Προς τα πού είναι η ξενιτιά;

Επιστροφή στο νησί! Και αναρωτιέμαι άραγε, έρχομαι στα ξένα ή τα άφησα πίσω μου; Επέστρεψα σπίτι μου ή επέστρεψα από το σπίτι μου; Άραγε πού είναι το σπίτι μου; Μια αγαλλίαση με έπιασε σήμερα το πρωί που περνούσα μέσα από τα σύννεφα πριν προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο, με έναν ήλιο πανόπτη που -ο τυχερός, ο τυχερός- ακολουθούσε αντιθετική πορεία από εμάς, ανέβαινε προς τα πάνω! Εκεί στα σύννεφα λοιπόν, φαίνονταν όλα τόσο ήσυχα, ήρεμα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά... Εκεί φαίνονταν όλα παιχνίδι και κρύβονταν όλα τα άλλα που θύμιζαν ζωή. Δεν γίνεται να παρέμενα εκεί ψηλά στα σύννεφα, έστω μέχρι την επόμενη βροχή; Και μετά ας έπεφτα... ας έπεφτα μαζί με τις στάλες...

Η επιστροφή μου με καλωσόρισε με το κάτωθι τραγουδάκι που φαίνεται να έχει συνάφεια με τη σημερινή μου διάθεση:

"Η ξενιτιά (Bingeol)"
(διασκευή παραδοσιακού αρμένικου)
Μουσική: Ara Dinkjian
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη



(από http://www.youtube.com/watch?v=6w7ALV4ZpC0&feature=related)