Το λουλούδι της Καλής Δόνιας Τινκερμπελ!


Το λουλούδι του κάστρου

Αστραφτερό λουλούδι του κάστρου ήσουν
και ξεχώριζες από τα γύρω χαλάσματα
όταν σε πρωτόειδα
είχες το ουράνιο τόξο για ένδυμα,
μεθούσαν οι πεταλούδες από το μοσχοβόλημά σου
και ο αγέρας ξεχνούσε τη μανία του
σαν άγγιζε τα πέταλά σου
κομψή, λυγερή, έλαμπες μέρα και νύχτα.

Χάιδεψα τον τρεμάμενο κορμό σου
μα τα χέρια μου σκίστηκαν
στα αγκάθια σου.
Μέσα από το αίμα μου είδα
τους φόβους σου να αναβλύζουν αγριεμένοι
δεν ήταν μόνοι τους,
ήταν και οι δικοί μου φόβοι εκεί.
Ξαφνιάστηκα και άπλωσα
τις υγρές μου παλάμες,
εσύ όμως έβλεπες τους δικούς μου φόβους μόνο
γιατί πίστευες πως το αίμα μέσα μου
είναι δικό μου μόνο...

Σε κρατούσα αγκαλιά, γελούσες,
ταξιδεύαμε, μαθαίναμε για τους εαυτούς μας.
Θυμάμαι με ρωτούσες πολλά
για τον περίεργο κόσμο που μας περιβάλλει.
Προσπάθησα να ξεριζώσω
ό,τι σε καρφώνει στη γη
και σου κλέβει από το πολύτιμο
νερό της ζωής.
Είχα την πεποίθηση ότι μπορούσα!
Ποιός; Εγώ ο Τιποτένιος...
Σου προκάλεσα δάκρυα,
μα κι εγώ πόσα δάκρυα έπνιξα
πέρα από αυτά που αντίκρυσες!

Σου έλεγα πως σ'αγαπώ
μου απαντούσες δεν ξέρεις
τι σημαίνει αγάπη...

Σαν άλλος μικρός πρίγκηψ
θέλησα να σε κλείσω σε σε γυάλινο κλωβό
για να μην σε αγγίζουν
τα παράσιτα του κόσμου.
Εσύ ασφακτιούσες, ήθελες ελευθερία
για να βλέπεις τριγύρω σου
τα άλλα λουλούδια,
όμως δεν καταλάβαινες ότι για μένα
εσύ ήσουν το μόνο αληθινό λουλούδι...

Σου έδειξα πως η αγάπη
δεν έχει ορισμό,
παρά μόνο φαντασία...
Μα όταν μάθεις τι θα πει αγάπη,
θα έχεις ξεχάσει πώς είναι ν'αγαπάς...

Χωρίς Αγάπη η ζωή
είναι Τυραννία,
μα με Αγάπη
είναι Ευτυχία.


Στην γλυκιά Τινκερμπελ
Πίτερ Παν

by astromonos





"Caledonia" - Celtic Woman





I don't know if you can see
The changes that have come over me
In these last few days I've been afraid
That I might drift away
So I've been telling old stories, singing songs
That make me think about where I came from
And that's the reason why I seem
So far away today

Oh, but let me tell you that I love you
That I think about you all the time
Caledonia you're calling me
And now I'm going home
If I should become a stranger
You know that it would make me more than sad
Caledonia's been everything
I've ever had

Now I have moved and I've kept on moving
Proved the points that I needed proving
Lost the friends that I needed losing
Found others on the way
I have kissed the ladies and left them crying
Stolen dreams, yes there's no denying
I have traveled hard with coattails flying
Somewhere in the wind

Now I'm sitting here before the fire
The empty room, the forest choir
The flames that could not get any higher
They've withered now they've gone
But I'm steady thinking my way is clear
And I know what I will do tomorrow
When the hands are shaken and the kisses flow
Then I will disappear