Scorpions





Επιστροφή από την συναυλία των Scorpions... Τα γεροντοπαλίκαρα καλά κρατούν, ίσως με τη βοήθεια ποικίλλων διεγερτικών αφεψημάτων, αλλά τι σημασία έχει; Αρκετό rock, ένταση στα ύψη, ταρακούνημα γερό, αλλά παρ' όλα αυτά έχω την ετνύπωση ότι δεν ήταν το παραλήρημα που οι κύριοι επί σκηνής θα περίμεναν, καθώς συνεχώς φώναζαν "give us some noise...". Ίσως έφταιγε ότι το κοινό είχε μεγάλη ανομοιομορφία ως προς την ηλικία. Είδα για παράδειγμα γιαγιάδες που θα έπρεπε τέτοια ώρα να είναι για ύπνο... Τώρα βέβαια, ίσως στα νιάτα τους να ήταν ροκούδες του κερατά... Δεν ξέρω, ίσως... Πάντως δεν τους φαινόταν! (τόσο πολύ αλλάζει ο άνθρωπος τελικά ρε παιδιά...;;) Το θέμα είναι να πηγαίνεις κάπου με τη θέλησή σου και όχι με το ζόρι ή επειδή πάνε όλοι. Είπαμε κοινωνικό γεγόνός, αλλά όχι και έρμαια μαζικότητος...

Τέλοσπάντων, για κάποιον όπως εγώ που δεν τους γνώριζα ουσιαστικά, ήταν μια καλή εμπειρία. Γενικά η βραδιά ήταν όμορφη, αλλά σε αυτό μάλλον συνετέλεσε το απίστευτο φεγγάρι που κρεμόταν πάνω από το κάστρο της Μυτιλήνης και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του...



http://www.youtube.com/watch?v=0yQeSKa4RsU





1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αναφέρω λοιπόν κ εγώ τα της συνάντησης του αθηναϊκού κοινού με τα γεροντοπαλίκαρα...

Με την ιδιαίτερη, αμφίδρομη σχέση...
μας τιμούν συχνά πυκνά πια, αφού τους τιμούμε εμείς με τη λατρεία μας, ελληνικής χροιάς.

Ήταν γεροί, ήταν δυνατοί!
Ήθελα να "φωνάζω", όσα αγαπημένα τους τραγούδια, με τα χέρια ως τον ουρανό!

Ακολουθούσαμε πιστά τα "α αα αα αααα" του Holiday πριν το "...longing for the sun..."

(αν κ βέβαια, το κατα δύναμη για live, ευχαριστούμε τον δημιουργό του video, να βλέπουμε να θυμόμαστε)
Να το, έτσι, για το κλίμα,

http://www.youtube.com/watch?v=sk_7y41Ij2Y&feature=related

Ναι, λοιπόν, κ με συμμετοχή του οικοδεσπότη, άξιου, Βασίλη Παπακωνσταντίνου!

Το κοινό είχε πράγματι τον ορισμό: από 5-75 ετών...

Ομολογώ πάντως ότι, περίμενα κάτι περισσότερο..απ'το κοινό..
Μάλλον μετανιωμένη, που δεν έπεισα την παρέα, να χαθούμε κάπου στο κύμα της αρένας..
Έτσι, δε θα είχα την αίσθηση ότι "κάθονται ήσυχα" οι διπλανοί μου.

Το δε φεγγάρι, τράβηξε το βλέμμα μου, έστω κ στο ελάχιστο που εμφανίστηκε, στη ζώνη, ανάμεσα, στην κορυφή του διαζώματος κ το στέγαστρο του σταδίου, πίσω μου..

Η βραδιά στο σύνολο πάντως, με γέμισε μ'ένα βαθύτερο τρόπο, πέρα απ΄τον ενθουσιασμό της στιγμής, μου άφησε κάτι.
Πολύτιμο.

Φιλιά