Οι θησαυροί ενός ναυαγίου (9) - Αγάπη μου μην κλάψεις...

Αυτή είναι η 1000ή ανάρτηση αυτού του blog!

Ξέρω, θα μου πείτε... έχουν γραφεί χίλιες δυο μαλακίες σε αυτό το blog, και θα έχετε και δίκιο, αλλά κρατήστε να μου το πείτε αυτό σε δυο ακόμα αναρτήσεις από τώρα, ώστε να γίνετε ακόμα πιο ακριβείς στα λεγόμενά σας...


Δεν το λέω για να σβήσω κεράκια, ή να εκμαιεύσω τα χρόνια πολλά σας, αλλά για να τονίσω τούτο μόνο:


Χίλιες αναρτήσεις μετά, από εκείνη την πρώτη φορά, φαντάρος ακόμα ων, και νοιώθω ακόμα στρατευμένος... Το 'χει το όνομά μου άραγε;

Στρατευμένος σε μια μάχη που όσο τη βιώνω, τόσο πιο άνιση τη νοιώθω.

Μια μάχη με απροσδιόριστο εχθρό, μια μάχη δίχως κράνος, ξέστηθος.

Μια μάχη που νοιώθω ότι όλα με κυνηγούν... Ένα περίεργο φοβικό σύνδρομο, μια μανία καταδιώξεως. Μήπως είναι ψευδαισθήσεις από την αβιταμίνωση που βασανίζει τους στρατιώτες εν καιρώ πολέμου;

Μια μάχη με τα σπλάγχνα μου (που σε κάθε μεγάλη στιγμή σπαρταρούν και εκρήγνυνται, κόβοντάς μου τα ποδάρια) και με τη θάλασσα (που πάντα αφήνει μια αρμύρα στα χείλη), που και τα δυο "ποτέ δεν ησυχάζουν" κατά τον εθνικό μας ποιητή...


Αν κάτι λοιπόν, έχει θέση σε αυτή τη χιλιοστή προσπάθεια έκφρασης, είναι η παρακάτω ευχή... σαν μια ευχή που κάνει ο στρατιώτης όταν, μέσα στα αναχώματα, την ώρα που σκάνε δίπλα του πάσης λογής "βλήματα", σφίγγει στη γροθιά του το φυλαχτό που του 'χει χαρίσει η καλή του να τον συντροφεύει στις δύσκολες εκείνες ώρες του αγώνα του... 

"Ο Παλιός Στρατιώτης"

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης

Μουσική: Λ. Μαχαιρίτσας

Ερμηνεία: Λ. Μαχαιρίτσας, Χρ. Θηβαίος

Και επειδή η μια ευχή φέρνει την άλλη, δεν μπορεί παρά ο στρατιώτης αυτός, να ευχηθεί κάτι ακόμα, στη ναυαγισμένη του ζωή και στους θησαυρούς που αυτή του αποκάλυψε...

"Αγάπη μου μονάχα να μην κλάψης, ζεστό μη γίνω δάκρυ..."

"Με κυνηγά η θάλασσα"
Στίχοι: Σταύρος Δάλκος
Μουσική: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης
Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος

Με κυνηγά η θάλασσα που κάποτε αγαπούσα 

μου θύμωσε που μια βραδιά με πέτρες την πονούσα 

Με κυνηγούν τ' αστέρια που γκρεμίστηκαν για μένα 

κι εγώ μια ευχή δεν έκανα και πήγανε χαμένα 

Με κυνηγούνε τα πουλιά απ' το χειμώνα εκείνα 

που τα φτερά τους έκοψα μονάχος μου να μη μείνω 

Με κυνηγάει η βροχή κι όλο με μαστιγώνει 

δικός της να 'μαι μου ζητά να 'χει να με μαλώνει 

Και κρύφτηκα στα μάτια 

αχ τα τρελά σου μάτια 

με χώρεσαν σε μια άκρη 

Αγάπη μου μονάχα, 

μονάχα να μην κλάψεις 

ζεστό μη γίνω δάκρυ.