Παρ' ότι με βαρύ κεφάλι, η μέρα συνεχίζει να παρέχει γεύσεις όμορφες.
Μια ζεστή φασολάδα που την γεύεσαι με μια ζεστή ιατρική παρέα.
Θες να κοιμηθείς. Είσαι κομμάτια. Όμως πώς να παραβλέψεις αυτό το αψεγάδιαστο στο γαλάζιο του ουρανού και αυτήν την ατάραχη ηρεμία της θάλασσας που σε κάνουν να γεύεσαι τη γαλήνη γύρω σου; Είναι αυτή η γαλήνη που αναζητάς και σε εκείνους τους ανθρώπους που θες να τους αποκαλείς "δικούς σου" ανθρώπους.
Ξαποστένω για λίγο στην πλάτη του Αγίου Ερμογένη. Καλά τι σχέση έχω εγώ ο έρμος με τον συγκεκριμένο Άγιο; Ίσως το πρώτο συνθετικό, το έρ(η)μο... Μια σύντομη επικοινωνία με πρόσωπο αγαπημένο που σε μια άλλη γωνιά του νησιού κυνηγά επίσης τα χρώματα της ουράνιας θάλασσας...
Μια ωραία βόλτα με τη μηχανή και ένας ξένος που σε ρωτά:
-Μπορείς να με πας στο διπλανό χωριό;
-Ναι, φίλε μου. Σάλτα. Σάλτα εσύ για να μην σαλτάρω εγώ.
(οι φωτογραφίες είναι από το google earth)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου