Πενία τέχνες κατεργάζεται

Λένε ότι "πενία τέχνες κατεργάζεται" και δεν έχουν άδικο! Εν προκειμένω η πενία αφορά τις θέσεις πάρκινγκ, ειδικά σε μεγαλουπόλεις. Η δυτική κοινωνία έκανε την πρότασή της, την ονόμασε μάλιστα "έξυπνη" και έφερε στην αγορά τα αυτοκίνητα Smart! Η ανατολική κοινωνία από την άλλη δεν μπήκε καν στον κόπο να μικρύνει το μέγεθος κάθε αμαξιού, αλλά επινόησε μια μικρή προσθήκη. Ιδού!

(ευχαριστώ τον Ανδρόνικο για το βιντεάκι αυτό)

Υ.Γ.1: Ποιά από τις δυο θεωρείτε εσείς πιο smart;!
Υ.Γ.2: Πάντως η ανατολική λύση θα εξυπηρετήσει πολλές γυναίκες οδηγούς, που έχουν ένα θέμα (και μάλιστα ανά-θεμα!) με το χώρο...

Ο φωτογράφος Τσε

Πριν περίπου 2,5 χρόνια είχε γίνει μια έκθεση στην Αθήνα με φωτογραφίες που είχε αποτυπώσει ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα στη διάρκεια της ζωής του. Πολύ καλές οι φωτογραφίες, ποικίλου ενδιαφέροντος. Μία όμως για μένα ήταν φωτογραφία-σύμβολο, με βαθύ πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα, που πολύ φοβάμαι όμως ότι ήταν εντελώς τυχαία και ο Τσε δεν την προγραμμάτιζε να φανεί έτσι. Όσο και αν έψαξα στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να την εντοπίσω. Γιαυτό αποφάσισα να την αναπαραστήσω (σκιτσογράφος δεν είμαι γιαυτό επικαλούμαι την επιείκειά σας!).

Τα σχόλια δικά σας.

Από βράδυ σε πρωί

Κάθε νέα μέρα που ξυπνώ πιστεύω πως κάτι θα καταφέρω να αλλάξω σε τούτον τον κόσμο τον ά-κοσμο και ά-κομψο.

Κάθε βράδυ που πλαγιάζω συνειδητοποιώ μόνο ένα πράγμα: το απύθμενο της απληστίας μου και του εγωισμού μου.

Αν δεν αλλάξω τον άπληστό μου εαυτό, δεν πρόκειται να κατορθώσω να αλλάξω τίποτε άλλο εντός μου ή εκτός μου!

Χαιρετώ σας...

"The legend of 1900"

Υπάρχουν φορές που νοιώθεις ότι κάποιες σκέψεις άλλων είναι τόσο κοντά στις δικές σου. Σήμερα βλέποντας αυτήν την ταινία "The legend of 1900" κατάλαβα πολλά. Τι μπορεί να σου επιφυλάσσει ένα κυριακάτικο απομεσήμερο... Πόσες ένοιες διαπραγματεύεται αυτή η ταινία...; άπειρο, ωκεανός, χάος, φόβος, έρωτας, διαφορετικότητα, ταλέντο, αφοσίωση, μουσική, τρόπος και περιβάλλον ανατροφής (α, ρε Minsky...) ταπεινότητα... Και πόσα ερωτήματα βασανιστικά αρθρώνει...; Πώς διαλέγεις έστω και έναν δρόμο... μια γυναίκα... ένα σπίτι... ένα τοπίο να κοιτάς... Πώς γίνεται όταν έχεις προγραμματιστεί να δίνεσαι όλος σε ένα μόνο θέμα, να τα βγάλεις πέρα με το άπειρο...;

Άντε πάλι από την αρχή!

Έτσι είναι αγαπητοί μου... η ζωή κάνει κύκλους! Ή για να είμαστε πιο ακριβείς, όπως λέει και ένας καλός φίλος που βλέπει τα πράγματα από την οπτική των αγγέλων -ναι από εκεί ψηλά, που όλα φαίνονται πιο καθαρά- η ζωή κάνει σπειροειδή κίνηση, δηλαδή πάει και μπροστά αλλά κάνει και κύκλους... Συνδυασμός που ζαλίζει και μεθά, όπως ακριβώς η ίδια η ζωή!!

"Άντε καρδιά μου - Νίκος Πορτοκάλογλου"

(http://www.youtube.com/watch?v=Qkvgpctz9yE)

Και του χωριού αφήκα πίσω μου το βράχο...

