Σε ψηλό βουνό

Μάχη, κύριοι και κυρίες μου. Μάχη... που σημαίνει πότε να είσαι από πάνω και πότε από κάτω, σε αυτό το ερωτικό παιχνίδι των στοιχείων της κοσμικής ύλης του σύμπαντος. Άλλοι το είπαν "Γιν και Γιανγκ", άλλοι "Απελθέτω απ'εμού το ποτήριον τούτο" και άλλοι "Γιε μου σάλεψα". Όλοι όμως υποδηλώνουν αυτήν την σύγκρουση. Πολεμικός όρος; Ναι. Αλλά ποιός σας είπε ότι βρισκόμαστε εν καιρώ ειρνήνης; Η απαρχή εξάλλου του σύμπαντός μας στηρίχτηκε σε μια Μεγάλη Έκρηξη. Και αυτή η μεγάλη έκρηξη σήμανε την έναρξη των συρράξεων, το ατέρμονο κυνηγητό, την ατελείωτη πάλη, μεταξύ ερωτήσεων και απαντήσεων. Όμως ο πόλεμος έχει και θύματα. Ένα από αυτά, που έπεσε στο καθήκον τις πρώτες κιόλας ώρες της Μεγάλης Έκρηξης, ήταν και η απάντηση στο ερώτημα "γιατί". Έτσι πάντα ένα "γιατί" θα περιπλανιέται, θα ρωτάει παντού και πάντα, μα ποτέ δεν θα παίρνει απάντηση, κανείς δεν θα του αποκρίνεται, κανείς δεν θα του λέει την αλήθεια... Ένα "γιατί" θα μένει πάντα να αυτοβασανίζεται από την ίδια την συνειδητοποίηση της μοναξιάς του.

Ποιός σκότωσε την απάντηση του "γιατί"; Μα "γιατί" να ξέρω εγώ καλοί μου κύριοι; Ποιός είμαι εγώ για να ξέρω; Εγώ είμαι για να ακολουθώ και όχι για να ξέρω...

Είναι αδιέξοδο μερικές φορές να κυνηγάμε τα "γιατί". Πορευόμαστε όπως έρθουν στο διάβα μας τα πράγματα. Ξέρετε, τους κανόνες τους έχουν φτιάξει άλλες δυνάμεις, πολύ πριν και πολύ μακρυά από τις δικές μας... Εμείς το μόνο που δυνάμεθα να κάνουμε είναι, απέναντι σε όλο αυτό το στημμένο παιχνίδι που μας πυροβολεί, να απαντήσουμε στον πόλεμο με ένα μεγάλο χαμόγελο. Ναι, το μόνο καθαρό όπλο μας κύριοι, είναι αυτό το χαμο-γελο, αυτό που κείται χάμω, που σέρνεται ταπεινά μα και αγόγγυστα, που έρπει προς την καταστροφή του, όμως που μέχρι να επέλθει αυτή η καταστροφή, εκείνο συνεχίζει να υπάρχει και να είναι πιστό στην αποστολή του: να δίνει νόημα στα υπόλοιπα ερπετά αυτού του κόσμου.

Αν πραγματικά υφίσταται η έννοια "αντίσταση" της ζωής έναντι του θανάτου, του έργου έναντι της εντροπίας, της ύπαρξης έναντι της ανυπαρξίας, του λόγου έναντι της σιωπής, της τάξης έναντι της αταξίας και της οργάνωσης έναντι του χάους και αν πραγματικά νοείται η έννοια "μάχη" του φωτός με το σκότος, τότε σίγουρα αποτυπώνεται με τον πιο περιγραφικό τρόπο στον κάτωθι ύμνο της κρητικής γης.

"Σε ψηλό βουνό"
Παραδοσιακό - Ριζίτικο
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης