Σημερινό θέμα στις Αστροβραδιές: το φως. Εννοώ το καθάριο φως, το αμόλυντο, το κρυσταλλένιο... εννοώ το απόλυτα φωτεινό φως! Ξεκάθαρα λόγια από την αρχή για να μην παρεξηγηθούμε.
Είναι φορές που είσαι ακουμπητά στο φως,
που είσαι αγκαλιά με την πηγή της λάμψης,
που νοιώθεις την ανάσα της φλόγας να σε ζεσταίνει...
Είναι φορές που βρίσκεσαι στα φτερά αγγέλων
και τότε
....................παρελθόν
.......................................παρόν
......................................................μέλλον
συμπυκνωμένοι σε μία και μοναδική στιγμή, όλοι οι χρόνοι ενώνουν τις δυνάμεις τους…
Όλοι οι χρόνοι συμφιλιώνονται και υποκλίνονται στο απύθμενο φως…
Έτσι ηττάται ο χρόνος κύριοι! Από το φως. Ό,τι άλλο και να λέμε, θα είναι χάσιμο χρόνου.
"Αυτός που πάει τη ζωή" - Ο.Περίδης
Διότι τελικά πρέπει να την πας τη ζωή, για να σε πάει λιγάκι και αυτή...
2 σχόλια:
Εσύ άγγελε που έπιασες φωτόνια
Είναι στιγμιαία ή μήπως είναι χρόνια?
Εσύ που πήγες εκεί που πάνε μόνο φαντασίες
Οι έρημοι τελειώνουν εκεί που αρχίζουν οι οπτασίες
Με υπόκλιση
Λύκος
Σωστός ο κύριος Λύκος! Το φως είναι παθογνωμονικό στοιχείο των αγγέλων και μόνο.-
(το πρώτο συνθετικό πάθο- αφορά το "πάθος" αυτών των υπάρξεων και όχι την "πάθηση"...)
Δημοσίευση σχολίου