Ποιός λογάται άντρας;


Το αιώνιο ερώτημα:
-πώς ένα αγόρι γίνεται άντρας;


Πιθανές απαντήσεις:
-μέσα από τις αντιξοότητες,
-μέσα από τις εμπειρίες της ζωής,
-μέσα από τις εμπειρίες με τις γυναίκες,
-μέσα από δική του θέληση,
-μέσα από τα στραπάτσα ("μάθαμε ποτέ μας να μην κλαίμε", σαν μικρά παιδιά),
-είναι απλά θέμα χρόνου,
-είναι απλά θέμα πόνου,
-κάποια αγόρια δεν γίνονται ποτέ άντρες, απλώς προσποιούνται...


http://www.youtube.com/watch?v=bDoOfVJvo6c



Υ.Γ.1: Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Οι Πύλες της Φωτιάς" του Στήβεν Πρέσσφιλντ, όπου ο αφηγητής περιγράφει την καλλιτεχνική φύση ενός νεαρού Σπαρτιάτη, λέγοντας ότι η μοίρα του ήταν να γίνει καλλιτέχνης και όχι στρατιώτης, η ζωή του όμως τον έσπρωξε να πάρει άλλους δρόμους... Αυτός αγόγγυστα ακολούθησε... ακολούθησε... και έγινε ένας καλός (ευ-) στρατιώτης.
Υ.Γ.2: Και ένα ακόμα ερώτημα: Γιατί πρέπει ένα αγόρι να γίνει άντρας;




2 σχόλια:

Manito είπε...

Στέκεσαι μόνος σου,εκεί ψηλά,
στους βράχους και τα βουνά που επέλεξες φρούριο σου να κάνεις.
Πολεμάς ό,τι το μυαλό σου δημιουργεί.
Συμμάχους σε αυτή την τρέλα δεν θα βρείς.
Μικρό μου αγόρι,μεγάλωσες
και τα χρόνια σου κύλησαν γοργά.
Μα δεν κατάλαβες ποτέ, την μοναξιά που επέλεξες να ζήσεις.
Ότι τα παραμύθια, αληθινά δεν μπορούν να γίνουν.
Μην ακούς, μην κοιτάς
εμείς αποσυρθήκαμε,
μην ξεκουραστείς ποτέ
ποτέ μην κοιμηθείς.
Είσαι ο μόνος που απέμεινε
εκεί ψηλά, να πολεμά
τα κόλπα του μυαλού,
αυτά τα παραμυθιά τα αληθινά...

..χικ..μάλλον θα φταίει η vodka..κι ας είναι μεσημέρι-ακόμα εχω hangover..χικ..
Το αγόρι δεν θα γίνει ποτέ άντρας, όπως και ο άντρας ποτέ αγόρι.Κάπου ανάμεσα υπάρχει ένα χάσμα,ένα κενό.Εκεί πρέπει να μείνεις.Σαν το yin-yang,το καλό και το κακό.Δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο.Ένας ερμαφρόδιτος παραλογισμός.Η θεική αποστολή του ανθρώπου είναι να ακολουθεί πιστά τις δαιμόνιες εμμονές του...
Και όπως λέει και μια κρητική μαντινάδα: 'Αν είναι ο τράγος δυνατός, δεν τον επιάνει μάντρα.
Ο Άντρας φτιάνει την γενιά, κι όχι η γενιά τον Άντρα

Υ.Γ.: λίγες σκέψεις από κάποιον (ευ)στρατιώτη επίσης..ελπίζω να'σαι καλά και να προσαρμόστηκες μια χαρά

Υ.Γ.2: από ένα παιδί που ακόμα μετράει τ'άστρα

astromonos είπε...

Βλέπω το έχει η οικογένειά μας όταν αρχίσουν τα χικ, να ακολουθούν και μεγάλες αλήθειες και λόγια με βάρος. Ρε μήπως να αρχίσω το ποτό συστηματικά, σαν τη γυμναστική ένα πράμα;;;! Μαλακώνει τη σκέψη, έλεγε ένας άλλος της οικογένειάς μας... αρχίζω να διαπιστώνω ότι σαν να έχει δίκιο.

Υ.Γ.: Όλα καλά εδώ, η προσαρμογή λίγο δύσκολη, αλλά ξέρεις τώρα... τα αγόρια δυσκολεύονται να βρουν ρυθμό και μόλις τον βρουν αναζητούν νέους ρυθμούς πιο δυνατούς και πιο γρήγορους! Περιμένω και άλλα σχόλια μεγάλε της οικογενείας ευ-!