Το παρακάτω ισπανόφωνο ποίημα (από το alonakitispoiisis.blogspot.com το blog του Γιώργου Κεντρωτή), σε ελληνική μετάφραση ενός ανθρώπου από το χωριό μου, (αχ αυτοί οι Μολάοι...) αποκρυσταλλώνει την ψυχική μου διάθεση των τελευταίων μηνών...
Για δες που μπορούν να επικοινωνήσουν ένας Ισπανός ποιητής της Αναγέννησης, ένας Καθηγητής του Τμήματος Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου και ένας νέος που ανοίγει πανιά για θάλασσες και κύματα, για γοργόνες και δράκους, για μεγάλες αναζητήσεις...



GARCILASO DE LA VEGA


ΣΤΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΑΦΗΚΑ ΠΙΣΩ ΤΟΣΕΣ

  Στεριές και θάλασσες αφήκα πίσω τόσες
και τ’ αγαθά του Γιαραμπή όλα που ’χα νά ’χω·
και του χωριού αφήκα πίσω μου το βράχο
και φεύγω ταξιδιώτης σε λαούς, ήθη, γλώσσες.
  Για να γυρίσω πίσω δεν το βλέπω, μ’ όσες
και να μου δώσει η φαντασία μου ελπίδες· τά ’χω
τα κόζα μετρημένα προσηκόντως: σε χω-
ματένια αυλάκια θα βρεθώ, σε κοντραφόσσες.
  Απάντων των δεινών μου τέρμα θά ’χα, μόνο
αν σ’ έβλεπα, Κυρά μου (ακόμα και ως ελπίδα
αντάμωσης) – α υ τ ό μπορώ απλώς να ελπίζω.
  Πλην ούτε κι έτσι σ’ ανταμώνω, κι έχω πόνο
μεγάλο. Σαν είδα ότι βούλιαζα, σανίδα
το Χάρο βρήκα... Σάμπως, όμως, τον ορίζω;!...



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.




Υ.Γ.: Να τι μου ήρθε στο μυαλο διαβάζοντας το στίχο "...και του χωριού αφήκα πίσω μου το βράχο..." . Είναι ο Παλιόπυργος των Μολάων.

(η φωτό είναι από το www.gianniskofinas.com, το site του Γιάννη Κοφινά, ενός Μολαϊτη)

Είπατε κάτι; (Νο2)

Όταν η ουσία της ανθρώπινης φύσης είναι πέρα από βιτρίνες, φώτα και λάμψη, πούδρες και αρλούμπες, μαγκιά, κλανιά και κωλοφιλστρίνι (όπως έλεγε και η γιαγιά μου!), τότε μένεις εκστατικός και μαγεμένος. Τότε βλέπεις ότι πίσω από τη χαραμάδα του ραγισμένου σου καθρέφτη κρύβεται ένας απύθμενος, αόρατος, παραμυθένιος κόσμος... Ίσως αυτή να είναι η εικόνα του σύμπαντός μας... ίσως αυτή να είναι η εικόνα του εσωτερικού των αστέρων (προς θεού όχι των τηλεοπτικών ή μουσικών, αλλά των χωριάτικων και των επουράνιων...).

http://www.tvxs.gr/v10201


Ευχαριστώ τον Άκη για το link!


There was a time when men were kind
When their voices were soft
And their words inviting
There was a time when love was blind
And the world was a song
And the song was exciting
There was a time
Then it all went wrong

I dreamed a dream in time gone by
When hope was high
And life worth living
I dreamed that love would never die
I dreamed that God would be forgiving
Then I was young and unafraid
And dreams were made and used and wasted
There was no ransom to be paid
No song unsung, no wine untasted

But the tigers come at night
With their voices soft as thunder
As they tear your hope apart
And they turn your dream to shame

He slept a summer by my side
He filled my days with endless wonder
He took my childhood in his stride
But he was gone when autumn came

And still I dream he'll come to me
That we will live the years together
But there are dreams that cannot be
And there are storms we cannot weather

I had a dream my life would be
So different from this hell I'm living
So different now from what it seemed
Now life has killed the dream I dreamed.

Ό,τι δε σε σκοτώνει

Εκείνη την ώρα που η ψυχολογία σου ακολουθεί τα σκαμπανεβάσματα του καιρού...
Εκεί την ώρα που οι κούτες φαίνονται να σε βαραίνουν περισσότερο από ότι πραγματικά είναι...
Εκεί την ώρα που η κάθε σκέψη καβαλά άναρχα την άλλη, σε μια μάχη για το ποια θα επιβληθεί της μικρής-μεγάλης στιγμής που ζεις...
Εκείνη τη στιγμή που ανοιγοκλείνεις γρήγορα τα βλέφαρα για να μην τύχει και ξεπεταχτεί κανα δάκρυ...


