Why I'm still running?

-Τι είναι αυτό που του δημιουργεί το συσφιγκτικού τύπου άλγος στο λαιμό;

-Μην είναι καμιά καρδιοπάθεια;!

-Τι είναι αυτό που κάνει έναν 26άρη –πλέον!- όταν βρίσκεται μαζί με άλλους παρόμοιας ηλικίας συνανθρώπους του, να μπερδεύει τα λόγια του και να συμπεριφέρεται σαν να δίνει προφορικές εξετάσεις γυναικολογίας μπροστά στον Παππαδιά;!

-Μην είναι πράγματι εξετάσεις γυναικολογίας;!

-Τι είναι αυτό που στο κάλεσμα “πάμε για καφέ” τσινάει μέσα του σαν άγριο ά-λογο;

-Μην είναι η αίσθηση ότι ο χρόνος δεν είναι για να τον σκοτώνουμε αλλά για να τον κυνηγάμε;

-Τι είναι αυτό που όταν βρίσκεται σε clubάκι, πίτα από κόσμο και με κόσμο πίτα από αλκοόλ, τον κάνει να σκέφτεται βουνά, λαγκάδια, φουστανέλες, κλαρίνα, παλικάρια με φυσεκλίκια και κόρες που υφαίνουν τα βράδια τα προικιά τους, περιμένοντας βασανιστικά να ξημερώσει για να παν ίσαμε τη βρύση δίπλα στον πλάτανο, να γεμίσουν το λαγήνι τους με νερό και την καρδιά τους με αντρικές μορφές;

-Μην είναι η λατρεία της παράδοσης, μην είναι η αίσθηση της συνέχειας και πολύ περισσότερο μην είναι η αίσθηση ότι ο σεβασμός σε αυτούς τους ανθρώπους τους μικρούς - τους μέγιστους ποδοπατείται;

-Τι είναι αυτό που κάνει το βλέμμα όταν βρίσκεται σε μια τρύπα να αναζητά απεγνωσμένα διέξοδο, όταν τα φώτα σβήνουν και τα κορμιά ανεβαίνουν πάνω σε μπάρες;

-Μην είναι ότι έχει κουρδιστεί να αναζητά το φως; (σαν τον πολεμιστή του φωτός ένα πράμα;;), μην είναι ότι το βλέμμα θέλει να είναι ελεύθερο και όχι εγκλωβισμένο σε τέσσερις τοίχους που βομβαρδίζονται από ηλίθιους στίχους;

-Τι είναι αυτό που τρέχει μέσα του και δεν φτάνει;

-Μην είναι η ευθυνοφοβία, μην είναι η αυξημένη αίσθηση του χρέους, της τιμής και της ευθύνης, μην είναι το καταραμένο ρολόι που χτυπά και δεν τον αφήνει ήσυχο;

Θα σας απαντήσω τι είναι: είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΑ που του είπε η ίδια η κοινωνία! Και αυτό μου το είπε ο κύριος Thomas Hylland Eriksen στο βιβλίο του «Μικροί τόποι, μεγάλα ζητήματα» των εκδόσεων Κριτική, όταν διάβασα τα εξής: (ξέρω πρέπει να πάρω άδεια για αναδημοσίευση των κάτωθι, αλλά δεν είναι εδώ ο κύριος Eriksen, ή κάποιος κύριος των εκδόσεων Κριτική, για να τους ζητήσω άδεια, οπότε μέχρι να βρεθούνε μπορούμε να παρανομούμε!)

…Οι κοινωνίες χωρίς ρολόγια «έχουν χρόνο», με τη διαφορά ότι οργανώνονται σύμφωνα με αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε συγκεκριμένο χρόνο […]. Στις κοινωνίες αυτές, […] ο χρόνος είναι ενσωματωμένος στη δράση και τη διαδικασία και δεν υπάρχει ως κάτι αφηρημένο και ανεξάρτητο από τα διάφορα γεγονότα. […] Στις κοινωνίες χωρίς ρολόγια, οι άνθρωποι δεν παραπονιούνται ότι δεν έχουν χρόνο, μιας και υπάρχουν μόνο γεγονότα. Κανένας δεν λέει ότι «χάνει» ή ότι «σκοτώνει» το χρόνο του. […] Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί λαοί που δεν κλίνουν τα ρήματα στον μέλλοντα χρόνο. Ένας φιλοσοφικά έγκυρος τρόπος να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο είναι να πούμε ότι τα γεγονότα δημιουργούν το χρόνο και αφού τα μελλοντικά γεγονότα δεν έχουν ακόμα συμβεί, το μέλλον δεν υφίσταται ως χρονική διάσταση (Tempels 1959). […]

…Πώς όμως οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών κατάντησαν σκλάβοι του ρολογιού, ενώ πολλοί λαοί φαίνεται να τα καταφέρνουν μια χαρά και χωρίς την ύπαρξή του; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στην ίδια την οργάνωση της κοινωνίας. Αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει από το Όσλο στην Πράγα, θα ήταν πολύ άβολο να πάει στο αεροδρόμιο και να περιμένει μια ή και δυο μέρες μέχρι να συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός επιβατών. Είναι λοιπόν πολύ λογικό να ορίσει η αεροπορική εταιρία μια συγκεκριμένη ώρα αναχώρησης - για παράδειγμα την 11^η πρωινή - να συμφωνήσουν όλοι οι επιβάτες για το νόημα της «11^ης πρωινής» και να πάνε στο αεροδρόμιο εκείνη περίπου την ώρα. Με άλλα λόγια, η έννοια του αφηρημένου χρόνου και η συνεχής παρουσία των ρολογιών επιτρέπουν τον συντονισμό της δράσης πολύ περισσότερων ανθρώπων από ό,τι σε μια κοινωνία, τα μέλη της οποίας δεν διαθέτουν κοινή και ποσοτικοποιημένη έννοια του χρόνου. Με τον τρόπο αυτό […] ο αφηρημένος χρόνος καθιστά δυνατή την κοινωνική ολοκλήρωση σε πολύ μεγάλη κλίμακα. […]

… η τυποποίηση σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα δημιουργεί κοινωνίες που στηρίζονται σε όλο και πιο αφηρημένες σχέσεις.

"I still haven't found what I am looking for" - U2





I have climbed highest mountains
I have run through the fields
Only to be with you
Only to be with you
I have run
I have crawled
I have scaled these city walls
These city walls
Only to be with you

But I still haven't found what I'm looking for
But I still haven't found what I'm looking for

I have kissed honey lips
Felt the healing fingertips
It burned like a fire
This burning desire

I have spoke with the tongue of angels
I have held the hand of a devil
It was warm in the night
I was cold as a stone

But I still haven't found what I'm looking for
But I still haven't found what I'm looking for

I believe in the Kingdom Come
When all the colors will bleed into one
Bleed into one
Well, yes I'm still running

You broke the bonds
And you loosened the chains
Carried the cross
Of all my shame
all my shame
You know I believe it

But I still haven't found what I'm looking for
But I still haven't found what I'm looking for
But I still haven't found what I'm looking for





Απόσπασμα από την ταινία "Forrest Gump"

Λοιπόν; Γιατί τρέχουμε;