Των αγγέλων η ρομφαία

Τον λένε Μάνο. Είναι αλάνης. Πολύ αλάνης όμως. Κάποιες φορές δεν συμμαζεύεται σας λέω! Του αρέσουν τα ψηλά. Τα ψηλά βουνά, τα ψηλά σύννεφα, τα ψηλά ιδανικά, τα ψηλά ερωτηματικά, μα πρωτίστως τα ψηλά πόδια με τα ψηλά μίνι... Πάντα κάθεται στις πίσω γραμμές του ακροατηρίου, στη γαλαρία. Μακρυά από φώτα φωσφοριζέ. Είναι ο ίδιος φως εξάλλου, δεν έχει την ανάγκη από ανθρώπινα υποκατάστατα του φωτός. Και όταν σε κοιτάει, θαμβώνεσαι. Όταν σου μιλάει, αποστομώνεσαι. Όταν χουφτιάζει το δικό σου χέρι μέσα στο δικό του, τότε νεκρώνεσαι από τον αγκώνα και κάτω, καθώς σου κόβει την κυκλοφορία με τη δύναμή του. Όταν ρωτάει, νοιώθεις λίγος. Όταν απαντάει, νοιώθεις ακόμα πιο λίγος. Και όταν πράττει δεν νοιώθεις τίποτα, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι χώμα και το χώμα δεν νοιώθει. Σαν φως που είναι, συνεχώς ταξιδεύει. Στη Γη, στους Γαλαξίες, στων βυζιών το Γάλα και στων ανθρώπων τις Α-ξίες, στο Κενό και στο Γεμάτο. Γαμάτο; Έχει δει πολλά. Και τα έχει δει με τα δικά του μάτια, αυτά τα φωτεινά.

Ανησυχεί σαν μικρό παιδί. Δηλαδή ανησυχεί μέχρι να χάνει τον ύπνο του.
Γελάει σαν μικρό παιδί. Δηλαδή γελάει με όλο του το σώμα.
Κλαίει σαν μικρό παιδί. Δηλαδή κλαίει όταν μια κοπέλα αρνηθεί το λουλούδι που της χαρίζει.
Απορεί σαν μικρό παιδί. Δηλαδή απορεί όπως όταν μαθαίναμε ότι τα μωρά δεν τα φέρνει ο πελαργός.
Ενθουσιάζεται σαν μικρό παιδί. Δηλαδή ενθουσιάζεται όπως όταν μας πρωτοχαμεγέλασε η πρώτη μας αγάπη.
Παίζει σαν μικρό παιδί. Δηλαδή δεν φοβάται να χάσει.
Ονειρεύεται σαν μικρό παιδί. Δηλαδή ονειρεύεται και νύχτα και μέρα.
Αγαπά σαν μικρό παιδί. Δηλαδή χωρίς ανταλλάγματα.
Ερωτεύεται σαν μικρό παιδί. Δηλαδή άνευ όρων.

Έχει μια άλλη άποψη για τη ζωή. Δηλαδή σαν μικρού παιδιού. Δηλαδή αληθινή, αμόλυντη, σπινθηροβόλα.

Αυτός ο άνθρωπος έχει μια μικρή ανατομική διαφορά από τους υπόλοιπους. Πάντα, σαν προέκταση του χεριού του, κρατά μια σπάθη. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάτι άλλο... αλλά λέω τόσο μεγάλο;! φοβήθηκα και μόνο στη σκέψη και έτσι προτίμησα την πρώτη μου άποψη, ότι δηλαδή πρόκειται για σπάθη. Μερικές φορές όμως πάλι, το μυαλό μου αναρωτιέται... βρε παιδί μου, είναι συνέχεια σηκωμένο για να είναι απλώς μια μεταλλική σπάθη! Όλα τα μέταλλα κάποτε λυγίζουν από το διάβα του χρόνου και του καιρού. Αυτό γιατί δεν λυγίζει ποτέ; Ρε μπας και δεν είναι σπάθη; Ρε μπας και όλες αυτές οι δίμετρες που περιμένουν στην ουρά στην εξέδρα για ένα αυτόγραφο, δεν περιμένουν για να δουν την σπάθη του αλλά κάτι άλλο πιο κοφτερό;; όπως... το μυαλό του ας πούμε;

