Μαύρα σύννεφα μέσα από μαύρα γυαλιά


Σήμερα η μέρα ήταν συννεφιασμένη, με διαστήματα ψιχαλίσματος. Σήμερα η μέρα ήταν ένα συνεχές τρέξιμο, χωρίς διαστήματα ξεκούρασης. Το μόνο που πρόλαβα, ήταν να σηκώσω κάποια στιγμή το βλέμμα μου προς τον ουρανό και να αντικρίσω τις τιτάνιες μάχες των ηλιαχτίδων με τα μαύρα σύννεφα. Τότε κατάλαβα ότι οι δικές μας μάχες δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που γίνονται εκεί έξω... Εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι να τυραννιόμαστε στην αναζήτηση μιας ιδέας που δεν ξέρουμε καλά καλά τι θα αφορά, ενώ κάποιες άλλες δυνάμεις εκεί ψηλά παίζουν το δικό τους παιχνίδι χωρίς να ενοχλούνται από την παρουσία μας!



"Συννεφιασμένε μου Ουρανέ" (Canzone Del Sole)

Μουσική, στίχοι: Lucio Battisti-Mogol
(ελληνικοί στίχοι: Γιάννης Μαύρος)
Ερμηνεία: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Φίλιππος Πλιάτσικας,
Διονύσης Τσακνής και Domenica





(από http://www.youtube.com/watch?v=nmPk3ZQs1xM)


"...μέσα απ'τα μαύρα γυαλιά..."


(που κάποιοι εξακολουθούσαν να φορούν σήμερα, παρόλη την καταχνιά)



Υ.Γ.: Ρε μπας και μέσα από τα μαύρα γυαλιά η μαυρίλα της καθημερινότητας φαντάζει με διαφορετικό χρώμα...; Ομοιοπαθητικώς ομιλώντας, αυτό έχει κάποια εξήγηση...