Εκείνη την ώρα... ακούς κάτι τυχαία και λες... "γέλα ΜΑΛΑΚΑ, η ζωή έχει πλάκα!"
Τελικά όλα διαρκούν όσο τα αφήνουμε να διαρκούν! Άντε καλή μας αρχή στη νησιωτική ζωή!

Ζήτω το έθνος!

Δημοσιεύω ένα mail όπως το έλαβα σήμερα το πρωί από έναν καλό φίλο και τον ευχαριστώ που με κάνει κοινωνό των σκέψεών του. Α, ρε Μάνθο! Πότε θα σε θαυμάσω με το κλαρίνο σου;!


Κατάλαβες; Νομίζει, να πούμε, ο κάθε διεφθαρμένος πολιτικάντης
τεντιμπόης ότι μπορεί να κουμαντάρει κράτος. Όχι μαγκίτη. Διότι για να
φέρεις βόλτα το παπορι πρέπει να κουβαλάς τρία αστέρια και μια φλόγα
στον ώμο σου. Κοινώς, συνταγματάρχης. Και συνταγματάρχης 'μοβόρος, όχι
αστεία, καθόσον οι καιροί χαλεποί. Και ούτε και νά 'σαι μόνος, γιατί η
δουλειά είναι δύσκολη και θα σου πέσει το νεφρί. Νά 'χεις και κανα δυό
ακόμα. Κάνεις λοιπόν και νταβατζή τον Αμερικάνο, γιατί ξέρει καλά τη
δουλειά, και ρίχνεσαι να διώξεις την αρρώστια που λέγεται δημοκρατία.
Γιατί η "πολλή δημοκρατία βλάφτει".

Και τσουπ, σα σήμερο, 42 χρόνια πρίν, αρχίσανε να ξεμυτάνε από παντού,
στην Αθήνα, κάτι τανκσάκια πολύ φασαριόζικα και στην αρχή βάνουνε χέρι
στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ε, κι από 'κει πια, αρχίσανε να
στέλνουνε κατι σήματα και να εφαρμόζουν το σχέδιο "Προμηθεύς", που τ'
ακούει ο ημίθεος και τρίζουνε τα σύννεφα στα οποία κάθεται, και όλες
σχεδόν οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής κινηθήκανε και κατέλαβαν
ό,τι διοικητικό υπήρχε. Ούτε ΚΕΠ δεν έμεινε!

Πήρε το κινητό του ο Ράλλης, να πάρει το μπατσανάκη του τον στρατηγό,
που τον έβαλε με μέσον διοικητή του Γ' Σώματος Στρατού στη Σαλλόνικα,
να του πει

- Σήκωσε μπαϊράκι! Μαϊμού οι διαταγές!

Αλλά δεν είχε σήμα και τον πρόλαβε το άλλο σημα, του Γιωργάκη του Παπαδόπουλου.

Έτσι πάει. Μπήκαμε στο "γύψο" για να μη "κοκκινήσουμε" από το κακό
μας. Και όλα αυτά για το καλο της Ελλάδος τα κάνανε οι κύριοι
συνταγματαρχαίοι. Βέβαια! Αλλιώς σήμερα, που θα έπεφτε το ανατολικό
μπλοκ, όλα τα κορίτσια μας πουτάνες θα γινόταν στην Ιταλία. Κρίμα δεν
θα ήτανε; Το ξέρανε αυτό από τότε και δεν μπορούσανε να το χωνέψουνε,
γι αυτό το βάλανε αμέτι μουχαμέτι να ξεριζώσουνε ότι κομμουνιστικό
υπήρχε στην Ελλάδα. Ε, και δώσ' του συλλήψεις, και ανακρίσεις, και
βασανιστήρια, και σκοτωμοί, και κακό μεγάλο. Και αντί να κοκκινήσουμε
από το σφυροδρέπανο, κοκκινήσαμε από το ξύλο.