Όπως και να 'χει, αυτός ο τύπος και μεγάλο σπαθί έχει και μεγάλο... δαδί, που του καίει τα σωθικά, αλλά και του δίνει την ενέργεια να μην μασά μπροστά σε όρη και βουνά. Αυτός ο τύπος ξεκίνησε για πλάκα την ξιφασκία, κάποτε μάλιστα την πήρε πολύ πιο σοβαρά από ότι ίσως χρειαζόταν, όπως και να έχει πάντως, από όποια σκληροτράχαλα μονοπάτια και αν βάδισε, έφτασε στην κορυφή. Για το έτος 2009 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ξιφασκίας, στην κατηγορία "Σπάθη Γενναίων και Ωραίων Ανδρών, Καθιστών σε Αναμμένα Κάρβουνα" (http://www.iwfencing.com/archives/ranking/world/wcsmb.pdf).


Αυτός ο άνθρωπος εν κατακλείδι που λέτε, είναι πολύ κωλόπαιδο!! Ναι, πάρα πολύ κωλόπαιδο. Σε τόσους αγώνες ξιφασκίας είχα παρευρεθεί, μια πρώτη θέση δεν μπορούσε να φέρει. Και την έφερε το 2009, τότε που δεν μπορούσα λόγω δουλειάς να παρευρεθώ! Σαν να το έκανε επίτηδες ρε γαμώτο... Σαν να μου στέρησε τη χαρά να τον δω στο πρώτο σκαλί του βάθρου και να του προσφέρω την ώρα της απονομής του, το πιο πολύτιμό μου δώρο: ένα δάκρυ μου, που πηγάζει από το θαυμασμό μου για εκείνον. Ας όψεται. Τι να το κάνει εξάλλου το δάκρυ μου, τόσο φως; Μόλις που θα το αντικρύσει, αυτή η σταγόνα θα εξατμιστεί από την θερμότητα με την οποία θα περιβληθεί.

Και κάτι ακόμα: αυτός ο άγγελος που έτυχε να ξαποστάσει σε τούτες τις ξερολιθιές της γήινης ερήμου μας, έχει ξεκινήσει το ταξίδι του από πολύ μακρυά. Αυτήν την εποχή συνεχίζει το ταξίδι του με άλλο μέσο μεταφοράς. Φαίνεται ότι οι Ιππότες πάντα συνοδεύονται. Από άλογα και Σάντσους.

Ένας Σάντος και εγώ λοιπόν, του εύχομαι να συνεχίσει να έχει τις σπάθες του ψηλά.

"Κόσμε Χρυσέ"
Παραδοσιακό - Ριζίτικο
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης

Το πρότυπο του νικητή

Κρύσταλλο, λάμψη και χαμόγελο
συνθέτουν την παιδική ψυχή σου,
ατσάλι, σίδερο, φωτιά,
εκπέμπει το κορμί σου.

Η θέλησή σου σθεναρή
για της ζωής τη μάχη,
ορίζεις το πρότυπο του νικητή,
που πίστη οφείλει να 'χει.

Είσαι μέρος της πνοής μου
στην αναζήτηση της ψυχής μου,
ένα μόνο θέλω να μάθεις
Ιππότη της Φλογισμένης Σπάθης:

Όταν τ' αστέρια μάχονται
σπίθες οι σπάθες βγάζουν,
οι ουρανοί φωτίζονται
και οι μικροί αγαλλιάζουν


Σε αυτούς που γεννιούνται Ιππότες
και διαψεύδουν τον Θερβάντες


by astromonos

Υ.Γ.: Περιμένω την ώρα που θα γεμίσουμε αυτό το κύπελλο με Baileys και θα γίνουμε στουπί...


Μια σημαντική συμπλήρωση: ευχαριστώ τον φίλο Στέλιο για την φωτογραφία του Μάνου που μου έστειλε. Να είσαι καλά Στέλιο!