Αν ακούς...

Άλλες δυο φορές έχω ζήσει αυτό το σοκαριστικό συναίσθημα: μία διαβάζοντας τον "Κόσμο της σοφίας" και άλλη μία διαβάζοντας την "Κοινωνία της Νόησης". Προχτές όμως το ξαναγεύτηκα, αυτή τη φορά ζώντας μια μαγική εμπειρία στα πλαίσια μιας ημερίδας περί Ανθρώπινων Σχέσεων. Ένας παιδοψυχίατρος, χωρίς να το γνωρίζουμε, μας υπέβαλε σε ομαδική ψυχανάλυση. Βασικό θέμα του, το παιχνίδι ανάμεσα σε άρρενες και θήλεα. Έμεινα έκπληκτος όταν τα ερωτήματα έβρισκαν απαντήσεις τόσο απλά, σχεδόν μαθηματικά!

Γιατί και πώς ερωτευόμαστε με την πρώτη ματιά;

Ποιά τα στάδια του Έρωτα;

Ποια η διαφορά Έρωτα και Αγάπης;

Πώς να διαχειριστούμε την διαφορετικότητα;

Τι είναι συντροφικότητα;


Το μυαλό μου άνοιξε σαν πεπόνι... Αντιλήφθηκα ότι μέχρι τώρα βάδιζα σε λάθος δρόμο... Όλα λάθος αγαπητοί μου φίλοι... Μέχρι τώρα στη ζωή μου, όλα λάθος... Και όταν σου ευτελίζουν -και καλά κάνουν- τον ψεύτικο και αίολο πύργο στον οποίο έχεις εγκλωβιστεί και έχεις κρυφτεί, άντε να ξαναβρεις κουράγιο να αρχίσεις από το μηδέν...

Πίστευα ότι όλοι έχουμε ένα παιδο- κομμάτι μέσα μας. Λάθος κύριοι! Η αλήθεια είναι ότι όλοι έχουμε ένα ψυχω- κομμάτι μέσα μας.

Έμαθα κάτι συγκλονιστικό: ένας άνδρας που έχει γνωρίσει 1000 γυναίκες φτάνοντας μόνο στο πρώτο στάδιο επικοινωνίας τους, αυτό του ενθουσιασμού, δεν συγκρίνεται στο απειροελάχιστο με έναν άνδρα που έχει τολμήσει να γνωρίσει 1 γυναίκα σε βαθύτερα στάδια, σε πιο σκοτεινά επίπεδα σύγκρουσης και σε πιο βαθειά μονοπάτια επικοινωνίας.

Μία ερώτηση όμως δεν μου απαντήθηκε: πότε κρίνεις ότι δεν αντέχεις άλλο να καταδύεσαι στα άδυτα του συντρόφου σου και θες να αλλάξεις και πότε λες ότι αντέχεις ακόμα; Με άλλα λόγια, ποια τα όρια του συμβιβασμού; Διότι, το ότι θα επέλθει συμβιβασμός είναι το μόνο σίγουρο για μια συμβίωση... Πότε λοιπόν λες προχωράω και πότε σταματάω, μπροστά στις διάφορες δυσκολίες;

Από προχτές νοιώθω τόσο φτωχός, σχεδόν κουρελής και ρακένδυτος... Γυρίζω από εδώ και από εκεί άσκοπα, σαν να μου έκλεψαν τα πάντα, με μόνη συντροφιά έναν διαρκή πονοκέφαλο...


Costas Thomas, έχεις (για μια ακόμη φορά) δίκιο: η πολύ φιλοσοφία μας κάνει μη λειτουργικούς, μας αυτοεγλωβίζει, μας τρώει τα σωθικά.

Μάνθο, έχεις δίκιο: πρώτα ζούμε και μετά φιλοσοφούμε.

Μάνο, έχεις δίκιο: γεννηθήκαμε για να μην ικανοποιηθούμε ποτέ ολοκληρωτικά. Συγχώρα με που αρνιέμαι την αγάπη σου, το κάνω για να σου πω να μην την σπαταλάς σε κάποιον που δεν την αξίζει...

Τειρεσία, έχεις δίκιο: η αγάπη είναι ίσως το σημαντικότερο ανάμεσα στα ανθρώπινα.

Κύριε Προκοπίου, έχετε δίκιο: για να επικοινωνήσουμε πρέπει να κατανοήσουμε ότι το βασικό πρόβλημα ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις είναι η διαφορετικότητα, που αν το λύσουμε θα επέλθει ο σεβασμός στον άλλον, και έτσι και η συμβίωση...

Σχεδόν 27 χρόνια... τόσο μου πήρε να καταλάβω ότι είναι ώρα για μια νέα αρχή.

Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόνους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας λάθος
και αλλάξαμε ζωή

"Άρνηση"
Στίχοι: Σεφέρης Γιώργος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης




"Ότι σε πάει στο Θεό"
Στίχοι: Βαγγέλης Βελώνιας
Μουσική, Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός





"Αν ακούς"

Παραδοσιακό Σουηδίας
Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη (πόσο φως...)
Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος




Συλλαβίζω ακόμα το ρυθμό
αν ακούς στις μουσικές σου πετώ
φτάνουν λίγα κάρβουνα ματιές
μια ζωή να προσκυνάω δυο στιγμές

Μόνο τα σημάδια του έρωτα αγκαλιάσαμε,
στην καρδιά μια βουτιά δεν αρκεί
Τ'άλλα είναι κοράλλια που ακόμα δεν τα φτάσαμε,
είναι η αγάπη απάτητη γη

Συλλαβίζω αρώματα σκιές
αν ακούς, ακούω κι αυτά που δε λες
φτάνει ένα φιλί σου προσευχή
να 'ρθει ο ήλιος για μια βόλτα στη γη