Απόψε είδα μια ωραία ταινία, από την απέναντι χώρα, την γείτονα Τουρκία.
Τίτλος: Beynelmilel (δηλαδή, η Διεθνής)
Σκηνοθεσία: Μουχαρέμ Γκιλμέζ, Σίρι Σουρέγια Όντερ
Παίζουν: Τσεζμί Μπασκίν, Οζγκί Ναμάλ, Ουμούτ Κουρτ
Κατηγορία: Πολιτικί Κομεντί
Παραγωγή: 2006
Διάρκεια: 106'
Πολύ καλή. Δείχνει τα θέματα που ενώνουν τους λαούς. Και αυτά, δεν είναι μόνο οι κοινές χαρές, είναι και οι κοινές λύπες, τα κοινά προβλήματα, τα κοινά βάσανα.
"Internationala Comunista"
"...Οι επαναστάτες αρραβωνιάζονται τον θάνατο..."
"Μες του Βοσπόρου τα στενά"
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Στίχοι: Πυθαγόρς
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία
"...Οι επαναστάτες αρραβωνιάζονται τον θάνατο..."
"Μες του Βοσπόρου τα στενά"
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Στίχοι: Πυθαγόρς
Ερμηνεία: Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία
8 σχόλια:
Αγαπητέ Αστρομόνε,
Μήπως είναι εύκολο να παραθέσεις – για κάποιους αμύητους - στα ελληνικά τους στίχους της “Internazionale Comunista” που έχεις στη σημερινή σου ανάρτηση;
Θερμές ευχαριστίες.
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη. Νοιώθω πραγματικά «χαμένος στη μετάφραση»! Ομολογώ ότι όσο και αν προσπαθώ δεν μπορώ να ανιχνεύσω τι σχέση και συνάφεια μπορεί να έχει το γλυκύτατο τραγούδι των: Καλδάρα – Πυθαγόρα – Νταλάρα – Γλυκερίας που μιλάει για Αδελφοσύνη – Ειρήνη – Κατανόηση – Καταλλαγή με την «Κομμουνιστική Διεθνή» και το σφυροδρέπανο που την καλύπτει όπως κάλυψε την εξαθλίωση και την εξόντωση (όχι δεν είναι αντικομμουνιστική προπαγάνδα – το’ χει καταγράψει η Ιστορία, όσο και αν μας ενοχλεί) όχι εκατοντάδων ή χιλιάδων αλλά εκατομμυρίων ανθρώπων που «ζούσαν μες στην καταφρόνια» και αντί να γίνουν «το παν» όπως τους έταξαν άφησαν τα κοκαλά τους στην παγωμένη Σιβηρία.
Βοηθήστε με να καταλάβω πού είμαι εκτός θέματος!
(1/2)
Αγαπητέ "χαμένε στη μετάφραση",
Κατ'αρχήν δεν ξέρω αν έχεις δει την εν λόγω ταινία. Αν όχι, πίστεψέ με αξίζει να την δεις.
Ο πρώτος λόγος που το τραγούδι της Κομμουνιστικής Διεθνούς, (είδες, δεν χρησιμοποιώ τον όρο "ύμνο" για να μην κατηγορηθώ ότι τον θεωρώ ή τον προωθώ σαν τέτοιον!), μπήκε σε αυτήν την ανάρτηση, είναι ότι έχει βασικό ρόλο σε αυτήν την τουρκική ταινία. Και ο λόγος που μπήκε στα ρώσικα (απαντάω στον πρώτο σχολιαστή) είναι ότι έτσι ακούγεται στο φιλμ, και έτσι μου άρεσε να μπει στο post (συγκεκριμένα, το τραγούδι αυτό χρησιμοποιείται από μια τουρκική ορχήστρα, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει, για να καλωσορίσουν τους εκπροσώπους του στρατιωτικού φασιστικού καθεστώτος στο χωριό τους - πάνω σε αυτό ακριβώς το κωμικοτραγικό γεγονός εκτυλίσσεται όλη η υπόθεση).