"Θεωρείται διεθνώς ένα ακόμα επεισόδιο του Ψυχρού Πολέμου, στην μάχη
μεταξύ Ανατολής και Δύσης" η χούντα στην Ελλαδίτσα. Και η ιστορία
διδάχνει ότι ανέκαθεν έτσι ήτανε. Απο τον Μεγαλέξανδρο και μετά, η
Ελλάδα πάει και χώνεται ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση. Η Ρωμαίοι τη
ρήμαξαν, οι Ανατολικοί Ρωμαίοι (οι "Βυζαντινοί" ντε...) τη ρήμαξαν, οι
Φράγκοι μπαστακώθηκαν στη Πελλοπόνησο (και όχι μόνο) 250 χρόνια, και
πολλούς γαλανομάτηδες Καλαματιανούς βλέπεις και λες "τι διάολο;
Τουρίστες είναι;". Ήρθανε κι οι Τούρκοι, πιο μοβόροι όλων, για καμμιά
400άρα χρόνια... Μετά ξεσηκωθήκαμε να τα κάνουμε δικά μας. Αλλά και
που το κάναμε, νάσου το Αγγλικό κόμμα, το Γαλλικό κόμμα, το Ρωσικό
κόμμα, μόνο το Τούρκικο έλλειπε... Και ακόμα και σήμερα, μεταξύ
Ανατολής και Δύσης είμαστε... ευτυχώς που κάνουμε και ηλιοθεραπεία στο
ανάμεσο. Γιατί άμα είσαι σε αυτή τη θέση πια, έχεις πολύ ήλιο,
ποιότητος και γνωστό παγκοσμίως! Κι έχεις και τα τυχερά σου με τις
τουρίστριες...

7 χρόνια κράτησε αυτό το "διεθνές επεισόδιο". Και πολύ ακριβά το
πλερώσαμε. Πάρα πολύ ακριβά. Και επειδή είχαμε και νταβατζή διεθνούς
φήμης, δεν μπορέσαμε να τον ξεφορτωθούμε έτσι εύκολα. Και δεν τον
ξεφορτωθήκαμε ακόμα... Το μακελειό που έγινε στο Πολυτεχνείο δεν
έφτασε για να τους ξεφτιλίσει. Είπαμε, στο δόκανο Ανατολής-Δύσης
είμεθα. Έπρεπε να κάνουν ό,τι κάνανε στην Κύπρο οι Καραβανάδες, ώστε
να μπούνε οι Τούρκοι (σχεδιασμένο κι αυτό χρόνια πριν) να κάνουνε τα
αίσχη τους, ώστε να πει πια ο Αμερικάνος:

- Εϊ Τζόρτζ, πολύ θα ξεσηκουθεί τώρα ο λαός κι εγκώ ντεν μπορώ να σε καλύψω...

Και φέραμε τον εθνάρχη τον Καραμανλή να ξαναστήσει την Δημοκρατία,
πάντα με τον Αμερικάνο από πίσω, αλλά για να μη φωνάζει ο λαος πια.

Κι άμα κάτσεις και τα σκεφτέις μουντζώνεσαι μόνος σου. Και άμα τα πεις
δυνατά, σε μουντζώνουν οι άλλοι. Κάνεις την κορόϊδα λοιπόν, κι έχεις
το κεφαλάκι σου ήσυχο.

21η Απριλίου 2009

"Είδα"

Είδα

Μ'έβαλες απά στο δίτροχο άλογό σου
για να δω κι εγώ τον κόσμο, μέσα απ'το πρίσμα των ματιών σου

Κι είδα χρώμα, ειδα αίμα
είδα αλήθεια κι είδα ψέμα
είδα πόλεμο κι ειρήνη
είδα βρόντο και γαλήνη

Είδα όμορφους νεαρούς
είδα γέροντες σοφούς
είδα έρωτα και μίσος
είδα μπρος, είδα και πίσω

Είδα χαρά κι είδα το τέλμα
είδα αρχή, είδα και τέρμα
είδα πολλούς, είδα κι εμένα
είδα καθρέφτη κι είδα εσένα

Είδα ήλιο και φεγγάρι
είδα σπάθη και δοξάρι
είδα ακριβούς, είδα φτηνούς
είδα άλλους, είδα εαυτούς

Είδα νερό, είδα φωτιά
είδα πουλιά, είδα ερπετά
είδα θάνατο και γέννα
είδατα όλα σα να 'ναι ένα

Είδα θάλασσες μ'αφρούς
είδα δρόμους πηγαιμούς
είδα γη και ουρανό
είδα ερωτηματικό
είδα ;


Αυτό το ποίημα είναι του Μάνου Μπόγδου, που ακόμα δεν θέλει να πιστέψει ότι μέσα του κρύβει έναν μεγάλο ποιητή...


Υ.Γ.1: Στο ερωτηματικό σου απαντώ: όχι μόνο είδες, αλλά έκανες και άλλους να δουν.

Υ.Γ.2: Περιμένω ως την επόμενη βόλτα μας, που εσύ θα καθ-οδηγείς. Ως τότε ας ψάξουμε για νέους δρόμους πιο μεγάλους και πιο άνετους για να χωρέσουν τις σούζες μας...

