Κραυγή από πηγάδι

ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ

Χαμήλωσε απότομα ο αέρας

με χτυπά στο ύψος του αφαλού

κι αφτέρουγες προσδοκίες με παγώνουν.

Μεσονύχτι κιόλας...

Βαθιά στο πρεσβυτέριο

λέω πως είναι μιά ασφαλής παρηγοριά.

Αλλά τέτοια ώρα πάλι

καλύτερα συγκόρμισσα γυναίκα νάβρισκα

κι ο νούς μου θάνοιγε πανιά.

Ισως αυτό νάναι πιο ασφαλές.

Ξημερώνει σκληρά...

Μήπως λέω πάλι

όνειρα που να τρυγούνε πάθη

και να κεντάνε ιστορία απ' την αρχή

να ήταν και το ασφαλέστερο.

Να λάμψει ενα τραγούδι μες στη νύχτα

έτσι για να σηκωθεί ψηλότερα ο αέρας.

Μήπως...

Ρίχνω στο πηγάδι αρμαθιά φωνές

να ζεσταθώ απ τον αντίλαλο

κι ίσως ακούσω κάτι...

Καντήλι δεν θα ξανανάψω.

Πρόβαλε κι ο ήλιος. Μαζί κι αγιάζι.

Αφήνω τις άδειες μπότες στη γωνιά

και περιμένω.

Αντώνης Μπουντούρης

"Της λήθης το σκοτάδι" - Χαΐνηδες
Στίχοι - Μουσική: Αντώνης Σκαμνάκης
Ερμηνεία: Μαρία Κώτη



(από http://www.youtube.com/watch?v=YANZqiKtiJY)



"...Της λήθης το σκοτάδι
ξεγέλασε τον Άδη
που βγήκε από πηγάδι
και σκέφτηκε στη γη
ν' αλλάξει τ' όνομά του
το χρώμα του θανάτου
να μοιάσει τ' άρωμά του
στου ρόδου την αυγή..."