Το θυμωμένο αηδόνι

Είδα τη φωτογραφία της εντελώς τυχαία και την θυμήθηκα! Ήταν καλοκαίρι του 2002 και ήμουν με φίλο από την μακρινή χώρα του Κουδουνιστάν, σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων. Πανυγήρι με τον Ψαραντώνη και την ορχήστρα του επί σκηνής. Πολύ κέφι, όλο το χωριό χόρευε, εγώ με τον φίλο μου σε μια γωνιά στην άκρη της πλατείας, είχαμε λουφάξει και κοιτούσαμε εκστασιασμένοι του Κρήτες σε όλο τους το μεγαλείο. Δεν ξέραμε ούτε τους χορούς ούτε τα τραγούδια. Αλλά δεν είμασταν μόνο εμείς: λίγα μέτρα παραδίπλα δυο κοπέλες δροσερές σαν τα κρύα τα νερά συζητούσαν αμέτοχες σε αυτόν τον χαμό που γινόταν. Ο φίλος μου -κλασσικά- προσέγγισε την μία, την πιο όμορφη και σαγηνευτική και έπιασε ψιλοκουβέντα. Μετά από λίγα λεπτά όμως η κοπέλα ζήτησε συγνώμη, σηκώθηκε και ανέβηκε στη σκηνή να τραγουδήσει... δίπλα στον πατέρα της Ψαραντώνη...!!

Ήταν η Νίκη Ξυλούρη, όμορφη σαν δροσοσταλίδα, με φωνή θυμωμένου αηδονιού! Για κοίτα ο φίλος μου, θα έχει να λέει ότι την έπεσε στην κόρη του ανθρώπου των σπηλαίων - Ψαραντώνη, ο οποίος εκεί πάνω στην πάλη του με την λύρα, μου φάνηκε σαν να διαπέρασε για κάποια στιγμή με το άγριο βλέμμα του τον φίλο μου... Ευτυχώς ο φίλος μου ζει ακόμα, εξάλλου ένα τσιγάρο έκανε τράκα, τίποτε παραπάνω!

Ιδού το θυμωμένο αηδόνι, που με έκανε να ερωτευτώ την ερμηνεία της στο τραγούδι "Ονείρατα" του δίσκου "Το σκοτεινο τρυγόνι", στον οποίο μελωποιείται ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (http://www.musiccorner.gr/nees_kyklof/06/papadiamantis.html).