Και αυτό ισχύει εδώ και χιλιάδες χρόνια...

Στα πλαίσια ενός σεμιναρίου Αρχαιοαστρονομίας, διαβάζω :


"Ο έλεγχος γνώσης και μέσων με σκοπό, μεταξύ άλλων, την πρόκληση μιας έντονης θρησκευτικής εμπειρίας θα ήταν ταυτόχρονα και ένα ιδεολογικό πλεονέκτημα στα χέρια της εξουσίας, έδρα της οποίας αποτελούσε το ανάκτορο." 

"Κάθε αρχαιοαστρονομικός προσανατολισμός που έχει επιβιώσει ως τις μέρες μας μέσω των μνημείων που τον περιέχουν, […] πιο πολύ αντικατοπτρίζει τη σχέση του αρχαίου ανθρώπου με τον ουρανό και κυρίως χρησιμοποιείται για να προσδώσει δύναμη ή και θεϊκές διαστάσεις στον άνθρωπο – ιερέα – ηγεμόνα, ο οποίο είχε δικαίωμα χρήσης του μνημείου."

"Στις αρχαίες κοινωνίες, οι οποίες οργανώνονταν γύρω από ένα κεντρικό πρόσωπο, τον βασιλέα, η έννοια του κράτους ταυτιζόταν με το πρόσωπό του, ως η ανώτατη κρατική εξουσία. Η ταύτιση κράτους και βασιλέως είχε ως συνέπεια οι τύχες των λαών να ταυτίζονται με τις τύχες των ηγεμόνων τους, οι οποίοι ήθελαν να διατηρήσουν την απόλυτη εξουσία τους, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για τους απογόνους τους. Για αυτό έπρεπε να είναι ενήμεροι για το πώς εξελίσσονται τα ουράνια φαινόμενα. Η ομαλή περιοδική επανάληψή τους, σύμφωνα με πατροπαράδοτες γνώσεις, προμήνυε κανονική λειτουργία του κράτους υπό την εξουσία τους. Όμως, τυχόν απρόοπτες μεταβολές των ουρανίων φαινομένων, είχε αντίστοιχες απρόοπτες συνέπειες και στην άσκηση της εξουσίας τους, οπότε θα έπρεπε αυτοί να προλάβουν τις κακές εξελίξεις, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα."



Στα πλαίσια χαλάρωσης, με συντροφιά το βιβλίο "Noam Chomsky, Δυο ώρες διαύγειας" των εκδόσεων Λιβάνη, διαβάζω:


"Στην πραγματικότητα, ο ρόλος των διανοουμένων -και αυτό ισχύει εδώ και χιλιάδες χρόνια- συνίσταται στο να κάνουν ό,τι πρέπει ώστε οι άνθρωποι να παραμένουν παθητικοί, υπάκουοι, αστοιχείωτοι και προγραμματισμένοι." (σελ.25)

"Όταν οι κοινωνίες εκδημοκρατίζονται, όταν ο καταναγκασμός παύει να είναι εύκολα χρησιμοποιούμενο όργανο ελέγχου και περιθωριοποίησης τότε, πολύ φυσικά, οι εκλεκτοί στρέφονται στην προπαγάνδα." (σελ. 30) 

"Μια δήλωση είναι αληθινή όταν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα. Οι αληθινές δηλώσεις δεν διαμορφώνονται εύκολα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο πρόβλημα. Όταν προσεγγίζετε μια ακριβή ερμηνεία, προσεγγίζετε την αλήθεια." (σελ. 38)


Όσο περνάει ο καιρός, η άποψή μου για τους πνευματικούς ανθρώπους, που υποτίθεται ότι μας μιλούν για κάτι ανώτερο, έχει πτωτικές τάσεις, αποδεικνύοντας ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που ακόμα πραγματικά αντιστέκονται, αποτελώντας φωτεινά παραδείγματα στη σκοτεινή ψυχική σφαίρα του ανθρώπινου νου, και δίνοντας κάμποση διαύγεια για να αντιμετωπίσουμε τα αναρίθμητα διλήμματα, που είναι όμως, κατά βάση ανακριβή... 

Πνευματικός Άνθρωπος, είναι αυτός που αναζητά την αλήθεια και μόνον αυτή. Και μάλιστα, είναι αυτός που την αναζητά με όρους ακρίβειας, ευκρίνειας, συνοχής και συναίσθησης, μακρυά από κάθε ίχνος εξουσιαστικής διάθεσης. Κάθε άλλη προσπάθεια, με αφήνει παγερά αδιάφορο, καθώς την εντάσσει στη μακραίωνη διαστροφική σχέση του ανθρώπου με την εξουσία, κάτι που ισχύει εξάλλου εδώ και χιλιάδες χρόνια...