Άνοιξη έχει η καρδιά...

Ας καλωσορίσουμε την άνοιξη με ένα υπέροχο άσμα. Η άνοιξη είναι η εποχή που βγαίνουν από το κουκούλι τους οι πεταλούδες, οι νεράιδες και οι γοργόνες και ξεχύνονται στη φύση, διαποτίζοντας τις κινήσεις, τις αλληλεπιδράσεις και τις κινητήριες δυνάμεις των φαινομένων. Και τότε τα φαινόμενα απατούν και σε καλούν να ζήσεις σε μια άλλη διάσταση. Τότε τα φαινόμενα μοιάζουν πραγματικά γενόμενα.

"Νεράιδα"
Στίχοι: Πηγή Καφετζοπούλου
Μουσική, Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Ωδή σε μια γοργόνα

Καλοκαίρι προωτοεμφανίστηκες
όταν πνιγόμουν σε πέλαγο από σκέψεις
ήρθες και με φίλησες
ήρθες να με σαγηνέψεις

Η απλότητά σου επιβλητική
απαντά σε όλα μου τα ρωτήματα
και η καρδιά σου η ζεστή
μου ανακινεί παιδικά σκιρτήματα

Η μορφή σου η μεταξένια
με τραβά σε δρόμους μαγικούς
και τα μάτια σου τα χρυσαφένια
φωτίζουν κόσμους σκοτεινούς

Από πού ήρθες δεν γνωρίζω
μα την τύχη μου ευγνωμονώ
μου έδειξες πως αξίζω
και πως όλα τα μπορώ

Αυτά που ζήσαμε ήτανε στιγμές
μα έχουν ισχύ αιώνων
θα σχηματίζουν ουράνιες ζωγραφιές
θα είναι η συντροφιά των μόνων

Τόσο απλόχερα την ψυχή σου άνοιξες
και μπήκα να κουρνιάσω
με το χαμόγελο με πλάνεψες
ήθελα τα πάντα να ξεχάσω

Όμως οι μυστικές του κόσμου οι δυνάμεις
με χρεώσαν με αποστολή
άραγε πραγματικά θα καταλάβεις
γιατί έφυγα από την αγκάλη σου πριν την ανατολή;

Σαν άλλος Οδυσσέας παλεύω με τα κύματα
μα συ βασίλισσα του βυθού
κατευνάζεις όλα μου τα αισθήματα
παρέχοντας ηρεμία στα άδυτα του νου

Με σένα στην αγκάλη μου
κοιμήθηκα ύπνο γαληνεμένο
και του φιλιού σου η ζάλη μου
θα με κρατά παραδομένο

Καλή σου νύχτα όμορφη γοργόνα
σ’ ευχαριστώ για την χρυσή αυγή
σου υπόσχομαι να δίνω αγώνα
με το φως σου να φωτίζω τη ζωή.



17/01/09 Γύθειο

Στην γλυκιά γοργόνα του ποταμού δίχως ύδατα,
που ήξερε μόνο να γελά και ποτέ να μην στεναχωριέται
και έτσι έκανε και τους γύρω της
μόνο να γελούν και ποτέ να μην στενοχωρούνται…