Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

Πόσο απλά μπορεί να αποτυπώσουν κάποιοι άνθρωποι τη ζωή μας;
Πόσο βαθειά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αντίληψη;
Πόσα μπορεί να σου διδάξει μια φράση;

«Ωδή 4η των Λυρικών, εις Σάμον»

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι•
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον•

και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
θαλασσωμένος•

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.

Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.

Εάν φιλοτιμούμεθα
να την ξαναποκτήσωμεν
μ' ίδρωτα και με αίμα,
καλόν είναι το καύχημα
της αρχαίας δόξης.

Κάποιοι έχουν πολυτάραχο συναισθηματικο βίο, με τον έρωτα και τα μεγάλα ερωτήματα που θέτει, να κυριαρχεί σε κάθε βήμα, κάθε σκέψη. Με την απειλή του θανάτου -ακόμα και ιδιοχείρως- να τους γυροφέρνει. Αυτοί, αν ποτέ γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία, δεν θα είναι εκεί για να νοιώσουν την αναγνωρισιμότητα τους:
http://www.rassias.gr/7CC.html

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B2%CE%BF%CF%82

Ίσως ποτέ δεν τους ενδιέφερε η αναγνωρισιμότητά τους:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_01/08/2006_192812