Η διαχείρηση της ετερότητας Νο3

Αλλά για μια στιγμή! Λίγες σελίδες παρακάτω στο διάβασμά μου (στο βιβλίο που ανέφερα στο προηγούμενο post) διαβάζω τα εξής:

"...Όταν ακούμε έναν Έλληνα συνομιλητή μας, δεν έχουμε καμία δυσκολία στο να διακρίνουμε και να συλλάβουμε ως ξεχωριστά στοιχεία τους φθόγγους που χρησιμοποιεί. Όταν όμως ακούσουμε κάποιον να μιλά μια ξένη γλώσσα, άγνωστη σε εμάς, μας φαίνεται ότι οι φθόγγοι είναι συγκεχυμένοι και δεν τους αναγνωρίζουμε εύκολα. Για αυτό και πολλές φορές εκφράζουμε το παράπονο ότι οι ξένοι, των οποίων η γλώσσα μάς είναι άγνωστη, μιλούν πολύ γρήγορα. Η αλήθεια είναι όμως ότι η άμεση αναγνώριση της δικής μας γλώσσας και η δυσκολία που έχουμε με την άγνωστη γλώσσα οφείλεται στο ότι ερμηνεύουμε τα δεδομένα της ομιλίας βασιζόμενοι στο φθογγικό της σύστημα. Το ένα σύστημα το κατέχουμε και μας καθοδηγεί στην αποκωδικοποίηση, το άλλο όχι.[...]. Ένα άλλο πράγμα που παρατηρούμε είναι ότι και στη δική μας γλώσσα αλλά και στην άγνωστη, αν αναλύσουμε την ομιλία με όργανα της φυσικής (π.χ. φασματογράφο), θα δούμε ότι δεν υπάρχουν αντικειμενικές, φυσικές μαρτυρίες για το πού τελειώνει ένας γλωσσικός ήχος (φθόγγος) και πού αρχίζει ο άλλος. Η ομιλία είναι κάτι το συνεχές και το ρευστό σαν το νερό στο ρυάκι. Συλλαμβάνουμε όμως την ομιλία στη γλώσσα μας ως αποτελούμενη από ξεχωριστά φθογγικά τεμάχια συνδυασμένα μέσα σε μια αλυσίδα επειδή ερμηνεύουμε το συνεχές με βάση το φθογγικό της γλώσσας μας. [...]. Μια τρίτη παρατήρηση είναι ότι έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε ποιοι από τους ήχους που σχηματίζονται μέσα στη στοματική κοιλότητα είναι γλωσσικοί ήχοι ή φθόγγοι και ποιοι δεν είναι. Π.χ. ο ήχος που κάνουμε όταν βήχουμε, ή όταν στέλνουμε ένα φιλί, ή όταν προσπαθούμε να σβήσουμε ένα κερί, αν και σχηματίζεται στο στόμα κι έχουν ακουστικές ιδιότητες όμοιες με εκείνες των φθόγγων, εντούτοις δεν συλλαμβάνονται από τους ομιλητές ως φθόγγοι."


Και τώρα κάποια ερωτήματα δικά μου:

-Τι το διαφορετικό έχει ο ήχος που παράγει ένα ρυάκι από τον ήχο που παράγει ένα παιδάκι;

-Τι το διαφορετικό έχει ο ήχος που παράγει ένα παιδάκι από τον ήχο που παράγει ένα άλλο παιδάκι, μιας άλλης εθνικότητος;

-Τι το διαφορετικό έχει ο ήχος που παράγει ένα παιδάκι μιας άλλης εθνικότητος από τον ήχο που παράγει ο πατέρας αυτού του παιδιού, αυτής της άλλης εθνικότητος;

-Τι το διαφορετικό έχει ο ήχος που παράγει αυτός ο πατέρας της άλλης εθνικότητος από τον ήχο που παράγει ένας πατέρας της δικής μου εθνικότητος;

-Τι το διαφορετικό έχει ο ήχος που παράγει ένας Αρμένιος ή ένας Αφγανός από τον ήχο που παράγει ένας Έλληνας;

-Γιατι δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα του άλλου, (ας είναι και άνθρωπος και όχι σκύλος ή γάτα!); Μήπως γιατί δεν την έχουμε γνωρίσει ακόμη; Με την ίδια λογική γιατί δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα του σκύλου ή της γάτας, ή της μέλισσας ή της φάλαινας ή του δελφινιού; Μήπως γιατί δεν την έχουμε γνωρίσει ακόμη και ίσως δεν την γνωρίσουμε ποτέ εξαιτίας φυσικής νοητικής μας αδυναμίας; Με ακριβώς την ίδια λογική ίσως αδυνατούν να μας αντιληφθούν τα λογής λογής ά-λογα (όπως εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι τα έχουμε χαρακτηρίσει, διατηρώντας το φοβερό και τρομερό προνόμιο της λογικής μόνο για την πάρτη μάς... τρομάρα μας!), που κατασκηνούν πάνω σε τούτον τον πλανήτη.

Οκ, η γλώσσα είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για δημιουργία πολιτισμού. Είναι όμως η μόνη συνθήκη; Αγαπητοί μου, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για επικοινωνία... όπως υπάρχουν και πολλές εκδοχές της γλώσσας: γλώσσα του σώματος, του χορού, της κίνησης, της μουσικής, της τέχνης γενικότερα... Άρα το πρόβλημα ίσως εστιάζεται σε κάτι βαθύτερο από ένα έργαλείο -πολύπολοκο, δεν φέρω καμία αντίρρηση επ'αυτού- όπως είναι η γλώσσα. Μήπως το πρόβλημα πρέπει να εστιαστεί στη διάθεση για επικοινωνία; Και μήπως αυτή η διάθεση -ή μη- είναι αυτή που γεννά -ή αποβάλλει- την σωστή -ή την λανθασμένη- διαχείρηση της διαφορετικότητας των έμβιων -και μη- στοιχείων που απαρτίζουν αυτό το κοσμικό πορτρέτο; Λέω τώρα εγώ... Μήπως να δούμε την αφετηρία της φύσης μας, τότε που ήμασταν ολόγυμνοι, άθικτοι, αμόλυντοι...;

"Azgagrakan Par"
Παραδοσιακό Αρμενίας