Οριά-ζωντας

Ορίζοντας

Στα κακοτράχαλα μονοπάτια

που οδηγούν στην παλιά ακρόπολη της Αρκάσας

έχεις στραμμένα προς τα κάτω συνεχώς τα μάτια

με μόνο σύντροφο το συριγμό της λαχανιασμένης σου ανάσας

Όταν κάποτε φτάσεις στην κορφή

αγναντεύεις με θαυμασμό της φύσης τη γιορτή

ακτή, θάλασσα, ορίζοντας, ουρανός,

όλα δεμένα αρμονικά χέρι χέρι στο χορό του Ενός

Προβάλλοντας το γαλάζιο της θάλασσας σε αυτό του ουρανού

αναρωτιέσαι ποιο να είναι καθρέπτης ποιανού

και όταν αντικρίζεις ένα φως σε ευθεία,

που οι άνθρωποι το λεν ορίζοντα,

παγιδεύεσαι… διαχωρίζει ή ενώνει η γραμμή αυτή;

Ο ορίζοντας συνδέει θάλασσα με ουρανό

και σου δίνει την ευκαιρία που ονειρεύεσαι,

να ξεφύγεις απ’ εδώ…

Πρώτα όμως έχεις να διαβείς τη θάλασσα

που απλώνεται εμπρός σου,

να κολυμπήσεις με τα χέρια για κουπιά σου,

να ανοίξεις στους αέρηδες τα στήθια τα μικρά σου,

σε Σειρήνες να εμπιστευθείς τα πιο μύχια μυστικά σου,

πίσω στην ακτή να αφήσεις την ασφάλειά σου

και στις δίνες των κυμάτων να αναζητήσεις τον μαγικό έρωτά σου

Όταν βουτήξεις σε άγνωρα νερά

θα κολυμπήσεις στου ουρανού σου τα βαθειά

ο ορίζοντας θα είναι πιο κοντά,

θα έχει γίνει φίλος και αδερφός

και θα συνδέει τη ζωή σου με τη ζωή του καθενός

by astromonos

Κάρπαθος, 6/5/08

Αφιερωμένο σε όσους

περπάτησαν τις απέραντες θάλασσες τους

και έφτασαν στον ουρανό τους

"...Σε Σειρήνες να εμπιστευτείς τα πιο μύχια μυστικά σου..."

Διαπιστώνω ότι περίπου 1 χρόνο πριν πάλι βούιζαν τα αυτιά μου και τα λογικά μου Σειρήνες...
Απορώ αν έχω κάνει καμιά πρόοδο από τότε...

http://www.youtube.com/watch?v=lIyk8sbSNoc&feature=related