Δάνεια Αντι-δανείων!

Σε συνέχεια του κλίματος σύγκρισης του παρελθόντος με το παρόν (το 'χει η μέρα βλέπετε), σε συνέχεια του κλίματος εθνικής ανάτασης, σε συνέχεια της ανέχειας... διάβασα τα εξής στην εφημερίδα "Το Βήμα" σήμερα:


"Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΔΝΤ δηλώνει διατεθειμένο να δώσει 27 δισ. δολάρια (λίγο πάνω από 20 δισ. ευρώ), το ποσό θα μπορούσε να εκταμιευθεί σε περίοδο 18 μηνών και με επιτόκιο κοντά στο 2,5%. [...] Η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί 20 δισ. ευρώ τους επόμενους δύο μήνες προκειμένου να χρηματοδοτήσει το δημόσιο χρέος της. Ωστόσο, στο κείμενο δεν αναφέρονται τα ποσά που θα είναι διαθέσιμα από το συνδυαστικό μηχανισμό της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. [...] Τα δάνεια θα προσφερθούν σε τιμές αγοράς και όχι με επιδοτούμενο επιτόκιο, προσέθεσαν διπλωμάτες. [...] Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ισπανική προεδρία της ΕΕ απηύθυναν νωρίτερα έκκληση να αποφευχθεί ένα ναυάγιο με απρόβλεπτες συνέπειες, χαρακτηρίζοντας αδιανόητο να μην επιτευχθεί σήμερα στις Βρυξέλλες μία συμφωνία για ευρω-βοήθεια στην Ελλάδα."


Και είπα μέσα μου: "κάτι μου θυμίζει όλο αυτό... κάπου το έχω ξανακούσει, αλλά πού ρε παιδί μου...;". Έσπαγα το κεφάλι μου, ώσπου βρήκα όλως τυχαίως στο διαδίκτυο κάποιες σκόρπιες πληροφορίες, για την εγκυρότητα των οποίων δεν μπορώ να σας εγγυηθώ... Ορίστε οι πληροφορίες:

"Το Λονδίνο, όπου είχαν υπογραφεί το επαναστατικό δάνειο του 1824-25 και εκείνο του 1830, είχε για τους Ελληνες μια χροιά αρνητική, ενώ λειτουργούσε και ως μοχλός πίεσης ακόμη και με στρατιωτικά μέσα, προκειμένου η Ελλάδα να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής στο Ανατολικό Ζήτημα. Ο καθηγητής κ. Γ. Β. Δερτιλής άλλωστε στο δίτομο έργο του «Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, 1830-1920» σημειώνει: «Ολες οι Δυνάμεις, ειδικότερα και περισσότερο η Μεγάλη Βρετανία, χρησιμοποίησαν έκτοτε συστηματικά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως μέσο πίεσης για να της επιβάλουν μια εξωτερική πολιτική εναρμονισμένη με τα συμφέροντά τους. Η τακτική αυτή των Δυνάμεων στηριζόταν στη συμβατική υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης να διαθέτει στην υπηρεσία του χρέους τις εισπράξεις των τελωνείων της.Οποτε ήθελαν να ασκήσουν πίεση στην ελληνική κυβέρνηση,οι Δυνάμεις επέσειαν τη νομική αυτήν επιχειρηματολογία, υποστηρίζοντας ότι η Συνθήκη του 1832 τούς έδινε το δικαίωμα να ελέγχουν τις υπέγγυες τελωνειακές εισπράξεις του Ελληνικού Δημοσίου και ότι αυτό το δικαίωμα μπορούσαν εν ανάγκη να το ασκήσουν ακόμη και με τη βία, καταλαμβάνοντας τα τελωνεία της χώρας»."

