Πρόσω ολοταχώς!

ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ

Η χύτευση του ονείρου

υπήρξε επιτυχής.

Εχω να καμαρώνω στο βάθρο

μία νιότη.

Νιότη-μνήμα

πούχε τον πλού μακρύ

στο πέλαγο με τα ορθάνοιχτα μάτια.

Πολύκλαυστες αναιρέσεις

χάραξαν σκέψη-αστραπή

σιμά στο καρδιοχτύπι.

Πόντο τον πόντο τύλιξαν

χιλιόμετρα την πόλη.

Περικύκλωση

τα τελευταία χρόνια.

Κρατώ όμως περήφανα

όλα τ ' αγκωνάρια

π' αντάρτες άπλυτοι

ακούμπησαν μιά νύχτα στο σκαλί μου.

Υποδορίως πέρασαν

ετούτα κι όλα τ'άλλα

στα πρώτα ίχνη τ'άσβηστα.

Ο κάματος καμώνεται πως ανατέλει.

Ακάματες οι φλέβες αντιδρούν...

Ακόμα κι η διάγνωση υπήρξε επιτυχής-

Έχω το αίμα άφθονο

να καμαρώνω ακόμα!

Αντώνης Μπουντούρης

14-3-2010



Υ.Γ.: Ευχαριστώ τον Αντώνη Μπουντούρη που μου έστειλε το ποίημα αυτό.


Ορμώμενος από τα λόγια του ποιητή έχω να δηλώσω κάτι:

Η διαφορετικότητα των ανθρώπων δεν είναι σημείο κατάληξης των σκέψεων μας, αλλά σημείο αφετηρίας (ε)αυτών και της κοινωνικής μας συν-ύπαρξης.

Σπατάλησα κάμποση ενέργεια ("πολύκλαυστες αναιρέσεις", "περικύκλωση τα τελευταία χρόνια") για το προφανές... Τίποτα όμως δεν είναι προφανές αν δεν έχεις τα μάτια για να το δεις και τα αυτιά για να το ακούς...

Με νέα διάθεση λοιπόν, ξεκινάμε ξανά φίλοι μου. Και όπου βγάλει αυτό το νέο ταξίδι! Μήπως κάπως έτσι περνάμε τους σκοπέλους της ατίθασης νιότης μας και τελικά οι πληγές μας ψήνονται στην αρμύρα της ζωής; Θα δείξει... Ο καιρός, τα κύματα, οι αντοχές του σκαριού μας και τα λιμάνια που θα μας καλωσορίσουν, θα αποφανθούν...


"Το πλήθος δεν αποτελεί συντροφιά, τα πρόσωπα δεν είναι παρά συλλογή εικόνων και οι κουβέντες ενοχλητικός θόρυβος εκεί που δεν υπάρχει αγάπη..."

-Francis Bacon



Με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά τεντωμένα και τα στήθια σφιχταγκαλιασμένα, πρόσω ολοταχώς για την αναζήτηση της αγάπης! Αρκετά με τους πλατωνικούς έρωτες, τις κοντόφθαλμες δακρύβρεχτες ιστοριούλες και τα ρομάντζα.