Μικρός πρίγκηπας

Για αυτούς που ακόμα κυνηγούν κομήτες με απόχη...

"Μάριος Φραγκούλης - Μικρός Πρίγκηπας"




(από http://www.youtube.com/watch?v=2bfdY42VKAk)

Υ.Γ.: Ευχαριστώ την δίδα Χρυσαυγή που μου έστειλε αυτό το link!

Είπατε κάτι; (Νο1)

Χωρίς σχόλια...

(από http://www.youtube.com/watch?v=8sVEIu_SG_E&feature=related)

Κόρης φιλίν εζήτησα

"Κόρης φιλίν εζήτησα"

Στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης

Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης

Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Κόρης φιλίν εζήτησα

κι είπε μου να τση μνώξω.

Και μνώγω τση στον ουρανό

και λέει μου: ψηλά ΄ναι.

Και μνώγω τση στη θάλασσα

και λέει μου: βαθιά ΄ναι.

Και μνώγω τση στην εκκλησιά,

πέτρες κι ασβέστης είναι.

Και μνώγω τση στο κόνισμα,

τάβλα και ζωγραφιά ΄ναι.

Και μνώγω τση στη νιότη μου,

λέει μου: ψεύτης είσαι!

(μνώγω=ορκίζομαι)

Πάσχα στο χωριό

Πάσχα στο χωριό, συγκέντρωση μετοίκων...

(από http://www.youtube.com/watch?v=O65v6EZhfOQ)


Καλό Πάσχα σε όλους και όλες!!

Περί νεράιδας ο λόγος(νους) μου

Αφιερωμένο σε μια γηραιά νεράιδα της οδού Πανεπιστημίου, εντός της στοάς Πεσμαζογλου, που είναι παράδειγμα για ολες τις νεαρές νεράιδες των καιρών μας...


Κουρασμένη νεράιδα - Λουδοβίκος των Ανωγείων
(από http://www.youtube.com/watch?v=RkJJpaSHsyI)





Νεράιδες - Ζερβουδάκης
(από http://www.youtube.com/watch?v=3py_OvcmdUA)





Παραμύθι - Περίδης
(από http://www.youtube.com/watch?v=fmOg3ZjRrpA)





Πορτραίτο μιας Νεράιδας - Λουδοβίκος των Ανωγείων
(από http://www.youtube.com/watch?v=nTlj9HJ0D2w&feature=related)





Βαστάτε κυρία Ουρανία!! Σας θέλουμε ακόμα...

Έύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις

Πολύ κοντά στη δική μου καθημερινή πραγματικότητα...

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

Πόσο απλά μπορεί να αποτυπώσουν κάποιοι άνθρωποι τη ζωή μας;
Πόσο βαθειά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αντίληψη;
Πόσα μπορεί να σου διδάξει μια φράση;

«Ωδή 4η των Λυρικών, εις Σάμον»

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι•
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον•

και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ' επνίγη
θαλασσωμένος•

Αφ' υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος.

Αν γένης σφάγιον άτιμον
ενός τυράννου, νόμιζε
φρικτόν τον τάφον.

Εάν φιλοτιμούμεθα
να την ξαναποκτήσωμεν
μ' ίδρωτα και με αίμα,
καλόν είναι το καύχημα
της αρχαίας δόξης.

Κάποιοι έχουν πολυτάραχο συναισθηματικο βίο, με τον έρωτα και τα μεγάλα ερωτήματα που θέτει, να κυριαρχεί σε κάθε βήμα, κάθε σκέψη. Με την απειλή του θανάτου -ακόμα και ιδιοχείρως- να τους γυροφέρνει. Αυτοί, αν ποτέ γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία, δεν θα είναι εκεί για να νοιώσουν την αναγνωρισιμότητα τους:
http://www.rassias.gr/7CC.html

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B2%CE%BF%CF%82

Ίσως ποτέ δεν τους ενδιέφερε η αναγνωρισιμότητά τους:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_01/08/2006_192812

Γροικήσατε τον έρωτα...

Όπως και πόσες φορές δεν έχω αναρωτηθεί... τι πράγματα είναι αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, στον φρικιαστικό αυτό δυτικότροπο κόσμο της κατανάλωσης ψεύτικων και μπαγιάτικων ινδαλμάτων.

