Υπάρχουν άγγελοι; Υπάρχουν αληθινά όνειρα;


Εξομολογητική διάθεση σε ένα πλάσμα συμπονετικό, δίπλα στον Άγιο Ιωάννη, με την Μυτιλήνη να απλώνεται από μια οπτική που δύσκολα ανακαλύπτεις αν δεν γνωρίζεις τα λημέρια...

Ύστερα, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, να ακούω άγιους βυζαντινούς ύμνους, σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα που μου έφερε θύμησες από τα παιδικά χρόνια στο χωριό, όταν το "ω γλυκή μου έαρ" μου χάιδευε την καρδιά...

Στη συνέχεια, στην Αγία Παρασκευή για την θρέψη του σώματος...

Τέλος, σπίτι, μόνος, αναρωτιέμαι: γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα;


Υ.Γ.: Σαν πολύ αγιοσύνη δεν έπεσε σήμερα;! Αφού το ξέρω, είμαι αλλεργικός στα άγια τοις αγίοις... τι θέλω και ανακατεύομαι;



"Send me an angel"
Scorpions





The wise man said just walk this way
To the dawn of the light
The wind will blow into your face
As the years pass you by
Hear this voice from deep inside
It's the call of your heart
Close your eyes and your will find
The passage out of the dark

Here I am
Will you send me an angel
Here I am
In the land of the morning star

The wise man said just find your place
In the eye of the storm
Seek the roses along the way
Just beware of the thorns

Here I am
Will you send me an angel
Here I am
In the land of the morning star

The wise man said just raise your hand
And reach out for the spell
Find the door to the promised land
Just believe in yourself
Hear this voice from deep inside
It's the call of your heart
Close your eyes and your will find
The passage out of the dark

Here I am
Will you send me an angel
Here I am
In the land of the morning star
Here I am
Will you send me an angel
Here I am
In the land of the morning star




4 σχόλια:

Manito είπε...

Φίλε μου, ως αλλεργικός κι εγώ, ένα μόνο ξέρω (που πιθανώς να στο έχω ξαναπεί)..το αν τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα δεν το γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι η πραγματικότητα μπορεί να γίνει ένα όνειρο.
Φιλιά κι ελπίζω να περνάς καλά.

astromonos είπε...

Αγαπητέ Manito,

Πολύ χαίρομαι που σε ξανακούω! Πολύ ωραία αυτή σου η οπτική γωνία των πραγμάτων. Ευχαριστώ που μου την υπενθύμισες, μάλλον είχα αρχίσει να την ξεχνώ...

Να περνάς καλά!

Ανώνυμος είπε...

Όλα καλά ρε παιδιά. Κι εγώ στην ίδια κατηγορία των αλλεργικών είμαι, αλλα διαβάζοντας αυτά που γράφετε μου δημιουργείται η εξής απορία:
Όλες τις φορές που είμαστε στις "μαύρες" μας και θέλουμε να ξεφύγουμε καταλήγουμε είτε σε κάποια παραλία, είτε στην κορυφή κάποιου λόφου, μακριά απο τον κόσμο και δίπλα στη φύση. Σε πόσα από αυτά τα μέρη που σας ηρεμούν και σας προσφέρουν, έστω και περιστασιακή γαλήνη, υπάρχει κι ένα εκκλησάκι; Σε μένα συμβαίνει σχεδόν πάντα.. Μήπως τελικά είναι τυχαίο; Ή μήπως όχι;

"Φοίνιξ"

astromonos είπε...

Αγαπητέ Φοίνιξ,

Τυχαίο δεν είναι, μιας και ακριβώς αυτό είναι η θρησκεία για μένα: μια προσπάθεια να ξεφύγουμε από τα γήινα και να φτάσουμε στην απαρχή, εκεί που ίσως γεννήθηκαν και εδράζονται οι απαντήσεις. Άρα τα εκκλησάκια καλώς υπάρχουν εκεί σε αυτά τα ψηλά και απάτητα μέρη, καθώς υπνθυμίζουν ότι παρόμοιες ανάγκες έχουν και άλλοι συνάνθρωποι που πολύ πριν από εμάς πήγαν και έχτισαν αυτούς τους ναούς, πριν από εμάς έκλαψαν, προβληματίστηκαν, στενοχωρήθηκαν, πάλεψαν με τα δαιμόνιά τους...

Καλά να περνάς.