Η μουσική των αστέρων

Απόψε το θέμα μας είναι "η μουσική των αστέρων"!

Τι μελωδίες στάζουν πάνω στο κεφάλι μας ρε παίδες...! Όποτε έχω ακεφιές, αρκεί να ρίξω ένα βλέφαρο εκεί ψηλά και μένω άφωνος από όλα αυτά που ακούω, μα κυρίως από όλα αυτά που δεν ακούω και φαντάζομαι ότι μπορεί να υπάρχουν...

Ολόκληρη ορχήστρα απόλυτα συντονισμένη, αιώνες τώρα ακούραστη, παίζει του σύμπαντος τα πάθη... Οι αστέρες έχουν πιάσει το χορό για τα καλά, οι πλανήτες τραγουδούν έναν αλήτικο σκοπό, και οι κύριοι γαλαξίες στην πρώτη σειρά των καθισμάτων απολαμβάνουν το θέαμα και χειρο-κροτούν στη λήξη κάθε κύκλου ασμάτων! Πίσω τους, συγκινημένοι κάποιοι μεσήλικες πάλσαρ αφήνουν τα δάκρυά τους να μιλούν αντί αυτών...

Και εμείς οι λιλιπούτιοι ακροατές, στην πίσω πίσω σειρά της κοσμικής αίθουσας, στη γαλαρία -εκεί που οι θέσεις είναι οι πιο "φθηνές"- ψηλώνουμε στις μύτες των ποδιών μας -και όχι μόνο των ποδιών- για να αντιληφθούμε τι γίνεται επί σκηνής... Και αν τυχόν δεν μπορούμε να καταλάβουμε το σκοπό που παίζουν οι μουσικοί, λέμε περιφρονητικά: "φάλτσοι είναι..."! Τι περίεργη γειτονιά, αυτή της γαλαρίας.

Αν τύχει όμως και τραβήξουμε λίγο τα αυτιά μας (γιατί μας χρειάζεται...) ίσως επιτρέψουμε να χωρέσει καμιά από αυτές τις μυστικές μελωδίες και ίσως τότε συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε! Διότι αν τραγουδάμε, ίσως ξαναβρούμε τα ονείρατά μας και ίσως πάψει λιγουλάκι η ψυχή μας να βασανίζεται από τα παθήματά μας. Ίσως επίσης φανούμε σαν φάροι για το δρόμο κάποιων ναυαγών που παλεύουν με τα κύματά τους... Ίσως και κάποιοι φανούν σαν φάροι για τους δικούς μας χαμένους δρόμους και συμπαραστάτες στις δικές μας μάχες.

Ανοίγουμε τα αυτιά μας λοιπόν! Το ταξίδι ανάμεσα στις Σειρήνες τελείωσε. Το πλοίο άραξε στο λιμάνι για επισκευή. Έρχονται φουρτούνες και μεγαλύτερα και πιο μακρινά ταξίδια. Είναι η ώρα να μονταριστούν κάποιες τρύπες!

"Όταν τραγουδάω"

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.
έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη
σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα.

Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα

Κάθισε κοντά μου Θάμυρι να πούμε
τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.
κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου
και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.

Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα

Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα
όπου αναβοσβήνει σαν θλιμμένο πάλσαρ
και το δρόμο δείχνει, για τους ναυαγούς.

Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα



Υ.Γ.: Θεωρώ ότι η Μελίνα Κανά είναι μια από τις πιο όμορφες γυναίκες που έχουν αντικρύσει τα μάτια της ψυχής μου...