Αρχίζω να βρίσκω όμως απάντηση γιατί να συμβαίνει αυτό: μας κάνουν να ερωτευόμαστε λάθος ιδεες, κενές περιεχομένου, όπως χρήμα, σάρκα, λάμψη, διασημότητα. Και όταν αυτό αποκαλύπτεται μπροστά στα μικρά και θαμπωμένα μάτια μας, τότε επέρχεται η ανατροπή, τότε χάνουμε τον κόσμο -τον ψεύτικο που μας έβαλαν να χτίσουμε- κάτω από τα πόδια μας. Τότε όλα είναι ψεύτικα και όλα τα ψεύτικα είναι ίδια. Καμία διαφοροποίηση, καμία συναισθηματική διακύμανση. Τελικά το πράγμα καθοδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην δημιουργία οργισμένων νέων που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε οτιδήποτε (γιατί χάσανε τα όνειρά τους), που έχουν πάψει να αισθάνονται (γιατί λοβοτομηθήκανε από την τηλεόραση και τις αμερικάνικες κωλοταινίες), που έχουν πάψει να συν-πονούν (γιατί απλά πάψαν να πονούν). Τελικά παράγονται τέρατα.

Αγαπητή κοινωνία, ιδού τα δημιουργήματά σου:

«...μέχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει τίποτε άλλο, παρά την απόρριψη. Έχω γνωρίσει μόνο ένα άτομο που αξίζει σαν άνθρωπος και με την οποία νόμιζα πως είχα ερωτευτεί. Νοιώθω πολύ άσχημα που με απέρριψε και ελπίζω πως με ό,τι κάνω την Παρασκευή θα αλλάξει γνώμη για μένα»

είναι μερικά λόγια του 19χρονου, που αδιαμφισβήτητα σήμερα έγινε ο πιο γνωστός πανελληνίως!

Απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο:

Τα θαύματα του έρωτα

Γροικήσατε τον έρωτα θαμάσματα τα κάνει
Κι εις σε θανάτους εκατό όσοι αγαπούν τσί βάνει.
Πληθαίνει ντως την όρεξη και δύναμη των δίνει,
Μαθαίνει τσι να πολεμούν σ’τσή νύχτας το σκοτίδι.
Κάνει τον ακριβό φτηνό, τον άσχημο ερωτιάρη,
Κάνει και τον ανήμπορο άντρα και παλληκάρι.
Τον φοβιτσάρην άφοβο, πρόθυμο τον οκνάρη,
Κάνει και τον ακάτεχο να ξέρη κάθε χάρη.

Αγαπητή κοινωνία, μάθε τα παιδιά σου να ερωτεύονται σωστά, έτσι η απύθμενη δύναμη του έρωτα θα είναι προς όφελος και όχι προς ζημία του μέλλοντός σου και μέλλοντός μας...

(Ένα παιδί που δεν μπορεί να ζει αν δεν ερωτεύεται κάθε δευτερόλεπτο...)

Και δεν κάθουμαν καλά...

Πόσες φορές έχω αναρωτηθεί αυτά τα λόγια...;



(από http://www.youtube.com/watch?v=dYpeZ8g0QlM)

Δεύτερη ακρόαση

Η δεύτερη ανάγνωση ή -εν προκειμένω- η δεύτερη ακρόαση έχει πολλά να αποκαλύψει... Είναι σίγουρα όπως οι γυναίκες. Αν την πρώτη φορά σε μαγεύουν, τη δεύτερη, που τις γνωρίζεις καλύτερα, σε σαγηνεύουν με τον κόσμο τους και δεν θες να φύγεις ποτέ από την αγκαλιά τους...

Πακετάροντας πιάτα, ποτήρια, κατσαρόλες και κατσαρολάκια (διαλλλιέχτε...!!!) σε εφημερίδες, είχα βάλει Loreena Mckennitt να κελαηδεί και συγκεκριμένα το δίσκο "The book of secrets". Πόσα μυστικά έχει αυτό το βιβλίο (μας) τελικά;!

"Night ride across the Caucasus"



Ride on Through the night Ride on
Ride on Through the night Ride on

There are visions, there are memories
There are echoes of thundering hooves
There are fires, there is laughter
There's the sound of a thousand doves

In the velvet of the darkness
By the silhouette of silent trees
They are watching, they are waiting
They are witnessing life's mysteries

Cascading stars on the slumbering hills
They are dancing as far as the sea
Riding o'er the land, you can feel its gentle hand
Leading on to its destiny

Take me with you on this journey
Where the boundaries of time are now tossed
In cathedrals of the forest
In the words of the tongues now lost

Find the answers, ask the questions
Find the roots of an ancient reee
Take me dancing, take me singing
I'll ride on till the moon meets the sea...

Και τότε θυμήθηκα τις περιπλανήσεις μου στο Malchow της Βόρειας Γερμανίας, που η Loreena με συντρόφευε...

Α, ρε φίλε... Με πηγαίνεις στα σκοτάδια για να δω καλύτερα το καθάριο φως σου... μακρυά από τους δήθεν απαστράπτοντες γλόμπους αλ(λ)ο(υ)-γόνου... Καλή συνέχεια στο διαστρικό σου ταξίδι...

Υ.Γ.: Είναι όμως ώρα να επιστρέψω στα κατσαρολικά μου!!

Η μάνα Νο 3

Η συνέχεια της συνέχειας...

"Μάνα σαν έρθουν οι φίλοι μου"
Ν.Ξυλούρης
ριζίτικο





"Πώς να σωπάσω"
Ν.Ξυλούρης - Κ.Κινδύνης - Σ.Ξαρχάκος





"Η μάνα του Αλέξανδρου"
Γ.Νταλάρας - Π.Θεοδωρίδης - Γ.Μαρκόπουλος





"Έβγα μάνα μου"
Σαβίνα Γιαννάτου
παραδοσιακό Μακεδονίας (συγκεκριμένα Χαλκιδικής)

Περί μάνας το ανάγνωσμα συνέχεια... (Νο 2)

Συνέχεια του προηγούμενου post...

"Οι πόνοι της Παναγιάς"
Κ.Βάρναλης - Λ.Θάνου - Ν.Ξυλούρης





"Μάνα πολλά μαλώνεις με"
Ν.Ξυλούρης
ριζίτικο





"Τη μάνα μου την αγαπώ"
Ν.Ξυλούρης
ριζίτικο





"Η μάνα σου λέει το ναι"
Ν.Ξυλούρης
συρτός Κρήτης

Η Μάνα

Τι πλάσμα είναι οι μανάδες;! Και τι ιδιαίτερη σχέση έχουν με τους γιους τους... Το τελευταίο βιβλίο του Θοδωρή Καλλιφατίδη "Μητέρες και γιοι", που τυγχάνει να είναι από το χωριό μου, διαπραγματεύεται αυτήν την ιδιαίτερη σχέση, με μια ιδιαίτερη τρυφερότητα. Μιλά για αυτήν την σχέση που δεν ξεθωριάζει, παρά μόνο εξελίσσεται! Ακόμα και αν αυτός είναι γύρω στα 65 και η μάνα του γύρω στα 92 χρόνων, όταν συγγράφει αυτό το έργο, η σχέση τους παραμένει έντονη και ζωντανή.

Εκτός από την βιολογική σχέση με την μάνα του, στο βιβλίο του, ουσιαστικά περιγράφει και τη σχέση του με μια άλλη μάνα, αυτή της ιδιαίτερης πατρίδας του, των Μολάων, όπως τη βιώνει από τα παιδικά του χρόνια ως σήμερα, μέσα όμως από τα μάτια ενός μετανάστη - αυτοεξόριστου. Και τελικά η εξιστόρηση περιλαμβάνει και τη σχέση του με τη μεγαλύτερη μάνα όλων, που ακούει στο όνομα "Ζωή"...

Κάποιες φορές ένοιωσα ότι περιγράφει εμένα στο βιβλίο του... Μήπως είναι ότι και οι δυο μας είμαστε από Μολάους;; Θέλει ψάξιμο το θέμα!

"Της μάνας η καρδιά"
ποίηση: Alice Tori, μουσική: Γιάννης Νικολάου,
ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός, Μαριώ, Αρχοντούλα Σαββιδάκη

"Μάνα και γιος"
Μουσική - στίχοι: Παραδοσιακό Κρήτης
ερμηνεία: Λιζέτα Καλημέρη

"Μάνα Ζωή"

Ζωή τρελή, ζωή αλλοπαρμένη
που με οδηγείς έτσι μεθυσμένη;
Σε κρατώ σφιχτά από το χέρι
από φόβο μη με αφήσεις...
Και συ, πριν ακόμα μάθω
να περπατώ ισόρροπα,
με ωθείς σε ρεύματα ετοιμόρροπα.

Γι' αυτό δεν μπορώ
να σε φωνάζω μάνα ζωή,
γιατί μια μάνα δεν αφήνει
ποτέ τα παιδιά της
να πονούν, να πεινούν και να κρυώνουν...

by astromonos, κάπου στα 2003

Ο γέρος ή από χέσιμο ή από πέσιμο...

