Τραυματικές Εμπειρίες


Αυτό ήταν! Χτες και επίσημα έκανα την τελευταία μου εφημερία ως χειρουργός! Φύσει αγροτικός, μα θέσει ειδικευόμενος χειρουργικής, 1 χρόνο και 2 μήνες τώρα ερχόμουν αντιμέτωπος με το τραύμα. Σε κάθε του μορφή, θέση, έκταση και ένταση. Σε κάθε βάθος, σε κάθε πάθος. Από την κορυφή ως τα νύχια.

Πόσα κεφάλια σπασμένα έραψα, αφού περιεργάστηκα -άλλοτε έκθαμβος άλλοτε έντρομος- το εσωτερικό τους, πόσα θλαστικά, πόσα σπασμένα χέρια, πόδια, δάκτυλα, πόσα αποστήματα διάνοιξα και προσπάθησα να τα καθαρίσω -να 'ταν κάπως έτσι και με τα κοινωνικοπολιτικά αποστήματα της χώρας μας...- πόσοι ουροκαθετήρες μπήκαν και πόσα levin, πόσοι ειλεοί, πόσες κοιλιαλγίες, πόσες πτώσεις, πόσες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, πόσα τροχαία...; (Ωχ, πιάνω τον εαυτό μου όμως μάλλον να μιλάει σαν χειρουργός, αφού ακοκόπτω το πάσχον όργανο ή μέλος από την υπόλοιπη ανθρώπινη υπόσταση του ασθενούς... Τα κεφάλια δεν ήταν ασυνόδευτα, τα χέρια, πόδια, δάκτυλα δεν ήταν μόνα τους, τα αποστήματα ήταν κάπου εντοπισμένα, οι ειλεοί και οι κοιλιαλγίες ανήκαν κάπου με ονοματεπώνυμο...).

Πολλές φορές όμως αναρωτήθηκα σε περίπτωση τραύματος, τι τραυματίζεται περισσότερο: ένα όργανο, ένα μέλος, ένα συναίσθημα, μια ψυχική διάθεση, ένα όνειρο...; Σε περίπτωση τραύματος τι πονά πιο πολύ; Το έξω -αυτό που φαίνεται- ή το μέσα -αυτό που δεν φαίνεται- ενός ανθρώπου; Το τραύμα ενοχλεί, φοβίζει και τρομοκρατεί επειδή κάτι χάθηκε από το σώμα μας ή επειδή μας υπενθυμίζει την φθαρτότητά του σώματός μας με τον πιο τρανταχτό και εντυπωσιακό τρόπο; Επειδή μας γνωρίζει κάτι νέο, (π.χ. το πώς φαίνεται ένας τένοντας ή ένας μυς ή ένα αγγείο), ή επειδή μας θυμίζει κάτι παλιό, (π.χ. ότι είμαστε όλοι φθαρτοί -και μάλιστα το ίδιο φθαρτοί- και ότι όσο διαφορετικοί και αν φαινόμαστε εξωτερικά, είμαστε σχεδόν πανομοιότυποι εσωτερικά); Επειδή μπροστά μας βλέπουμε έναν διαφορετικό εαυτό (που μέχρι τώρα δεν είχαμε δει και αντιληφθεί) ή επειδή βλέπουμε έναν σχεδόν πανομοιότυπο άλλον (που και αυτός κόπηκε στο ίδιο σημείο του χεριού, τραυματίζοντας στον ίδιο βαθμό τον τένοντα που τύχαινε να κάνει τις βόλτες του κάπου από κάτω... "καλά ρε γιατρέ, δεν ήξερα ότι έχουμε όλοι τους ίδιους τένοντες στα ίδια σημεία!"); Αλλά η τελευταία ερώτηση μάλλον έπρεπε να μπει σε κάποιο από τα προηγούμενα post όπου διαπραγματευόμασταν την ετερότητα...


Συμπέρασμα; Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά τυχερό. Δεν ήταν καθόλου άσχημη εμπερία έχω να ομολογήσω. Όμως πολύ τρέξιμο και ένταση ρε παιδί μου, ειδικά σε νησί... Και μπόλικη κούραση... Το επείγον σε όλο του το μεγαλείο. Βέβαια, αν δεν θες το επείγον φίλε μου, πας και γίνεσαι μικροβιολόγος ή παθολογοανατόμος...











Υ.Γ.: Τι γίνεται όμως όταν στους 14 αυτούς μήνες χειρουργικής εμπειρίας, ένας διευθυντής ορθοπεδικής, ένας επιμελητής β' γενικής χειρουργικής και μια προϊσταμένη νοσηλευτικής διατελέσασα επί σειρά ετών σε χειρουργικά πόστα και σε λίγους μήνες θα πάρει σύνταξη, σου λένε -εντελώς άσχετα ο ένας από τον άλλον- ότι πρέπει να ασχοληθείς με την χειρουργική...; Τι απαντάς άραγε σε ένα τέτοιο ερώτημα ωραίε μου εαυτέ;! Μήπως δεν ήταν αυτή η τελευταία μου εφημερία τελικά;




9 σχόλια:

Unknown είπε...

Ευχή και κατάρα σου δίνω. Μη γίνεις technician. Αυτό το "προνόμιο" μπορείς να το αφήσεις για άλλους.

astromonos είπε...

