Ψες βράδυ παρακολούθησα ένα σεμινάριο της εταιρείας Πολιτιστικής Ανάπτυξης Λέσβου «ΑΙΟΛΙΣ» με κύριο ομιλητή τον Dr. Gerhard Tucek από το Institute of Ethnomusic Therapy of Austria, σε έναν πολύ όμορφο χώρο στη Σκάλα Λουτρών, δίπλα στη θάλασσα. Το θέμα της διάλεξης ήταν η «εθνομουσικοθεραπεία» ή αλλιώς η «θεραπευτική επίδραση της παραδοσιακής μουσικής».
Ενδιαφέρονται όσα είπε, όσα έδειξε και όσα έπαιξε (ούτι και άρπα). Μου έδωσε να καταλάβω για ακόμα μια φορά κάποια βασικά πράγματα στην μουσικοθεραπεία:
1. Πώς και γιατί η μουσική, και δη η παραδοσιακή μουσική, επιδρούν τόσο στην φυσιολογία όσο και στην παθολογία του ανθρώπου. Αρχίζουν να φαίνονται μονοπάτια που εξηγούν αυτήν την επίδραση με επιστημονικό τρόπο.
2. Η μουσικοθεραπεία δεν είναι μια απλή μορφή ψυχοθεραπείας, αλλά κάτι βαθύτερο, με αντίκρισμα και στην οργανική φύση του ανθρώπου. Είναι ένας φορέας επικοινωνίας και επειδή η επικοινωνία είναι βασικό φάρμακο στην ανθρώπινη επιβίωση, η μουσική τελικά είναι φάρμακο.
3. Πόσο σημαντικό είναι η ολιστική θεώρηση του ανθρώπου-ασθενούς από τον θεράποντα, πόσο δύσκολο είναι να αντιλαμβανόμαστε τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε προσωπικότητας που έχουμε απέναντί μας σαν φορείς υπηρεσιών υγείας, και πόσο λεπτεπίλεπτο μα κεφαλαιώδους σημασίας είναι να εξατομικεύουμε τη θεραπεία που δίνουμε. Θεραπεύουμε ανθρώπους και όχι αρρώστιες.
4. Η μουσικοθεραπεία δεν αντικαθιστά την κλασσική ιατρική, αλλά την συμπληρώνει, την εξανθρωπίζει, την κάνει πιο ευπρόσδεκτη στον ασθενή.
5. Πόσο πίσω είμαστε εδώ στην κυρά-Ελλαδίτσα μας σε τέτοια θέματα ολιστικής θεώρησης του συνανθρώπου μας…
Ο καρδιολόγος και συνθέητς Θανάσης Δρίτσας παλεύει να καταφέρει μια αλλαγή στον τρόπο ιατρικής αντίληψης, για να δούμε όμως τελικά τι θα γίνει! Αν έχετε 2 ωρίτσες από τον πολύτιμο χρόνο σας ρίξτε μια ματιά και ρίξτε και μια αυτιά (μα κυρίως ρίξτε μια γερή στα αυτιά του Αυτιά!!) στην παρακάτω συνέντευξη:
Μου άρεζε (έχει σημασία το «ζ» αντί του «σ») αυτό που είπε ο καθηγητής στην χθεσινοβραδινή ομιλία σε κάποια φάση:
«...Η ζωή είναι μια παράσταση. Και μια παράσταση για να είναι παράσταση, χρειάζεται και άλλοι να είναι παρόντες σε αυτό το έργο, χρειάζεται όλους εμάς…»
Με άλλα λόγια παράδοση, νέες τεχνολογίες και νέες τεχνογνωσίες χρειάζονται όλα μαζί να συμμετάσχουν στην προάσπιση της υγείας του ανθρώπου, η οποία είναι μία, αδιάσπαστη, αδιαίρετη και ομοούσια, και οι παπαριές περί οργανικής και ψυχικής διαφοροποίησης πρέπει επιτέλους να παραμεριστούν στον κόσμο των παροχέων υγείας!
Η εικόνα αυτή τραβήχτηκε από το χώρο της χτεσινής ομιλίας, όταν τυχαία κοιτάζοντας το χώρο γύρω μου είδα ότι μια μηχανή του σήμερα είχε αράξει δίπλα σε μια μηχανή του χτες. Έτσι πρέπει πιστεύω να είναι και η θεώρηση του ανθρώπου για τη ζωή: όλα πρέπει να είναι μια αγκαλιά, το χτες με το σήμερα να προχωρούν χεράκι χεράκι και όχι να ανταγωνίζονται σε έναν -τελικά- στημένο αγώνα δρόμου!
Ακούστε αυτό το τραγούδι και πείτε μου: δεν θεραπεύει κάθε πληγή;!
"Μελαχροινό μου" - Παραδοσιακό Αιγαίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου