Τελικά υπάρχει φάρμακο εναντίον της ασχετίλας μας;
Καθώς αναρωτιόμουν αυτό το δύσκολο θέμα, αρντάν στην κρεββατάρα μου ψες βράδυ, διάβασα αυτόν τον καταπληκτικό λόγο του μεγάλου Μενέλαου Λουντέμη στο βιβλίο του "Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα", που δίνει μια από τις καλύτερα και απλούστερα περιγραφόμενες πολιτικές απαντήσεις στο παραπάνω ερώτημα:
"...Κάποιος πρέπει να πάει να τους φωνάξει κρυφά στο αυτί ότι δεν νικηθήκαμε. Αλλά ποιος; Και όμως κάποιοι πρέπει να πάνε, Νάθαν. Αν όλοι εξαιρέσουμε τον εαυτό μας η υπόθεση χάθηκε. Σ’ αυτές τις στιγμές δεν υπάρχει το «όλοι εκτός από μένα…». Γιατί το «εκτός από μένα» σημαίνει κανένας. Αν ο καθένας χωριστά πει «ας λιποτακτήσουν όλοι, εγώ θα πάω…» τότε θα πάμε όλοι. Ρηχά μαθηματικά… μα χρήσιμα. Εγώ θα πάω, Νάθαν, έστω και αν είμαι ολομόναχος..."
Γι'αυτό μου αρέσει η λογοτεχνία ρε παίδες... γιατί μπορεί να καταπιαστεί με εκατό πράγματα ταυτόχρονα σε μια μόνο σελίδα...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου