3 ευχές από καρδιάς και από διαφορετικές χρονικές φάσεις της ανθρωπότητος, μήπως και η σημερινή κοινωνία αφυπνιστεί, αφού τη διαχρονική επαναληψιμότητα της μαλακίας της αναλογιστεί...:
Ο κύριος Τόμας Χομπς προς τους πολιτικούς:
"...Ιδού, λοιπόν, η γένεση εκείνου του μεγάλου Λεβιάθαν, ή μάλλον (για να μιλήσουμε με μεγαλύτερο σεβασμό) εκείνου του θνητού θεού, στον οποίο οφείλουμε, ύστερα από τον αθάνατο Θεό, την ειρήνη και την διαφέντεψή μας. Διότι χάρη στην εξουσιοδότηση, η οποία του δόθηκε από το κάθε μέλος της πολιτικής κοινότητας, έχει στη διάθεσή του τόση εξουσία και δύναμη ώστε επισείοντάς τες να μπορεί να κατευθύνει τη βούληση όλων προς τους σκοπούς της εσωτερικής ειρήνης και της αμοιβαίας αρωγής έναντι των εξωτερικών εχθρών. Αυτό αποτελεί την ουσία της πολιτικής κοινότητας, η οποία μπορεί να ορισθεί ως ένα πρόσωπο, στις πράξεις του οποίου ένας μεγάλος αριθμός ατόμων, μέσω της αμοιβαίας σύμβασης του κάθε ενός με κάθε άλλον, καθιστά τον εαυτό του αυτουργό, με το σκοπό να διαθέτει το παραπάνω πρόσωπο τα μέσα και τη δύναμη όλων, ώστε να διασφαλίσει, κατά όποιον τρόπο θεωρήσει κατάλληλο, την ειρήνη και την κοινή τους άμυνα."
(απόσπασμα απ το Λεβιάθαν)
Ο κύριος Ρίτσαρντ Χούκερ προς τους ανθρώπους:
"...Το ίδιο φυσικό κίνητρο έκαμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι δεν αποτελεί μικρότερο καθήκον τους ν' αγαπούν τους άλλους από το καθήκον ν' αγαπούν τον εαυτό τους. Διότι ίσα πράγματα πρέπει να κρίνονται με το ίδιο μέτρο. Εάν δεν μπορώ παρά να εύχομαι να μου κάνουν οι άλλοι το ίδιο καλό που ο καθένας εύχεται για τον εαυτό του, πώς θα μπορούσα να ελπίζω να δω την επιθυμία μου αυτή να ικανοποιείται αν και εγώ δεν φροντίσω να ικανοποιήσω την ίδια επιθυμία που αναμφίβολα ενυπάρχει στους άλλους, αφού όλων μας η φύση είναι ταυτόσημη; Οτιδήποτε τους κάνω που να αντιβαίνει στην ικανοποίηση αυτής της επιθυμίας πρέπει οπωσδήποτε να τους θλίβει από κάθε άποψη όσο κι εμένα. Ωστε αν γίνω πρόξενος κάποιας βλάβης θα πρέπει να προσδοκώ κάποιο δεινό, εφόσον δεν υπάρχει λόγος για οποιονδήποτε να επιδείξει προς εμένα μεγαλύτερη αγάπη απ' ό,τι έδειξα εγώ προς αυτόν. Η επιθυμία μου λοιπόν να με αγαπούν οι κατά φύσιν όμοιοί μου, όσο είναι δυνατόν, μου επιβάλλει και το φυσικό καθήκον να επιδεικνύω προς αυτούς την ίδιαν ακριβώς στοργή. Κανένας δεν αγνοεί τι κανόνες και οδηγίες για την κατεύθυνση της ζωής έχει αντλήσει ο φυσικός Λόγος από αυτή τη σχέση ισότητας μεταξύ των εαυτών μας και των ομοίων μας."
(απόσπασμα από το The Laws of Ecclesiastical Polity)
Ο κύριος Τζων Λοκ προς τους χρυσαυγίτες (είναι μια ξεχωριστή κατηγορία από μόνοι τους, καθώς ούτε άνθρωποι είναι, ούτε φυσικά πολιτικοί...):
"...Πριν όμως καταδικάσουν θα ήθελα να μου εξηγήσουν με ποιο δικαίωμα ένας ηγεμόνας ή κράτος μπορούν να επιβάλουν την ποινή του θανάτου ή άλλη τιμωρία σε κάποιον αλλοδαπό για οποιοδήποτε αδίκημα διαπράττει στην επικράτειά τους. Είναι βέβαιο ότι οι νόμοι τους, με βάση την επικύρωσή τους από τη δημοσιευμένη βούληση του νομοθετικού τους σώματος, δεν δεσμεύουν τους αλλοδαπούς. Δεν απευθύνονται σ' αυτούς, ούτε κι αν απευθύνονταν, οι αλλοδαποί θα δεσμεύονταν να τους υπακούσουν. Η νομοθετική εξουσία, η οποία κάνει τους νόμους να ισχύουν για τους υπηκόουυς της συγκεκριμένης πολιτείας, δεν έχει ισχύ επί του ξένου. Οι φορείς της υπέρτατης νομοθετικής εξουσίας στην Αγγλία, στη Γαλλία ή στην Ολλανδία είναι, ως προς έναν Ινδιάνο, ό,τι ακριβώς και όλος ο υπόλοιπος κόσμος -άνθρωποι δίχως εξουσία. Ως εκ τούτου, αν σύμφωνα με το νόμο της φύσης ο καθένας δεν διαθέτει τη δυνατότητα να τιμωρεί παραβάσεις εναντίον του νόμου αυτού, όπως ο ίδιος κρίνει, με νηφαλιότητα να απαιτείται κατά περίπτωση, δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς οι άρχοντες οποιασδήποτε κοινότητας θα μπορούσαν να τιμωρήσουν κάποιον αλλοδαπό, αφού όσον αφορά εκείνον, δεν διαθέτουν περισσότερη εξουσία απ' όση κάθε άνθρωπος διαθέτει εκ φύσεως επί του άλλου."
(απόσπασμα απο τη Δεύτερη Πραγματεία περί Κυβερνήσεως)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου