Πρόωρος τοκετός (σκέψεων)


Μιας και η μέρα απαιτεί λουλουδάκια, τριανταφυλλάκια και φιλάκια, νομίζει κανείς ότι έρχεται η ίδια η Άνοιξη να υποδεχτεί τον ίδιο τον Έρωτα. Μόνο που συνειρμικά το μυαλό μου ακούγοντας την λέξη "άνοιξη" ταξιδεύει σε πολλά μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μας κατά τους καθημερινούς μας βίους. Αφήνω το παρακάτω τραγουδάκι (μέσω του υπέροχου βίντεο) να περιγράψει τις σκέψεις μου, με ρίσκο πάλι να παρεξηγηθώ...

Λέω μόνο τούτο: το κλειδί για κάθε πόρτας δι-άνοιξη είναι ο έρωτας.



"Άνοιξη"
Στίχοι, Μουσική: Θοδωρής Κοτονιάς
Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης & Γλυκερία







(η φωτό από το http://dryicons.com/free-graphics/preview/rose-red/)




Υ.Γ.: Το post αυτό αφιερώνεται στους εκ γενετής ερωτευμένους με τη ζωή!



2 σχόλια:

ΠΟΤΟΥΛΗΣ είπε...

Μην πιάνεσαι απ' την άνοιξη,
μην της κρατάς το χέρι,
τις νύχτες κάνει φονικά,
κι ας μην κρατά μαχαίρι,
ποτέ μην πεις στην άνοιξη,
πως έχεις υποφέρει,
λένε πως ξέρει από καημό,
μα τίποτα δεν ξέρει...

astromonos είπε...

ΠΟΤΟΥΛΗ,

λες: "μα τίποτα δεν ξέρει..."

Πες μου όμως σε παρακαλώ: ποιός είναι αυτός τελικά που ξέρει;

Στην άγνοιά μας βολοδέρνουμε,
μπλέκουμε τις ζωούλες μας,
νομίζουμε πως σε λιμάνια δένουμε,
μα σε κύματα πλέουν οι βαρκούλες μας...