---------------

"Κατά τα επόμενα δυο χρόνια (1824-1825) οι Έλληνες χρειάζονταν δάνεια και η αγγλική πολιτική ηγεσία (ο G. Canning, ως πρωθυπουργός πια της Βρετανίας) προθυμοποιήθηκε να διευκολύνει τη χορήγησή τους από οικονομικούς κύκλους της χώρας του, με όρους τέτοιους ώστε:
- Οι Έλληνες χρεώθηκαν 2.800.000 λίρες χρυσές Αγγλίας .
- Από αυτό το ποσό κρατήθηκαν για προμηθευτές - μεσάζοντες - έξοδα τελετής της υπογραφής και για προκαταβολή τοκοχρεολυσίων 1.600.000 λίρες.
- Περιήλθαν στην Ελληνική Κυβέρνηση περίπου 1.200.000 λίρες.
- Για το ποσό αυτό υποθηκεύτηκαν τα Εθνικά Κτήματα (γύρω στα 6.000.000 στρέμματα γης καλλιεργήσιμης, ποτιστικής). Δηλαδή, κάθε στρέμμα υποθηκεύτηκε για 1/5 της λίρας, αν λογαριάσουμε το πόσες λίρες έφτασαν στα χέρια της Ελληνικής Κυβέρνησης. Επιπλέον η υποθήκευση είχε ως συνέπεια ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν μπορούσαν πια να δώσουν από τα εθνικά κτήματα κάτι στους ακτήμονες, για να γίνουν νοικοκυραίοι.
Αν λάβουμε υπόψη όλα αυτά, αναρωτιόμαστε: ήταν οι όροι
των δανείων ευνοϊκοί; επαχθείς; ληστρικοί;
Και υπήρξαν αυτά δάνεια Ανεξαρτησίας ή Εξάρτησης μακροχρόνιας;
Κατά τα άλλα τα δάνεια θεωρήθηκαν εύνοια για τον Ελληνισμό…."

---------------

"1827: Τα δάνεια που δεν έφτασαν ποτέ
Ο αγώνας του 1821 υπήρξε μια καταπληκτική ευκαιρία για τις αγγλικές τράπεζες. Ενώ δάνεισαν τους επαναστάτες με ονομαστικά δάνεια συνολικού ύψους 2.800.000 λιρών της εποχής, τελικά μόνο το 20% του ποσού έφτασε στον σκοπό του. Ετσι η πρώτη πτώχευση έρχεται νωρίτερα και από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους καθώς το 1827 δηλώνεται αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων αφού δεν είχαν καν εισπραχθεί. Η πτώχευση ίσως συνδέεται ακόμη και με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου που έγινε την ίδια χρονιά έπειτα από μυστική συμφωνία των Μεγάλων Δυνάμεων, που έτσι διέσωσαν την ελληνική επανάσταση οδηγώντας τελικά στη δημιουργία κράτους, από το οποίο και θα μπορούσαν κάποτε να εισπράξουν.

1843: Εξαγοράζοντας την Αττική με δάνειο
Και πράγματι εισέπραξαν. Εισέπραξαν μάλιστα τόσο πολύ που το 1843 οδήγησαν στη δεύτερη πτώχευση. Αφού το Λονδίνο και το Παρίσι πρώτα αρνήθηκαν να δανείσουν τον (κατ΄ αυτούς ρωσόφιλο) Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος για να κάνει το κράτος να λειτουργήσει έβαλε χρήματα από την προσωπική του περιουσία και εξέδωσε τα πρώτα ακάλυπτα ελληνικά χαρτονομίσματα, στη συνέχεια δάνεισαν τον Οθωνα με 60 εκατ. φράγκα, από τα οποία τα 33 εκατ. πήγαν αμέσως για την αποπληρωμή των «Δανείων της ανεξαρτησίας». Και τα υπόλοιπα; Οπως γράφει ο Αγγελος Αγγελόπουλος στο Δημόσιον χρέος της Ελλάδος (εκδόσεις Ζαχαρόπουλου, Αθήναι, 1937), δόθηκαν «12,5 εκατομμύρια διά την εξαγοράν από μέρους της Τουρκίας των επαρχιών Αττικής, Ευβοίας και μέρους της Φθιώτιδος και 7,5 εκατομμύρια διά την συντήρησιν των βαυαρικών στρατών». Οι Μεγάλες Δυνάμεις άλλαζαν σταδιακά τον χάρτη, η Ελλάδα αγόραζε, η Οθωμανική Αυτοκρατορία πουλούσε και οι διεθνείς τραπεζίτες ήταν ευτυχείς…"


Επίσης αξίζει να ρίξετε ένα βλέφαρο στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.hidejekyl.blogspot.com/2010/03/blog-post_25.html

Οποιαδήποτε ομοιότητα όλων αυτών των πληροφοριών με το σημερινό θέμα στο "Βήμα" θεωρείται τυχαία (ή πιο σωστά ατυχής) και δεν πρέπει να ληφθεί υπόψιν!

Κατά τα άλλα, υγειαίνετε και μην ξεχνάμε:

Ζ Η Τ Ώ
Τ Ο
Ε Θ Ν Ο Σ

(ο τόνος δεν είναι λάθος)