Το παρακάτω ισπανόφωνο ποίημα (από το alonakitispoiisis.blogspot.com το blog του Γιώργου Κεντρωτή), σε ελληνική μετάφραση ενός ανθρώπου από το χωριό μου, (αχ αυτοί οι Μολάοι...) αποκρυσταλλώνει την ψυχική μου διάθεση των τελευταίων μηνών...
Για δες που μπορούν να επικοινωνήσουν ένας Ισπανός ποιητής της Αναγέννησης, ένας Καθηγητής του Τμήματος Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου και ένας νέος που ανοίγει πανιά για θάλασσες και κύματα, για γοργόνες και δράκους, για μεγάλες αναζητήσεις...
GARCILASO DE LA VEGA
ΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΑΦΗΚΑ ΠΙΣΩ ΤΟΣΕΣ
Στεριές και θάλασσες αφήκα πίσω τόσες
και τ’ αγαθά του Γιαραμπή όλα που ’χα νά ’χω·
και του χωριού αφήκα πίσω μου το βράχο
και φεύγω ταξιδιώτης σε λαούς, ήθη, γλώσσες.
Για να γυρίσω πίσω δεν το βλέπω, μ’ όσες
και να μου δώσει η φαντασία μου ελπίδες· τά ’χω
τα κόζα μετρημένα προσηκόντως: σε χω-
ματένια αυλάκια θα βρεθώ, σε κοντραφόσσες.
Απάντων των δεινών μου τέρμα θά ’χα, μόνο
αν σ’ έβλεπα, Κυρά μου (ακόμα και ως ελπίδα
αντάμωσης) – α υ τ ό μπορώ απλώς να ελπίζω.
Πλην ούτε κι έτσι σ’ ανταμώνω, κι έχω πόνο
μεγάλο. Σαν είδα ότι βούλιαζα, σανίδα
το Χάρο βρήκα... Σάμπως, όμως, τον ορίζω;!...
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Υ.Γ.: Να τι μου ήρθε στο μυαλο διαβάζοντας το στίχο "...και του χωριού αφήκα πίσω μου το βράχο..." . Είναι ο Παλιόπυργος των Μολάων.
(η φωτό είναι από το www.gianniskofinas.com, το site του Γιάννη Κοφινά, ενός Μολαϊτη)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου