το 1966 στα μανιασμένα κύματα. Ο Νίκος Τζέγκας είχε ένα μοναδικό ταλέντο: μπορούσε να συνθέτει μουσική σφυρίζοντας, ενώ δεν ήξερε να παίζει κανένα μουσικό όργανο."
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου