Όταν κάποιος έρχεται απρόσκλητος και ενώ λέει ότι θα κάτσει για λίγο, στην πραγματικότητα σου κάνει αρμένικη επίσκεψη, και καθώς φεύγει, εκεί ακριβώς στην εξώπορτα, σε χτυπάει "φιλικά" στην πλάτη αλλά με τόση δύναμη ώστε να κρατάει αυτός ο πόνος και άμα τη εξαφανίσει του επισκέπτη, ε τότε... να πάει να κουρεύεται και ο Ξένιος Δίας ρε παιδιά!! (Ή ανάθεμα την τύχη μου που δεν πρόλαβα να κάνω το εμβόλιο...).
Όπως και να έχει το πράγμα, πέρασε. Όμως άφησε κάτι. Άφησε κάποια συμπεράσματα, που θεωρώ σημαντικά.
Ο λαός ψάχνοντας τον πρωταθλητή της μωρίας, λέει "ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι". Φανταστείτε όμως τι συμβαίνει όταν αυτές οι δυο ιδιότητες ενσαρκώνονται σε ένα πρόσωπο, δηλαδή στους δασκάλους των ιατρών!! Διπλή μωρία, όπως λέμε διπλή απόλαυση, ή αλλιώς, διπλή πιστοποίηση για το ποιός είναι ο πρωταθλητής (κάτι σαν τα δυο πτυχία των περισσότερων νέων σήμερα, που εγγυώνται την επιτυχία!). Ο λόγος περί όλων εκείνων των ιατρών (καθηγητών ιατρικής και μη) που τον τελευταίο καιρό δασκαλεύουν τον κόσμο να μην κάνει το εμβόλιο της νέας γρίπης. Πραγματικά γίνομαι έξω φτερνών (έτσι να παίρνουν λίγο αέρα και οι φτέρνες μας και σε όποιον αρέσει γαμώτο...) όταν ακούω τέτοια άτομα να ισχυρίζονται ότι το εμβόλιο δεν έχει δοκιμαστεί γιαυτό πρέπει να αποφευχθεί! Δείχνει την ασχετίλα τους ή την καθοδηγούμενη στάση τους.
Και παραθέτω κάποιες απλές σκέψεις μου:
- Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας βγήκε τον Αύγουστο του 2009
και είπε ότι η μέθοδος δημιουργίας των εμβολίων είναι αξιόπιστη και ελεγμένη και σχετίζεται κατά μεγάλο μέρος με τη μέθοδο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή των εποχιακών αντιγριπικών εμβολίων. Αν κάτι λοιπόν είναι δοκιμασμένο, έστω και εμπορικά να το δούμε, (γιατί προς τα εκεί οδεύει η κουβέντα), γιατί να μην συνεχιστεί; Αν μια συνταγή πουλάει γιατί να μην ξαναπουλήσει; Και ερωτώ: θέλει ο ΠΟΥ να μας σκοτώσει υπηρετώντας υποχθόνιες παρακρατικές παγκόσμιες εξουσίες; Και έτσι να είναι, εξουσίες μου, κάποιος πρέπει να μείνει ζωντανός για να εξακολουθεί να δουλεύει σαν τα σκυλιά νύχτα μέρα για του αφέντη το ψωμί, καθότι ως γνωστόν οι εξουσίες δεν δουλεύουν, παρά μόνο απολαμβάνουν τον καρπό των άλλων. Άρα, μάλλον δεν μας έχουν όλους για φούντο, αλλά για απλό εμβολιασμό.
- Τα εποχικά αντιγριπικά εμβόλια, ναι αυτά που κάθε χρόνο αλλάζουν και φτιάχνονται νέα, ξέρετε πότε ρίχνονται στην αγορά; Κάθε Σεπτέμβρη. Οπότε ούτε για αυτά -αν σκεφτούμε με την λογική των πρωταθλητών μωρίας- υπάρχει αρκετή εμπειρία από τη χρήση τους. Κανείς όμως δεν αντέδρασε για αυτά κάθε χρόνο. Γιατί; Διότι απλούστατα κάθε χρόνο έχουμε μικρούλες σποραδικές επιδημιούλες, που αφορούν μικρές ομάδες από κυριούληδες και από κυριούλες, για τους οποίους φυσικά κανείς δεν νοιάζεται, (αλλά ονομάζονται "ευπαθείς ομάδες πληθυσμού"). Τώρα όμως που μιλάμε για παγκόσμιες διαστάσεις, για μια πανδημία -που σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία, καθώς αυτό το φαινόμενο είναι χαρακτηριστικό του ζώου που λέγεται ιός της γρίπης-, τώρα που το θέμα όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά, αγγίζει τον καθένα μας, τώρα ξύπνησαν όλοι -ναι ακόμα και οι κώλοι- και άρχισαν να κλάνουν ό,τι τους στείλει ο άλλος κώλος που διαβιεί στο ρετιρέ τους, μέσα από ένα σύστημα ενδοεπικοινωνιακής παράκρουσης. Και βέβαια όπου δυο κώλοι αδυνατούν να επικοινωνήσουν τότε τσουπ! ως δια μαγείας ξεφυτρώνει -μα πάντα όμως!- και ένας δημοσιο-γράφος, δηλαδή ένας που γράφει στα παλιά του τα παπούτσια αυτό που λέγεται δημόσιο, αυτό που λέγεται δημόσια ενημέρωση και δημόσια πληροφόρηση και όχι δημόσια σπορά πανικού και τρομοκρατίας.
- Κάποιες φορές νοιώθω ότι η Ιατρική δεν είναι μία, αλλά όσοι οι Έλληνες ιατροί. Αυτό το φαινόμενο που συμβαίνει εδώ στο Ελλαδιστάν, δεν το έχω καταλάβει ακόμα ρε παιδιά! Και το χειρότερο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί μας αρέσει και το κρατάμε ακόμα εμείς οι Ελληνάρες γιατράρες;! Η Ιατρική κύριοι είναι μία από την εποχή του Ιπποκράτη. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος συστηματικοποίησης και εκφοράς της ανά τους αιώνες. Κάποτε είχαμε τους κομπογιαννίτες, μετά τις αυθεντίες (κάποιες από τις οποίες έχουν ξεμείνει μέχρι και σήμερα), για να φτάσουνε σήμερα -όλοι οι υπόλοιποι λαοί εκτός της Αφρικής, της Ελλάδας και κάποιων ξεχασμένων νησιών του νοτίου Ειρηνικού που πηγαίνουν κάτι ξεχασμένοι ανθρωπολόγοι, γιατί δεν βρίσκουν αλλού δουλειά- στην εποχή της τεκμηριωμένης Ιατρικής, αυτής που βγαίνει μέσα από την παρατήρηση και την ακόλουθη στατιστική ανάλυση των δεδομένων, που θα συνεχιστεί με τις μετα-αναλύσεις των μετα-δεδομένων. Το πράγμα είναι απλό: δεν μπορεί ένας ή λίγοι να είναι σίγουροι για αυτά που ξέρουν ή βλέπουν. Χρειάζεται η διασταυρωμένη εμπειρία πολλών, από πολλές πλευρές. Καλώς ή κακώς έτσι παίζεται σήμερα το παιχνίδι που λέγεται Ιατρική, για αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό όμως που απαιτείται είναι να έχεις σαν υπόβαθρο ιατρική σκέψη, κάτι το οποίο θα έπρεπε να μαθαίνεται στις ιατρικές σχολές της χώρας, χωρίς όμως η πραγματικότητα να το επιβεβαιώνει... Από τις λίγες εξαιρέσεις αποτελούν η -πρώην καθηγήτρια- Ελένη Γιαμαρέλλου και η Παθολογική της κλινική στο Αττικόν Νοσοκομείο Αθηνών και ο -πρώην καθηγητής- Αν. Κωνσταντόπουλος και η Παιδιατρική του κλινική στο "Αγλαΐα