Ο δεύτερος λόγος που έβαλα την Κομμουνιστική Διεθνή, είναι ότι ο Κομμουνισμός δημιουργήθηκε ιστορικά σαν ένα πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, που στοχεύει στην επίλυση βασικών προβλημάτων της ανθρώπινης κοινωνικής συμβίωσης, όπως αυτό του σεβασμού της ανθρώπινης προσωπικότητας, της σχέσης κρατικής εξουσίας και πολίτη, της κοινωνικής αδικίας κ.α. Με άλλα λόγια, ήταν ή είναι (διαλέγεις και παίρνεις) μια πρόταση-λύση απέναντι στα βασικά προβλήματα που υπήρχαν ή υπάρχουν στην κοινωνία. Η Ιστορία έδειξε την στάση της απέναντι σε αυτήν την πρόταση και δεν έχω να σχολιάσω τίποτα επ'αυτού. Αν θες όμως την άποψή μου περί της ποιότητας αυτής της λύσης, δεν έχω κανένα πρόβλημα να σου την παραθέσω ευθαρσώς και λίαν λακωνικώς: ο κομμουνισμός στην θεωρία του (με βασικό άξονα φιλοσοφίας του το: "ο καθένας να εργάζεται όσο μπορεί και να πληρώνεται όσο έχει ανάγκη") είναι ίσως το πιο δίκαιο σύσηήμα που έχει φανταστεί ο νους του ανθρώπου. Όσον αφορά την εφαρμογή του όμως, αποδείχτηκε σαν το μεγαλύτερο ψέμα της παγκόσμιας ιστορίας (κατά την άποψή μου πάντα). Και ξέρεις γιατί; Διότι, για να εφαρμοστεί το πιο δίκαιο σύστημα πρέπει αυτός που θα το εφαρμόσει να είναι ο πιο δίκαιος. Και ο άνθρωπος, από τη φύση του δεν είναι δίκαιος. Εσύ μιλάς για τα εγκλήματα που έκαναν οι εφαρμοστές του Κομμουνισμού. Αλλά είναι κάτι αντίστοιχο σαν να κατηγορείς τον Χριστιανισμό σαν θεωρία (στον οποίο σημειωτέον δεν πιστεύω, αλλά θεωρώ πολύ αξιόλογο μοντέλο κοινωνικής συμβίωσης), επειδή οι φορείς του -οι εκκλησία και οι παππάδες- είναι ανίκανοι να την εφαρμόσουν. Μην παρασύρεσαι λοιπόν από τους εκτελεστές (κυριολεκτικά, όπως λες και εσύ, μιας και το έδειξε η Ιστορία), του Κομμουνισμού, όταν αυτό που σε ενδιαφέρει είναι ο ίδιος ο Κομμουνισμός σαν θεωρία. Και για να ολοκληρώσω τη σκέψη μου: μην ξεχνάμε ότι, όταν μιλάμε (εν προκειμένω στην ταινία) για μια προτεινόμενη λύση, αξίζει να ρίξουμε και λίγο φως στα προβλήματα. Και η ταινία αυτό θέλει να τονίσει κυρίως. Τα προβλήματα των λαών. Πέρα από ηλικία, φύλο, εθνότητα ή θρησκευτικότητα, κομπασμό ή ταπεινότητα.
(2/2)
Από την άλλη πλευρά, ο πρώτος λόγος που το τραγούδι "Μες στου Βοσπόρου τα στενά" μπήκε σε αυτήν την ίδια ανάρτηση, είναι ότι αναφέρεται σε έναν λαό (έστω κατά το ήμισυ του νοήματος), με τον οποίο καταπιάνεται η εν λόγω ταινία, δηλαδή με τους γείτονες Τούρκους.
Ο δεύτερος λόγος τώρα που το τραγούδι "Μες του Βοσπόρου τα στενά" μπήκε στην ανάρτηση, είναι επειδή στη βάση του νοήματός του, βρίσκονται τα κοινά προβλήματα που μπορεί να διακρίνει κανείς σε φαινομενικά και εκ πρώτης άποψης τοσο διαφορετικές και ενίοτε εχθρικές χώρες μεταξύ τους. Αλλά επειδή πιστεύω ότι εχθρότητες και διαφορετικότητες, τεχνιέντως δημιουργούνται από κάποιους κυβερνώντες, για να μπορούν να ωθούν τον ανυποψίαστο λαό προς διαμάχες, τότε σίγουρα αυτό το τραγούδι έχει σχέση με την ταινία.
Για να συνοψίσω φίλε μου: δες ότι ο πρώτος λόγος που ανέβηκαν αυτά τα δυο τραγούδια είναι μεταξύ τους ο ίδιος: οι Τούρκοι. Και ο δεύτερος λόγος είναι πάλι μεταξύ τους ο ίδιος: τα κοινωνικά προβλήματα που μπορεί να έχει ένας λαός, που όμως είναι πέρα από φυλές, χρώμα ή εντόπιση. Είναι θεμελιακά και αφορούν την ανθρώπινη φύση. Απλά ο σκηνοθέτης διαλέγει να το εκφράσει αυτό μέσω του Τουρκικού λαού.
