3 Τραγούδια για την Ειρήνη και 1 Κραυγή από τον Πόλεμο

Οι Σ-ειρήνες τραγουδούν συμπαντικούς σκοπούς...
προσκαλώντας ουράνια πλάσματα...

"Τα Λάφυρα της Νύχτας"
Στίχοι, Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Ερμηνεία: Μελίνα Κανά

Τα λάφυρα της νύχτας 

έχεις κρύψει στο βλέμμα σου 

σαν τον κλέφτη που ξέρει 

πως το άλλο σκαλί θα ‘ναι η φυλακή. 

Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη. 

Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή. 

Τρελό πουλί κι εφήμερο, 

 αυτάρεσκο πουλί. 

Ο καθρέφτης σαν στόμα, 

σαν σπηλιά και σαν θάλασσα, 

με τα πρόσωπα παίζει, με τα είδωλα ζει, 

άλλη μια φυλακή. 

Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη. 

Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή. 

Τρελό πουλί κι εφήμερο, 

αυτάρεσκο πουλί.

--------------------------


"Πανσέληνος"
Στίχοι, Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης
Ερμηνεία: Γεωργία Νταγάκη



Εχθές σε μια γωνιά του δρόμου 
μπροστά στα μάτια μου, 
με πετροβόλαγες μικρό μου με τα κομμάτια μου. 

Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα 
κι εγώ την έρημο, 
κι όπως με στράβωνες 
εγώ σε είδα, 
μες την πανσέληνο, 
μες την πανσέληνο... 

Γυρνάει ο νους μου στα χαμένα 
σαββατοκύριακα 
μα είναι τοπία ερειπωμένα 
και κάστρα ανήλιαγα. 

Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα 
κι εγώ την έρημο, 
κι όπως με στράβωνες 
εγώ σε είδα, 
μες την πανσέληνο, 
μες την πανσέληνο... 

Είχες τον άνεμο εσύ πατρίδα 
κι εγώ την έρημο, 
κι όπως με στράβωνες 
εγώ σε είδα, 
μες την πανσέληνο, 
μες την πανσέληνο...

---------------------------------


"Αλ Τάιρ"
Στίχοι: Θωμάς Μπέκος
Μουσική: Θωμάς και Ευριπίδης Μπέκος
Ερμηνεία: Έλσα Μουρατίδου και Δημήτρης Ζερβουδάκης

Πήγα βόλτα στον Al Tair 

για να δω ποιος με κοιτάει 

στ`ουρανού τις θημωνιές 

που δροσίζονται οι ψυχές. 

Η ψυχή μου μαγεμένη 

στέκει εκστασιασμένη 

δεν βρίσκει λόγια να μου πει 

όσα πρόλαβε να δει. 

Η ψυχή μου ταξιδεύει 

σε χιονιάδες γαληνεύει 

παίζω μ`άγριους βοριάδες 

με τρελές χιονονιφάδες. 

Με του ουρανού τ`αστέρια 

κάνω ατέλειωτα νυχτέρια 

κρατώ την πρώτη ηλιαχτίδα 

φυλαχτό στην καταιγίδα. 

Στ`όνειρό μου ένα βράδυ 

πέφτω σε βαθύ πηγάδι 

μαύρη τρύπα με ρουφά 

η μέρα ανάστροφα μετρά. 

Γυρίζω πίσω σαν φωτιά 

έν’ αγρίμι που αλυχτά 

μέλλον καίω, παρελθόν 

με το τώρα να`ναι απόν. 

Ανεβαίνω κατεβαίνω 

σαν πουλί στον ουρανό 

απ`τ`ανώγεια στα κατώγεια 

άβυσσο ψάχνω να βρω 

λίγο να ξεκουραστώ.

-----------------------


Μα ο Πόλεμος τους κρένει:

"Ο πιο ισχυρός, ο πιο αδιάρρηκτος, ο πιο αβάσταχτος κι ο πιο σταθερός δεσμός που μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας είναι αυτό που ονομάζουμε «εξουσία». Η εξουσία, με το βαθύτερο νόημα, δεν είναι παρά έκφραση της πιο μεγάλης εξάρτησης του ενός απέναντι στους άλλους. Είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει κανείς τα όρια της περιοχής μεταξύ ελευθερίας και αναγκαιότητας κι ο καθορισμός αυτού του ορόσημου αποτελεί το θεμελιώδες πρόβλημα της ψυχολογίας."

(Λέων Τολστόι, από το "Πόλεμος και Ειρήνη")