Κυριακού" Νοσοκομείο Αθηνών. Μην με ρωτήσετε για το ποιόν τους, για την προσωπικότητά τους, για τις μίζες που πιθανόν παίρνουν, για την περιουσιακή τους περιουσία. Δεν μπορώ να απαντήσω. Θα σας πω μόνο τούτο: η γυναίκα αυτή και ο άντρας αυτός όταν δίδασκαν είχαν μια επιστημονική αρτιότητα στον λόγο τους, μια ολοκληρωμένη προσέγγιση σε ένα ιατρικό ερώτημα, έναν ιατρικό τρόπο σκέψης διαφήμιση για το άθλημά μας. Δεν μπορώ λοιπόν να πιστέψω ότι αυτοί οι άνθρωποι που πριν λίγα χρόνια με κοιτούσαν στα μάτια και προσπαθούσαν να μου μάθουν έναν τρόπο σκέψης, είχαν οργανώσει στο μυαλό τους να έρθουν σήμερα λίγα χρόνια μετά, η μεν σαν πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Πανδημίας Γρίπης και ο δε σαν Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, για να μου πλασάρουν το εμβολιάκι τους σαν να είμαι το πελατάκι τους και να πάρουν τις μιζούλες τους... και να μην με πείθει για την ασφάλεια του εμβολίου. Ε, λοιπόν κύριοι, κάπου πρέπει να χωρέσει και η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη στους ειδικούς, και μάλιστα στους ειδικούς που κάποτε μας φέρθηκαν σαν μαθητές τους. Αλλιώς αν και αυτοί μας κοροϊδεύουν, τότε να σκίσουμε τα πτυχία μας (καλά, αυτό πρέπει να το κάνουμε έτσι και αλλιώς!) και να πάμε να γίνουμε ομοιοπαθητικοί, γκουρούδες και φακίριδες...
Δυστυχώς, ενώ θα έπρεπε όλοι να εμβολιαστούμε και να αποτελέσουμε ο καθένας μας ένα ξεχωριστό τούβλο στο τείχος απέναντι στη νέα γρίπη, τα κάναμε μαντάρα και ο ιός έχει ήδη πάρει το προβάδισμα, μας βρήκε ανοχύρωτους. Δεν φταίμε όμως εμείς, φταίνε αυτοί οι τύποι που λέγονται μεγάλοι γιατράρες μαζί με αυτούς που εγκρίνουν ή απορρίπτουν προτάσεις των ειδικών... για να μην πέσει έξω το μπακαλομάγαζό τους και δεν προμηθευτούν φέτος με το εποχικό αντι-υφαλοκρηπιδικό απ-εμπόλιο σύστημα θωράκισης της παραπληροφόρησής μας.
Μια φορά έπρεπε και εμείς πραγματικά να γίνουμε τούβλα και αρνηθήκαμε. Από αύριο θα ξαναγυρίσουμε σε αυτό που κάναμε και χτες: θα πιστεύουμε ότι αρνιόμαστε, αλλά στην πραγματικότητα θα γινόμαστε τούβλα...
"Another brick in the wall" - Pink Floyd
(από http://www.youtube.com/watch?v=L-ISJAct04Y&feature=related)
Υ.Γ.1: Η προηγούμενη φορά που είχε χρειαστεί να θωρακίσουν μια κοινωνία ο κάθε ένας πολίτης ξεχωριστά, νομίζω ήταν στην Αρχαία Σπάρτη, τότε που για τείχη της πόλης τους χρησιμοποιούσαν τα στήθη των ανδρών τους και όχι τούβλα ή τσιμεντόλιθους, κοτρώνες ή κοπριές. Διορθώστε με αν κάνω λάθος...
Υ.Γ.2: Το Post αυτό θεωρείτε συνέχεια του Post της 11ης Σεπτέμβρη 2009 (με δυο συμπτώσεις να υποβόσκουν, η μια είναι πως αυτή η μέρα θυμίζει την κατάρρευση ενός άλλου τείχους, αυτό του κύρους της οικονομικής παντοδυναμίας της Αμερικής, και η άλλη είναι ότι εκείνη την ημέρα που έγραφα την τότε ανάρτηση τα σχολεία άνοιγαν, ενώ σήμερα σχεδόν όλα κλείνουν... Ήμαρτον ρε σσσεις!!). Θεωρείστε λοιπόν αυτά τα δυο post σαν δύο ομώνυμα κλάσματα. Εγγυητή αυτής της ομώνυμης κατάστασης, ή αλλιώς κοινό παρανομαστή, βάλτε αυτό το τραγούδι των Pink Floyd.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου