Τα πλοία δεμένα στα μουράγια
Τώρα έμαθα ότι λόγω της σημερινής απεργίας, το πλοίο θα φύγει με καθυστέρηση αρκετών ωρών. Κάτι σήμερα προσπαθεί να με εμποδίσει. Από τη μια ο κόμπος στο στήθος, από την άλλη ο κόμπος των σχοινιών των δεμένων πλοίων... Γιατί πάντα όταν φεύγεις ακούς φωνές; Και γιατί πάντα ακούς φωνές που δεν θέλουν να φύγεις; Και γιατί πάντα ακούς πιο δυνατά την δική σου τη φωνή που δεν θέλει να φύγεις; Αλλά τις περισσότερες φορές, τελικά φεύγεις, δεν ακούς καμιά φωνή -σαν ξεροκέφαλο παιδί- και φεύγεις...
Πόσο δύσκολο είναι να διαβάζεις την σκληρή αλήθεια μέσα από sms που στέλνονται απο έναν μακρινό κόσμο, αυτόν της ευτυχίας...;
4 σχόλια:
Φύγε επιτέλους κύριε και ας κάνουμε να σε δούμε χρόνια και ζαμάνια! Καλή τύχη...!
Υ.Γ. Του κυρίου Νίκου Δήμου του τα έχω πολλά μαζεμένα, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι της παρούσης!
''Με ο, τι αποκαλείς "προβληματισμό", κρύβεις επιτήδεια την ανικανότητά σου ν' αδράξεις τη ζωή όπως ο αντρας τη γυναίκα...''
Η Αίθουσα Του Θρόνου
Φίλε Κώστα, φεύγω, αλλά ξέρω ότι με έχεις ξεπροβοδίσει μάλλον σωστά! Οψόμεθα τι θα βγει... Καλή αντάμωση.
Υ.Γ.: Περιμένω αναλυτικά τα περί Δήμου σχόλια, όταν κρίνεις ότι είναι της παρούσης.
Δεσποινίς Έφη ο Θρόνος είναι για λίγους και εγώ μάλλον αποδεικνύομαι μικρός και ανίκανος να ανέβω σε τέτοια (πνευματικά) μεγαλεία! Αυτό που κρίνουμε εύκολα εμείς οι άνθρωποι είναι το αποτέλσμα(κλινική εικόνα) και όχι τον μηχανισμό που μέσα μας παλεύει με θεούς και δαίμονες και πολλές φορές αδυνατεί να ανατρέψει μια επερχόμενη παθολογία.
Υ.Γ.: Πάντα μου άρεσε να μελετώ την Παθοφυσιολογία και όχι τόσο την Παθολογία...
Δημοσίευση σχολίου