Ξε-Μπουκό(φ)σ-τε τους!


Αθυρόστομος, χύμα, ασυμβίβαστος, λόγος οχετός που σου προκαλεί εμετό (ο λόγος φταίει άραγε ή αυτά που περιγράφει;), βρώμικος.

Όμως, ένας από τους σημαντικότερους της ιστορίας της αμερικανικής ποίησης.

Δεν είναι άλλος από τον Τσάρλς Μπουκόφσκι, αυτόν τον γίγαντα του πεζοδρομίου, της αδικίας, της αδικαιολόγητα πονεμένης ζωής, της ζωής που άλλοι διαλέγουν (και διαλύουν) για εμάς... Του τρανταχτού παραδείγματος του τί μπορεί να προκαλέσει μια κοινωνία χωρίς προσανατολισμό... Αλλά και του παραδείγματος, ότι ακόμα υπάρχει κραυγή μέσα στα κουφάρια των κοινωνικά σκοτωμένων... Και κραυγή πιο δυνατή από μερικές κραυγές όρνεων... που φαίνεται ότι θέλουν μόνο "να φάνε ο ένας τον άλλον..."


Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους 

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο 
για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. 

Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. 
Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. 
Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. 

Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. 
Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. 
Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη. 

Προσοχή στους κήρυκες, 
προσοχή στους γνώστες, 
προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, 
προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, 
είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, 
προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν 
γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, 
προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, 
φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, 
προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη 
γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, 
προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, 
η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. 

Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, 
υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, 
να σκοτώσει τον καθένα. 
Δεν θέλουν μοναξιά, 
δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, 
θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. 
Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, 
δεν θα καταλάβουν την τέχνη, 
θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, 
μόνο ως αποτυχία του κόσμου. 
Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, 
θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής 
και τότε θα σας μισήσουν 
και το μίσος τους, 
θα είναι τέλειο... 

Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, 
σαν ένα μαχαίρι, 
σαν ένα βουνό, 
σαν μια τίγρη. 
Όπως το κώνειο. 

Η καλύτερη τέχνη τους...

(Τσάρλς Μπουκόφσκι)



Αυτοί ξέρουν και παίζουν καλά το παιχνίδι τους... Είναι η τέχνη τους. Και κανείς δεν τους μιλά. Σαν να κοιμούνται και δεν θέλουμε να τους ξυπνήσουμε...



(από την πρόσφατη συνέλευση της Βουλής, φωτό που κυκλοφορεί ευρέως -τόσο ευρέως όσο ο εν λόγω αντιπρόσωπός μας- στο διαδίκτυο)


Και από πάνω, οι μάγκες στο παίζουν ότι τα ξέρουν όλα, σαν μάγοι της φυλής... Καθώς θέλουν να μας γυρίσουν 8.000 χρόνια πίσω... και να γίνουνε αυτοί ανθρωποφάγοι και εμείς η τροφή τους...




Όχι, γαμώ την πουτάνα μου! Δεν θα τους αφήσουμε να μας κάνουν φύλλο και φτερό! Θα ανασυγκροτηθούμε και θα τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή, έχοντας αυτή τη φορά πλήρη ευθύνη του δρόμου που θα βαδίσουμε...

Αρκεί να σμίξουμε τα φύλλα της καρδιάς μας και να τα αφήσουμε να πάλλονται μαζί, ως αντίσταση στο κρύο των καιρών...





2 σχόλια:

roadartist είπε...

Όμορφα όλα αυτά, αρκεί να μη τα γράφει και να τα διαβάζει ο καθένας μόνος για τον εαυτό του, να οργανωθούμε κάπως...
Εκεί είναι το πρόβλημα μας, στην οργάνωση μας. Εδώ πάμε για εμφύλιο. Το πιο εύκολο είναι να 'σκοτωθούμε' τελικά όλοι μεταξύ μας.

astromonos είπε...


"Να οργανωθούμε κάπως..." Ορθόν! Όμως, προαπαιτούμενο αυτού, είναι να "συνειδητοποιηθούμε κάπως..." και μετά θα δεις ότι ως αναπόφευκτο, ως αδήριτη ανάγκη, θα έρθει και η ορθή οργάνωση.

Τι εννοώ; Υπάρχουν τόσες "οργανώσεις" που σε καλούν απεγνωσμένα (εντός και εκτός πανεπιστημίων, στη γειτονιά σου, στις πόλεις, στα πεζοδρόμια) να οργανωθείς. Το "απεγνωσμένα" ταιριάζει ίσως, επειδή ακριβώς είναι μεγάλη η ανάγκη για οργάνωση. Σε πολλές όμως από αυτές τις περιπτώσεις, λείπει η "οργάνωση της οργάνωσης" με αποτέλεσμα πολλά πράγματα και πολλές κινήσεις, να μην γίνονται μετά από συνεισητοποίηση, αλλά επειδή κεντρίζει τα "αγωνιστικά" σπασμωδικά αντανακλαστικά των οργανωμένων.

Αγαπητή roadartist, αν κοιτάξεις γύρω σου, θα δεις πολλούς οργανωμένους (οπαδούς αθλητικών ομάδων, ακόλουθοι πολιτικών, φοιτητικές παρατάξεις κλπ). Λίγοι όμως συνειδητοποιούν "γιατί" είναι οργανωμένοι. Όταν απαντηθεί αυτό το ερώτημα, θα έρθει και η απάντηση στο -ορθώς- "πώς"...

Και αν το ερώτημά σου, πήγαινε για όλους εκείνους (που δυστυχώς είναι πολλοί σήμερα) που κάθονται στο σπίτι τους ανήμποροι και χωρίς να μπορούν να κάνουν το πρώτο βήμα για να συντονιστούν με τους υπόλοιπους ώστε να αντισταθούν στον πόλεμο που έχουμε, απαντώ απλώς ότι θα έρθει η ώρα, αν και εκείνοι έχουν καλλιεργήσει μέσα τους εύφορο έδαφος ώστε να δεχτούν αλλά και να γίνουν οι ίδιοι μια αλλαγή, αν και εκείνοι νοιώσουν την ανάγκη για πόλεμο... Το πρόβλημα κοινώς, είναι να αποκτηθεί αντιστασιακή διάθεση. Άπαξ και αποκτηθεί, μπορεί να διοχετευθεί παντού... μέσα στο διαδίκτυο, στο χώρο εργασίας, στην οικογένεια, στους φίλους, ακόμα -και ίσως πρώτιστα- και στον ίδιο μας τον εαυτό...

Καλά να περνάς! Καλή σου μέρα.