Πολύ σωστά λέει ο σοφός λαός μας, ότι ο γέρος θα πάει ή από χέσιμο ή από πέσιμο! Ο δικός μου γέρος -η μηχανή μου Honda CB1- έχει πέσει 3 φορές την τελευταία βδομάδα. Το ωραίο είναι ότι έχει πέσει βρισκόμενη παρκαρισμένη από ατζαμίδες οδηγούς και το ακόμη πιο ωραίο είναι ότι έχει πέσει και τις 3 φορές από την ίδια πλευρα!

Αποτέλεσμα; Να βρίσκεται επί 48 κρίσιμες ώρες στην εντατική του μαστρο-Μπατίστα, με σπασμένο πίσω αριστερό φανάρι, με σπασμένο αριστερό καθρέφτη, με κάκωση ντεπόζιτου στο δεξιό κάτω κύρτωμα, με μώλωπες στην αριστερή εσω πλάγια επιφάνεια του ντεπόζιτου, με ανοιχτή εγχείρηση αντλίας καυσίμου και κατόπιν μεταμόσχευση νέας αντλίας, με έμφραγμα μίζας και με επηρρεασμένη γενική κατάσταση μπαταρίας, που ήταν εξαρχής εξασθενημένη... Αυτά μέχρι τώρα! Αύριο δεν ξέρουμε τι θα προκύψει... είπαμε, οι ώρες είναι κρίσιμες!

Και να φανταστεί κανείς ότι δεν μου είχε πέσει ποτέ στην Αθήνα εδώ και 1,5 χρόνο περίπου! Όσα φέρνει η (εβδομαδιαία) στιγμή, δεν τα φέρνει ο 1,5 χρόνος όλος, λέει και μια άλλη σοφή λαϊκή ρύση.

Τελικά κάποιοι άνθρωποι του λαού μας -που ούτε καν τους γνωρίζουμε- ήταν πραγματικά σοφοί!

Ποτέ μην λες ποτέ Νο 2

Το post διορθώθηκε και επαναδημοσιεύεται, προσεγγίζοντας καλύτερα αυτά που θέλω να τονίσω, καθότι ακόμα και εγώ ο ίδιος διαβάζοντάς την πρώτη του μορφή, ένοιωσα να είμαι πολύ απόλυτος!(μήπως χρειαστεί να γράψω το "Ποτέ μη λες ποτέ Νο 3" όπου θα καυτηριάζω την απολυτότά μου και την διαφωνολαγνία μου...;)

Και εκεί που λες (για 2η φορά!) ότι κάποια πράγματα δεν έχουν να σου δώσουν περισσότερες συγκινήσεις, μαθαίνεις ξαφνικά ότι από το χωριό σου προέρχονται δυο σημαντικές και παγκοσμίως γνωστές προσωπικότητες, ο καθείς στο χώρο που επέλεξε να βαδίσει:

1) Θεόδωρος Καλλιφατίδης, πολύ γνωστός φιλόσοφος με ευρύ συγγραφικό έργο και μεγάλη αναγνωρισιμότητα στη Σουηδία! Τον έμαθα προχτές σε έναν μεγάλο εκδοτικό οίκο των Αθηνών, που έχει αναλάβει την ελληνική έκδοση πολλών έργων του, και αιφνιδιάστηκα όταν δεν είχα ακούσει καν το όνομά του!

http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=30230

2) Νία Βαρδάλος, γνωστή ηθοποιός που με την νέα της ταινία επέστρεψε στην Ελλάδα (η πηγή που εξακριβώνει την καταγωγή της είναι η Espresso, όχι αστεία...). Την έμαθα από την αδερφή μου χτες, που την άκουσε σε συνέντευξή της να δηλώνει την καταγωγή της!

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=21&la=2&catid=3&artid=972683

Τελικά, λάθος μου που πίστευα ότι ο τόπος μου βγάζει ως επί το πλείστον ανθρώπους που κλείνονται στα στενά όρια της σκουντράδας τους (εμού του ιδιου συμπεριλαμβανομένου)...

Υ.Γ.: Δεν θέλω να αδικήσω όταν λέω αυτά τα πικρόχολα λόγια για τον τόπο μου και τους ανθρώπους του, κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις που ήδη ήξερα ότι υπάρχουν, ζουν, δραστηριοποιούνται και εκφράζονται σθεναρά και με αξιοπρέπεια σε εκείνον τον περίεργο τόπο. Και δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους με τους οποίους κάνω παρέα όταν κατηφορίζω στο χωριό και οι οποίοι τελικά με τραβούν να κατέβω και να μην ξεχάσω το περιβάλλον που μου έδινε ερεθίσματα μέχρι τα 18 μου έτη!