Φαντάζομαι να σου έκανα καλή μετάφραση της σκέψης μου και πλέον να μην είσαι χαμένος.
Υ.Γ.: Με συγχωρείς για τα δυο κομμάτια της απάντησής μου, αλλά δεν μου επέτρεπε η φόρμα σχολιασμού να βάλω όλο το κείμενο της απάντησης ενιαίο. (Να το εκλάβω άραγε αυτό ως λογοκρισία από τη χούντα του διαδικτύου;;;!!)
Τί απέγινε η απάντηση που στάλθηκε στο προηγούμενο σχόλιο; Μήπως χάθηκε στο πέλαγος του Κυβερνοχώρου;
Ποιό σχόλιο παίδες; Δεν έχω λάβει άλλα σχόλια πέρα από αυτά που έχω δημοσιεύσει. Όποιος έστειλε σχόλιο και δεν το βλέπει δημοσιευμένο, ας το ξαναστείλει παρακαλώ.
Το «χαμένο» σχόλιο:
ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΜΗΔΕΝ
Έτσι όπως θέτεις τώρα το ζήτημα δεν υπάρχει κανένας λόγος διαφωνίας. Όλα σε τελικά ανάλυση είναι θέμα οπτικής γωνίας (η οποία αποτελεί για κάθε άτομο «ίδιο γνώρισμα», συνάρτηση της ιδιοσυγκρασίας του, των γονιδίων του και των βιωμάτων οικογενειακού, σχολικού, κοινωνικού περιβάλλοντος). Έτσι για κάποιον που το σφυροδρέπανο είναι απλώς το σύμβολο της Κομμουνιστικής Θεωρίας και δεν έχει καμιά σχέση με την πράξη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Για εκείνον όμως που η οπτική του γωνία ταυτίζει στο σφυροδρέπανο θεωρία και πράξη τότε μπορεί να προκύψει κάποια αντίδραση – όσο ενοχλητική και αν είναι αυτή.
Όσον αφορά το παράδειγμα του χριστιανισμού που αναφέρεις και πάλι είναι θέμα οπτικής γωνίας: Για μένα ο Σταυρός είναι σύμβολο θυσίας και ταπείνωσης και δύσκολα θα μπορούσα να τον θεωρήσω σύμβολο καταπίεσης και τυραννίας. Αν αντίθετα μου έδειχνες για σύμβολο του χριστιανισμού μια χρυσοποίκιλτη μίτρα ή μια αργυρή αρχιερατική ράβδο σίγουρα θα ένοιωθα την ίδια αποστροφή που προκαλεί το σφυροδρέπανο.
Τέλος καλό – όλα καλά. No hard feelings όπως λένε και οι φίλοι μας οι άγγλοι.
Τώρα αρχίζω εγώ να χάνομαι στην μετάφραση... της μετάφρασης!
Λες: "Για μένα ο Σταυρός είναι σύμβολο θυσίας και ταπείνωσης και δύσκολα θα μπορούσα να τον θεωρήσω σύμβολο καταπίεσης και τυραννίας". Άντε πέστο αυτό στα χιλιάδες θύματα των ανηλεών πολέμων που έχει καταγράψει η ιστορία των Σταυρο-φοριών... Οι εκφραστές αυτών των πολέμων έφεραν σαν λάβαρό τους τον Σταυρό!
Όπως βλέπεις, υποπίπτεις στο ίδιο λάθος που υπέθεσες ότι υποπίπτω και εγώ με τον κομμουνισμό. Ξαναλέω: η ουσία είναι που μετράει και όχι τα σύμβολα. Τα σύμβολα είναι ένα εύκολο και γρήγορο μέσο διάδοσης μιας ιδέας, μιας θεωρίας. Και σε αυτό μπορούν να προβάλουν ό,τι παπαριά θέλει ο καθένας, μιας και κολλάνε ένα: "αυτό το σύμβολο για μένα σημαίνει αυτό και εκείνο και το άλλο..." και ξεμπερδεύουν και όποιον πάρει η μπάλα!
Φίλε/η μου, όλα είναι σχετικά. Αυτό είναι νόμος της φύσης που δεν αλλάζει (το είπε περίτρανα ο παππούς Αϊνστάιν). Το θέμα είναι να γίνουν και ξεκάθαρα. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε, αν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τις παρωπίδες που μας φόρεσαν, καθώς κάποιοι μας θεωρούν σαν τα ζα (συμπύκνωση του ζώα) που είχαν κάποτε στα χωριά.
Τα σέβη μου.
Δημοσίευση σχολίου