Χαχαχα! Βαμμένε παθολόγε Third Stone From The Sun, μάλλον σε βρίσκω να αδικείς λίγο κάποιους χειρουργούς που δεν ξεχνάνε ότι έκαναν στη σχολή Χειρουργική Παθολογία και ενώ έχουν παθολογική σκέψη, απλά επέλεξαν να λύνουν τα προβλήματα χειρουργικώς... Ξέρω, θα με ρωτήσεις πού τους είδα αυτούς τους κάποιους... Έχω στο νου μου ενδεικτικά κάποια ονόματα για πιο απόρρητες συζητήσεις μας.

Όσο για μένα μαλλον ακόμα προσανατολίζομαι προς την επεμβατική καρδιολογία για να συνδυάζουμε παθολογία με ολίγον από χειρουργική και να γουστάρουμε...

Τα σέβη μου!

ΠΟΤΟΥΛΗΣ είπε...

Δηλαδή τώρα πια δεν θα λέγεσαι αγροτικός γιατρός, αλλα σκέτο γιατρός??
χαχα!!
Άντε και τώρα εύχομαι μια καλή και "γρήγορη" ειδικότητα!!! (Όταν λέω γρήγορη εννοώ να τη ξεκινήσεις σύντομα)
Πότε φεύγεις απο το νησι???

astromonos είπε...

Αγαπητέ Ποτούλη,

Θα σε απογοητεύσω γιατί θα μείνω στο νησί για άλλον έναν χρόνο! Μου κάνανε σύμβαση για να παραμείνω στη θέση που είμαι και έτσι θα κάνεις να με φιλήσεις παθιάρικα για πολύ καιρό ακόμη...

Θα σε απογοητεύσω και δεύτερη φορά διότι δεν θα λέγομαι απλώς γιατρός, αλλά ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΤΗΣ ΜΤΝ (καλά ε, ανατρίχιασα και μόνο που το είδα γραμμένο...). Βλέπεις μεγαλεία η σειρούλα σου;;!

Καλά να περνάς!

Υ.Γ.: Σπεύδω να σε απογοητεύσω και τρίτη φορά και να σου πω ότι ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΣΕ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΩ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ στη Μυτιλήνη (το λέω σε περίπτωση που τόλμησες να σκεφτείς κάτι τέτοιο...). Χαχαχαχα!

Unknown είπε...

Στράτη, τι σύμβαση είναι αυτή ακριβώς?

astromonos είπε...

Σύμβαση και καλά ενός ιδιώτη -της αρχοντομουτσουνάρας μου- με το νοσοκομείο και ειδικότερα με τη Μονάδα Νεφρού. Επειδή η Διευθύντρια κρίνει ότι υπάρχουν ανάγκες από ιατρικό δυναμικό στη μονάδα που δεν μπορούν να καλυφτούν από το σύστημα υγείας, απαιτεί από τον διοικητή να συνάψει σύμβαση με επιστημονικούς συνεργάτες... Και έτσι έγινε! Οπότε άλλον έναν χρόνο εδώ και μάλιστα δίπλα στην Διευθύντρια στο εξωτερικό νεφρολογικό ιατρείο... Πιστεύω καλύτερη προετοιμασία για την Παθολογία δεν θα μπορούσα να έχω, ειδικά μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι η συγκεκριμένη διευθύντρια είναι μια εξαιρετική παθολόγος ως προς την σκέψη και τις γνώσεις...

Εγώ Κώστα, στο ξαναλέω: όλα άλλαξαν προς το καλύτερο στη ζωή μου από τότε που ήρθε το χαρτί στη Ρόδο για απόσπαση στη Σπάρτη! Στροφή 180 μοιρών ρε παιδί μου, ή όπως αλλιώς θα λέγαμε: ΜΕΤΑΑΑ-ΒΟΛΛΗ!

Υ.Γ.: Περιμένω νέα από την δική σου εμπειρία στος χώρους της Εσωτερικής Παθολογίας...

ΠΟΤΟΥΛΗΣ είπε...

Ρε Στράτη εσύ είσαι γεννημένος για μεγαλεία, στο έχω ξαναπεί, δεν ξέρω αν το θυμάσαι..
Αλλά ρε συ, από απογοήτευση σε απογοήτευση το πήγες, πες και τίποτα ευχάριστο!!
Όσον αφορά για τη τρίτη και τελευταία απογόητευση, θέλω να πω οτι και να μου έλεγες να έρθω, δεν θα ερχόμουν με τίποτα , γιατί έχω άσχημες αναμνήσεις από αυτό το νησί, οπότε όπως καταλαβαίνεις αυτή η απογοήτευση δεν ισχύει..

astromonos είπε...

Οκ, να ένα ευχάριστο:

Χαίρομαι που στη ζωή μου έχω γνωρίσει τον ΠΟΤΟΥΛΗ!! Η ζωή μου θα ήταν διαφορετική χωρίς την παρουσία του...

Γιατί παρακαλώ δεν έχεις περάσει καλά σε τούτο το ευλογημένο νησί;;; Μήπως γιατί είσαι εσύ ο ΓΕΡΟΝΤΟΠΑΡΑΞΕΝΟΣ;;;

ΠΟΤΟΥΛΗΣ είπε...

Γεροντοπαράξενος;;;
Σίγουρα είναι δική σου αυτή η εφευρετική λέξη ε;;
Όχι καμία σχέση, απλά όταν έκανα διακοπές σε αυτό το νησί, και συγκεκριμένα στα πανέμορφα Βατερά,έλαβα γνώση θλιβερών μαντάτων..
Αλλά αυτά δεν λέγονται έτσι, αν και οποτε συναντηθούμε θα σου πω..
Οπότε cya στην επόμενη ανάρτηση..